Erin’s POV
Hindi ko nagawang makatulog ng maayos kaya naman sakit ng ulo ang inabot ko kinaumagahan. Hanggang ngayon, naguguluhan pa rin ako sa mga nangyayari.
“Good morning.” Bati ni Chloe na mukhang kagigising lang din gaya ko.
“Good morning.” Nakangiting bati ko pabalik at saka kinuha ang phone sa ilalim ng unan.
[Good morning, baby. Hulaan ko, napuyat ka ‘no? ‘Wag mo nang stressin sarili mo, okay? See u later, I love you]
Para akong tang
5: Missing friend.-“Bakit naghiwalay kayo ni Jennie?” Mahina pero halata ang galit sa boses ni Xian.“Dito talaga natin pag-uusapan ‘yan? Let’s go somewhere else.” Sabi ni Zero kaya naman patago kaming nagpunta sa likod ng girl’s dorm.“Sabi niya kasi may sisilipin lang siya sa first floorㅡZero, hindi niyo ba napansing may pumasok ng main building?” Tanong ni Jester.“Wala, wala kaming napansin ni Rozee.”“May lalake kasing umakyat ng second floor, dinambahan ni Jennie kaya nakatulog at pagtapos no’n bigla na lang siyang bumaba. Sa tingin ko sa first floor gali
6: They’re back.-Hindi na ako nag-abalang kumatok pa at agad dumiretso sa lamesa ng dean. Nag-angat siya sa akin ng tingin at tila hindi inaasahan na makita ako.“Ms. Cross. Ano sa tingin mo ang ginagawaㅡ”“Drop the act! Hoy panot makinig ka sa ‘kin. Itigil mo ‘yong pagpatay sa mga estudyante or elseㅡ” Napatayo siya dahil sa sinabi kong ‘yon kaya naman napangisi ako.“Anong sinasabi mo?! Ginagawa ko lahat ng makakaya ko para masolusyunanㅡ”“Isa pang pagsisinungaling mo, papatayin kita. Nasaan si Jennie? Alam kong hawak niyo siya!” Sigaw ko nang hampasin ko ang mesa,
7: White door.-“Kaano-ano mo si Tita Rain?” Tanong ko nang maupo siya sa mesa habang nakadekwarto.“Well... Sabihin na nating kapatid niya ako.”“Ang alam ko walang kapatid si tita.” Sabi ni Xian at tumango ako. Ang pagkakaalam ko ay nag-iisang anak si Tita Rain, matagal ng patay ang nanay niya habang wala naman siyang balita tungkol sa dad niya. Meaning, wala nang lola’t lolo si Erin sa mother side.“Enough with the discussion, nandito ako para iligtas ang pamangkin ko.” Wika niya kaya agad akong lumapit sa kanya.“Are you serious? Let me help.” Sabi ko kahit walang kasig
8:Regrets.-“Omg! Buhay ka nga!” Hinawakan ko pa ang mga braso niya para makasiguradong buhay nga siya. Kinurot ko pa ang magkabilang pisngi niya.“A-aray! Ano ba?” Reklamo niya at magsasalita pa sana ako pero mabilis niya akong nahila at sinandal sa pader habang siya ay nasa harapan ko. Itinakip din niya ang kamay niya sa bibig ko.Sinamaan ko siya ng tingin pero nakipagtitigan lang siya sa akin na parang nagsasabi na ‘wag akong maingay. Maya-maya ay naibaling namin ang tingin sa gilid kung saan may babaeng naglalakad. Hindi kami napansin nito, parang wala siya sa sarili. She’s like a zombie.Nang makalayo na siya ay agad bumitaw
9: They meet again.-Erin’s POVThe moment I open my eyes nasa isang hindi pamilyar na kwarto na ako. Paano ako napunta rito? Ang huling natatandaan ko ay ‘yong may nagtakip sa akin ng panyo. Damn! They caught me off guard.“You’re awake.” Agad akong napabangon nang mapagtanto ko na hindi lang ako ang tao rito sa kwarto. Hindi ko malaman kung anong reaksyon ang mayroon ako nang makita ko siya.“I missed you, Erin.”“Who are you? Bakit mo alam ang pangalan ko?” Ngumiti siya and at that exact moment, natigilan ako. I know that smile. I know that freaking
10:About drugs.-Literal akong napanganga. Like seriously? Ano ‘yong narinig ko? Balak ko pa sanang suntukin ang sarili ko para magising pero pinigilan niya ako.“I’m alive, aren’t you happy?” Tanong niya pa sa akin. Mabilis kong hinawakan ang muka niya, ‘yong pisngi, buhok, braso, kamay, legs at bago pa mapunta kung saan ang kamay ko. Muli akong tumingin ng diretso sa mata niya habang ramdam kong tumutulo na naman ang luha ko.“Hindi ba ‘to panaginip? You’re alive? Buhay ka ba talaga?” Nginitian niya ako at saka inihawak ang kamay ko sa dibdib niya. Sobrang bilis ng pagtibok noon.“Alam mo ba kung gaa
11: Reunited.-Zero’s POVWala kaming idea kung saan talaga kami dadalhin ni Winter. Or I must say, Tito Winter. Kung hindi lang talaga kay Tita Rain, hindi ko paniniwalaan ang lalaking ‘to.“At bakit nakasunod kayo?” Tanong ni Jester kay Kevin at Josh na kanina pa nakasunod sa amin.“Kahina-hinala kinikilos niyo, eh.” Kibit-balikat na sagot ni Josh.“A-actually, kakasunod din ako.” Kumunot ang noo ko nang makita ‘yong Erin. Ano bang problema ng mga ‘to?“Di ba ang sabi mo tutulungan mo ak
12:Confession and Jealousy.-Jennie’s POV“Wala na tayong mapuntahan, ‘wag na tayong masyadong lumayo.” Sabi ko habang nakasunod kay Xander. Wala kaming makitang daan palabas, ni wala ngang gate ang lugar na ‘to.“Pagod ka na ba?”“Hindi, ayoko lang na may mangyaring masama sa ‘tin kaya bumalik na tayo. It’s impossible for us to find a way out.” Tumango lang siya bago hinawakan ang palapulsuhan ko para hilahin. Tumakbo kami sa bilis na makakaya namin.Pagdating sa kwarto, hindi ko inaasahan kung sino ang bubungad sa a