"SIGURO naman ngayon ay tatanggapin mo na ang kasal na inaalok ko?" mahinahong tanong sa kanya ni Dr. Storm.
Marahas na buntunghininga ni Judith sabay iling. Ngunit siyempre, hindi iyon ang sagot niya kay Storm Divis. "Wala naman akong ibang pagpipilian pa, hindi ba?"
"Wala na talaga."
Muli ay napabuntunghininga siya. Bigla na naman kasi niyang naalala kung ano ba ang nangyari.
"Next week pa ang due date ko, ah," mataray niyang sabi. Kahit naman hindi siya nakasisiguro kung magkakapera na siya next week, hindi pa rin dahilan iyon para magpasindak siya.
"Gusto ni Boss makasisigurado siya na magbabayad ka," wika ng lalaking nasa kaliwa. Kahit na mata lang ang nakikita niya ritong nakalitaw, hindi naman nito magawang ipagkaila ang palaging pagtingin nito kay Storm Davis.
"Magkano ba utang niya?" tanong naman bigla ni Storm. Hindi man ubod lakas ang boses nito ay nagmistulan namang babagyo ng mga sandaling iyon. Napakariin kasi ng pagbitaw nito sa bawat kataga.
"Bakit ba tinatanong mo pa?" Naiinis niyang tanong sa lalaki. Hindi tuloy niya napigilang panlakihan ito ng mga mata. Para kasing hindi ito titigil hangga't hindi nakukuha ang gustong sagot.
"60k, Boss," wika naman isa.
Kahit na nakakatakot ang hitsura ang kanyang mga kaharap, hindi pa rin niya napigilang ang makaramdam ng galit. Eh, ano ba naman kung ang katawan nito ay parang si Incredible Hulk, eh hindi naman niya nakikita mukha nito maliban na lang sa mga mata nitong malalaki. Para iyong kuwago sa laki.
"50k lang ang utang ko," sabi naman niya kahit alam naman niyang aabot ng 60k ang utang niya at alam niyang mas lalaki pa iyon hangga't hindi siya nakapagbabayad.
"Sa lending company ka kumuha tapos hindi mo ie expect ang 20 percent na tubo?" Tanong sa kanya ni Storm.
Gilalas siyang napatingin dito. "Paano mo nalaman?"
"Sa tingin mo ba hindi ko aalamin ang lahat tungkol sa aking magiging asawa?" Buong kasarkastikuhan nitong tanong sa kanya.
Kahit na mayroong goons na nasa paligid nila ni Dr. Storm, hindi niya napigilan ang mapasinghap. May kakaiba kasi siyang naramdaman nang bigkasin ni Dr. sttorm ang katagang asawa.
"Hindi pa ako pumapayag, no."
"Ibig mo bang sabihin, hahayaan mo na lang na hindi maoperahan ang Tatay Samuel mo? Saka, may pambayad ka ba sa lahat ng utang mo?"
Hindi siya nakakibo dahil totoo naman ang sinabi ni Dr. Storm, wala siyang pagkukunan ng ipampapaopera niya sa kanyang Tatay Samuel saka sa lahat ng mga utang niya. So, pakakasalan na nga ba niya ang lalaki.
No! Sigaw ng utang niya pero iba ang kanyang sinabi. "Basta bayaran mo ang lahat ng utang ko hanggang sa kahuli-hulihang sentimo."
"PIRMAHAN mo ito," wika ni Dr. Storm sa kanya habang panay ang ikot ng mata niya sa paligid.
Dapat sana ay hindi siya pumayag nu'ng sabihin sa kanya ni Dr. Storm na kailangan nilang mag-usap sa isang pribadong lugar. Akala niya ay sa opisina lamang siya nito dadalhin pero nagkamali siya dahil. Pinapasok nito ang sports car nito sa isang mala-palasyong bahay.
Biglang-bigla siya sa karangyaang kanyang nakikita kaya hindi siya agad nakapagsalita. Ang tanging nananahan sa utak niya ay napakasuwerte ng magiging anak nila ni Storm.
Sa kaisipang iyon ay parang may bumatok sa kanya. Masyado na kasing malayo ang tinatakbo ng utak niya gayung hindi pa nga nila napag-uusapan ang tungkol sa kasal.
Saka, pakakasalan nga ba siya ni Storm gayung ang layunin lang nito ay ma-turn off sa kanya ang lola nito.
Kumunot ang noo niya nang abutin ang folder na inaabot sa kanya ni Storm. Hindi man siya nakasisiguro kung dapat ba niyang pirmahan iyon, kailangan pa rin niya iyong mabasa.
Bigla tuloy nanlaki ang mga mata niya sa sinasabi ng kontrata. Sabi dito, kahit na hindi siya tanggapin ni Lola Anastacia na maging asawa ni Storm, kinakailangan pa niyang magpalipas ng limang taon bago magpakasal.
"Kung magugustuhan ka ng lola, pakakasalan kita."
"Sana hindi talaga ako magustuhan," sarkastikong sabi niya pero bigla siyang natigilan sapagkat bigla itong tumawa.
"Kailangan mo pa ring magsilbi sa akin ng limang taon."
"Anong klaseng paninilbihan?"
"Ipaglalaba mo ko, ipagluluto at syempre pagsisilbihan mo rin ako sa kama," nakangising sabi nito na para bang may kung ano talagang naglalaro sa isipan.
"Manyak!" Sigaw niya sabay pirma. Agad naman kasing inabot sa kanya ni Storm ang ballpen kaya parang hindi na niya nagawa pang makapag-isip.
Hindi naman napigilan ni Storm ang mapahagalpak nang tawa dahil doon ay parang gumapang ang init sa kanyang katawan. Para kasing naging excited pa siyang manyakin kaya ang bilis ng kanyang pirma.
"Walang nakakatawa," inis niyang singhal kay Dr. Storm. Sa palagay niya'y kailangan niyang taasan ang ang kanyang tono para makita ng lalaki na nagagalit siya. Ayaw niyang isipin nito na kaya namumula ang kanyang mukha ay dahil napahiya siya.
Muli tumawa ito sabay sabing, "Okay."
Sa pagkakataong iyon, wala na ang mapang-asar na ngisi sa labi nito pero ang mga mata naman nito ay parang bumbilyang nag-iilaw.
Bigla tuloy siyang natigilan. Sa mga romance stories kasing nababasa niya ay ganoon ang reaksyon ng mga lalaking in love.
In love?
Sa kanya o sa pera? Sarkastikong tanong niya sa sarili.
Mariin niyang sinagot ang kanyang sarili ng, 'siyempre sa pera'. Isang malaking kalokohan naman talaga kung iisipin niyang dahil iyon sa kanya. Hindi naman kasi siya ang tipo nitong babae, kaya nga, gusto nitong ipakilala siya sa lola nito. Hindi para magustuhan kundi para ayawan.
"Nag-aalala lang ako sa Tatay ko…"
"Hindi mo siya ama," mariing sabi naman ni Storm.
Kumunot ang noo niya pagkalipas ng ilang sandali. Kung hindi kasi siya nagkakamali ay may naaaninag siyang galit sa mga mata nito. Para tuloy gusto niyang pairalin ang pagiging Maritess ng mga sandaling iyon ngunit hindi naman sila close kaya minabuti na lang niyang itikom ang kanyang bibig. May mga sikreto naman kasing kailangang manatili na lamang sikreto.
"Ikaw lang ba ang nakatira sa bahay na ito?" Tanong niya pagkaraan. Sa palagay niya kasi'y kailangan na muna niyang ibahin ang kanilang usapan dahil mistulan na itong bulkan na sasabog anumang oras.
Kahit naman kasi nagagawa siya nitong iritahin ng bonggang-bongga ay hindi pa rin mababago ang katotohanan na nagawa siya nitong isalba sa kapahamakan. Kung hindi ito nagbigay ng tseke para mabayaran ang lahat ng utang niya, baka hindi na aiya tantanan ng grupo ng WA Lending Company.
Ang WA Lending Company ay ang pinakamalaking kumpanya na kanyang nautangan. Mabilis lang ang proseso noon pero grabe ang tubo kapag hindi ka nakapagbayad sa oras. At kahit nga wala pa sa due date ay bubulabugin ka na tulad ng ginawa ng dalawang lalaki sa kanya.
Mabuti na lang talaga at nandito si Dr. Storm Davis para siya ay matulungan. Ewan nga lang niya kung tulong nga ba ang nagawa nito sa kanya o mas nailubog lang niya ang sarili sa utang na loob dito.
Marahas na buntunghininga na lamang ang kanyang pinawalan. Dahil sa tulong na ginawa nito sa kanya ay kinailangan niyang maging sunud-sunuran dito.
"Yes."
"Ilan ang katulong mo?" Tanong pa niya.
Napakunot ang noo nito pero sinagot pa rin siya. "Tatlo."
"Imbisibol ba sila?" Kunwa'y gulat niyang tanong.
"Ano?"
"Wala naman kasi akong ibang makita kundi ikaw. Tayo lang yata ang tao rito sa mansyon mo maliban sa guwardiya na nasa may gate." Nakakunot pa rin niyang tanong. Napakayaman ang tingin niya kay Dr. Storm kung ang pagbabasehan niya ay ang mala-palasyo nitong at magagara nitong sasakyan na nakita niyang nakaparada sa garahe nito. Sa pagkakabilang niya ay tatlo iyon, maliban pa sa kanyang sinakyan.
"Nasa library tayo."
Iginala niya ang kanyang tingin at napa-'ohhh' siya. Noon lang kasi niya napansin na marami nga talagang libro sa paligid. Maayos iyong nakalagay sa mga estante.
"Kahit nang pumasok ako kanina, walang sumalubonh sa'yo."
Marahang tawa ang pinawalan ni Storm ngunit hindi niga makuhang mangiti man lang. Napakasarkastiko kasi nang pagtawa nito. "Kahit makita nila ang pagdating ko, hindi sila sasalubong. Baka nga mas gustuhin pa nila ang umiwas."
"Ang laki nitong bahay mo para hindi magkaroon man lang ng bantay. Kahit man lang doberman, wala."
Marahang tawa ang pinawalan nito.
Napatitig siya rito. Hindi niya kasi napigilang masabi sa sarili na guwapo pala si Dr. Storm Divis kapag tumatawa.
"Masamang tao ka siguro," nahagilap niyang sabihin pagkaraan. Hindi niya kasi gusto ang naging pakiramdam dahil lang sa pagtitig na ginawa niya kay Dr. Storm pagkaraan.
Madiin ang pagsagot sa kanya ni Dr. Storm pagkaraan. "Yes."
Bigla siyang napatingin kay Dr. Storm. Napakaseryoso ng pagkabigkas nito sa katagang iyon kaya hindi niya tiyak kung dapat ng aba niya iyon seryosohin. Pagkaraan, malalim na buntunghininga nag kanyang pinawalan. "Kunsabagay, wala namang mabuting apo na lolokohin ang lola niya."
"Shut up!"
Dumagundong sa buong paligid ang boses na iyon kaya bahagya siyang napaigtad. "Sorry," wika niya pagkaraan. Talaga naman kasing wala siyang karapatan na mag-comment ng ganoon kay Storm. Hindi man niya ito kilala ng lubos pero kahit paano ay nagawa siya nitong matulungan.
"Ano ba ang gusto mong kainin?" Tanong nito sa kanya.
"Pizza," mabilis niyang sagot.
Agad nito hinagilap ang cellphone sa bulsa nito.
Hindi tuloy niya napigilan ang mapangiti. Iyon kasi ang kauna-unahang pagkakataon na may magti-treat sa kanya. Kaya naman ng dumating na ang pizza ay agad niya itong nilantakan. Wala siyang pakialam kung ma-turn off man sa kanya si Dr. Storm. Ang mahalaga lang sa kanya ay mabusog siya.
"Ang Tatay nga pala…" Bigla niyang sabi nang maalala niya ang kanyang stepfather.
"Hindi naman makakaalis ang tatay mo sa ospital."
Totoo naman ang sinabi ni Storm pero parang bigla siyang nainis sa banat nito. "Talaga. Hindi namin ugali ang tumakas."
"Wala naman akong sinabing ganyan."
"Hindi ko na hihintayin pang may sabihin ka," wika niyang nakanguso. Hindi kumibo si Storm kaya napatingin siya rito. Kumunot din ang kanyang noo dahil panay ang pagbaba at pagtaas ng adam's apple nito. "Bakit ba ganyan ka kung makatingin?"
Ang utos niya sa sarili, buong katarayan niyang sabihin ang mga salitang iyon pero parang paos na paos ang boses niya pagkaraan. Naapektuhan din kasi siya sa pagtitig nito sa kanyang labi.
"Gusto mo ba talagang malaman talaga ang iniisip ko?" Nanunudyong tanong nito.
"Pwede namang hindi na," kunwa'y sabi niya. Natakpan niya ang kanyang bibig dahil bigla siyang dumighay. Para tuloy nakaramdam siya ng sobrang hiya kay Dr. Storm. Tiyak kasi niyang hindi siya tulad ng mga babaeng idini-date nito.
"Afraid?" Tanong nito.
"Wala akong kinatatakutan," matapang niyang sabi.
"Really?" Nang-aasar na tanong nito. Obviously, hindi ito naniniwala sa kanyang sinabi.
"Yes," wika niya. Mayabang na mayabang pa ang kanyang tono.
Ngunit, nang humakbang ito palapit sa kanya ay may kaba siyang naramdaman. Kaya naman kahit mabigat ang tiyan niya sa kabusugan ay bigla siyang napatayo. Dumagundong ng husto ang kabog ng kanyang dibdib. Ang lakas-lakas. Pagkaraan, sa isipan niya ay may pumasok na malabong alaala na nagpatindig sa kanyang balahibo dahilan para mapasigaw siya.
"S-STORM," bulalas ni Judith nang nasa sasakyan na sila ni Dr. Storm. Marahas na buntunghininga ang pinawalan ng lalaki kaya mas bumangon ang guilt sa kanyang dibdib. Hindi rin kasi niya maintindihan ang kanyang kanyang sarili kung bakit nag-react siya ng ganoon. Basta sobrang takot ang kanynag naramdaman habang humahakbang ito palapit sa kanya. Silang dalawa lang kasi sa loob ng library nito kaya naisip niya na wala siyang magiging laban kung sakaling may gawin itong masama sa kanya. Sa kaisipang iyon ay bigla siyang nakaramdam ng takot kaya ninais niyang matakasan ito agad. Sa kaisipang nagtitili siya habang palapit si Dr. Storm sa kanya, parang gusto niyang lumubog sa sobrang kahihiyan. Kung bakit ba naman kasi naisip niya na maaari siya nitong halayin o patayin. Propesyunal at guwapo si Dr. Storm Davis kaya tiyak niyang hindi nito kakailanganing manghalay. Saka, bakit naman siya nito hahalayin gayung inaalok nga siya nito ng kasal? Tingin din niya, wala naman kakayahan si Dr.
"ANAK…"Biglang natigilan si Judith sa paraan ng pagtawag sa kanya ng Tatay Samuel niya. Ewan niya pero parang nanayo ang balahibo. Bigla ring nanginig ang kamay niyang may hawak ng kutsara. Gusto niyang isipin na dahil lang iyon sa gutom. Hindi muna kasi siya kumain hanggang di siya nakakasigurado na nagawa na ang test sa kanyang Tatay Samuel ngunit ngayon, parang bigla siyang nawalan ng gana. Sa pagkakatitig nga niya sa pagkain ay parang may alaalang pumapasok sa kanyang utak na nagdudulot ng sobrang kaba sa kanya. "Judith…" tawag ulit ng kanyang Tatay Samuel. "Po," bigla niyang sabi."Okay ka lang?" nag-aalalang tanong nito sa kanya. Ayaw sana niyang magsinungaling sa kanyang Tatay Samuel. Kahit naman kasi utangera niya, hindi siya naglilihim dito. Iyon nga lang, hindi nia pwedeng sabihin sa kanyang Tatay Samuel na kinilabutan siya ng tawagin saan itong 'anak'. Tiyak niyang magdaramdam ito sa kanya. Baka isipin pa ng stepfather niya na hindi niya talaga ito tanggap bilang pang
"KAILANGAN kita," wika ni Dr. Storm. Sa ilang saglit tuloy ay napakurap-kurap si Judith. Para kasing may naaaninag siyang paghihirap sa boses nito. Para tuloy gusto niyang isipin na patay na patay ito sa kanya kaya ganoon ang salita nito. Huwag kang mangarap, inis niyang sabi sa sarili pagkaraan ng ilang sandali. Alam na alam kasi niyang gagamitin lang siya nito para lokohin ang lola nito. Kahit utangera siya, hindi naman niya gustong manloko ng tao kaya nga lang kailangan niya iyong gawin dahil iyon ang kondisyon ni Storm para mabayaran niya ang kanyang mga utang sa ospital na iyon. "Lolokohin na natin ang lola mo?" Sarkastikong tanong niya rito. Sa tingin niya ay na-offend ito sa kanyang sinabi kaya tumalim ang tingin nito sa kanya. Ngunit, hindi siya nagpatinag dito. "Totoo naman ang sinabi ko, hindi ba? Lolokohin mo naman talaga ang lola mo dahil kailangan nating magpanggap kahit hindi naman tayo magkarelasyon." "Kalimutan mong isang kasunduan lang ang lahat," sabi nito sa ha
MALAPIT na ang Sabado kaya nagpasya si Judith na magpunta ng mall para bumili ng maisusuot sa paghaharap nila ng lola ni Storm. Sa tingin niya kasi ay wala man lang plano si Storm na dalhin man lamang siya sa boutique o kaya ay ipa-parlor bago man lang sila magharap ng Lola Anastacia nito. Kunsabagay, bakit naman mag-e-effort ng ganoon si Storm kung hindi naman nito layunin na magustuhan siya ng lola nito? Sa kaisipang iyon ay napabunghininga siya nang pagkalalim-lalim. Eh, 'yun ba ang gusto mo? Tanong niya sa sarili. Maaari ngang hindi naman sila nagmamahalan ni Storm pero ayaw naman niyang basta-basta na lang siya aayawan ng isang tao. Siyempre, makabubuti rin kung gagawin niya ang lahat para magustuhan siya ng Lola Anastacia ni Storm. Pero, paano kung wala naman siyang ideya sa gusto o ayaw nito? "Oh my God," gilalas niyang sabi. May isa kasing matandang babae na nagtatangkang tumawid.. Kitang-kita sa mukha nito ang pag-aalangan kaya hindi na niya nakuhang makapag-isip pa. Tu
MALAKI talaga ang nagagawa ng pera sa buhay ng tao, naisip ni Judith sabay pakawala nang malalim na buntunghininga. Kung hindi kasi dahil kay Dr. Storm ay siguradong hindi agad makakahagilap ng puso ang kanyang Tatay Samuel. Kaya, masasabi niyang malaki talaga ang utang na loob na dapat niyang tanawin dito. Dahil doon, nagdesisyon siyang sundin na lang ang bawat sabihin nito sa kanya. Kung mali ang ipinapagawa nito sa kanya, hindi ba niya iyon iintindihin. Kung kakasangkapanin man siya nito sa panloloko sa sarili nitong kapamilya, hihingi na lang siya ng tawad kay Lord. Sana lang ay maunawaan siya ni God tutal hindi naman ito mapanghusga. Talaga lang kailangan niyang ilaban ang buhay ng kinikilala niyang ama. Kahit naman kasi anong pangungutang ang gagawin niya ay hindi siya makakabuo ng limang daang libong piso. Kung may magpapautang man sa kanya, siguradong tutubuan siya ng sobrang laking interes. Samantalang kay Storm ay hindi niya kailangang magbayad. Ang kailangan lang niyang
SHIT! bulalas ni Jiwan sabay balikwas nang bangon. Hindi kasi maalis sa utak niya ang babaeng iyon. Para iyong paste na nakadikit na sa kanyang isipan. Kunsabagay, napakaganda naman kasi talaga nito kaya talagang hindi kataka-taka kung bakit di ito basta basta mawala sa kanyang isipan. Kahit pa sabihing dalawang araw na ang nakakaraan. Tapos, lagi rin itong laman ng kanyang panaginip. In love ba siya? Sa katanungan niyang iyon sa kanyang sarili bigla siyang napahagalpak ng tawa. Hindi ang isang Jiwan Singh ang iibig. Ewan nga lang niya kung bakit hanggang sa kasalukuyan, hindi nawawala sa isipan niya ang maganda nitong mukha. Marami na siyang babaeng nakita at naikama pero kahit kailan ay hindi siya nakaramdam ng ganito sa isang babae. Namura na naman niya ang kanyang sarili dahil pinawalan niya ang pagkakataon na makilala pa niya ito. Pwede pa naman, ah, wika niya sa sarili nang maalala niyang hinatid nga pala niya sa Magaling Hospital ang babaeng kumuha ng kanyang interes. Kung
KUNG hindi lang napigilan ni Storm ang kanyang sarili, sinugod na niya ng suntok si Jiwan. Napakalagkit naman kasi ng tingin nito kay Judith at nanggigigil siya roon. "Judith is my fiancee," buong diing sabi niya kay Jiwan. Bakasaling sa pamamagitan noon ay ay tumatak iyon sa isip ng kanyang half brother. "Ay talaga," sarkastikong sabi ni Jiwan. Obvious na hindi ito naniniwala. Tumalim tuloy ang mga mata niya rito kaya naman niyakap niya ang beywang ni Judith. Gusto niyang makasigurado na walang makakaagaw nito sa kanya. Sa klase ng tingin ni Jiwan sa kanyang si Judith ay tiyak niyang interesado ito rito at hindi niya iyon mapapayagan. Judith is mine, buong diin pa niyang sabi sa sarili at iyon ang gusto niyang ipabatid kay Jiwan. "Wala akong pakialam kung maniniwala ka o hindi pero nais kong makilala ng aking Lola Anastacia ang aking fiancee, si Judith Dimaculangan," buong pagmamalaki niyang sabi. "Kilala kita," sabi ng kanyang lola kay Judith. Bigla tuloy siyang kinabahan. G
KUNG nagawang maagaw ng tatay ni Jiwan ang kanyang ina, hinding-hindi papayag si Storm na maagaw ni Jiwan si Judith sa kanya. Matapos nilang umalis sa mansyon ng kanyang Lola Anastacia, dumiretso sila sa kaibigang judge ng kanyang ama at nagkataon ding ninong niya. Gusto sana niyang naroroon ang kanyang Lola Anastacia sa kanyang kasal pero nangangamba siyang walang kasalan na magaganap kung malalaman iyon ni Jiwan. At hindi siya papayag na mahadlangan ng sinuman, lalo na ang kapatid niyang kinabubuwisitan niya. Kahit na madalas itong tumatawag para mangamusta, hindi siya nagtitiwala na maganda ang intensyon nito. "Done?" Tanong niya kay Judith. Mayroon kasing pina-fill up sa kanila para sa kasalang iyon. Inabot sa kanya ni Judith ang na fill up an nito. "Akala ko ba hindi naman tayo ikakasal?" Naguguluhang tanong sa kanya ni Judith habang hinihintay ang magkakasal sa kanila. Kita niya ang pagkalito sa maganda nitong mukha. "Change of plans,"mariin niyang sabi. "Dahil dun kay Ji