Chapter 42.5

Napangiti siya nang magsimulang rumulyo ang footage sa monitor. Ang unang footage ay kuha kaninang alas-dose ng hatinggabi. 

Nangunot ang noo niya habang naghihintay. Kita niya ang sarili na mahimbing na natutulog sa kama. Wala namang kakaiba. Dahil nabagot siya sa kakahintay ay pinindot niya ang flash-forward. 

At nunkang napabulong siya ng malutong na mura. Nanigas siya sa kinauupuang swivel chair. What was that? What was that! 

Nanlaki ang mga mata niya at napaawang ang mga labi. Kitang-kita niya ang sarili sa footage. Noong una ay walang kakaiba. 

Pero pagsapit ng ala-una ng madaling araw ay dahan-dahan siyang umupo mula sa pagkakahiga sa kama. Naningkit ang mga mata niya habang nakatitig sa monitor. 

She was sitting on the bed for thirty minutes!

Ni walang kibo! 

Nakagat niya ang labi. What she did is not normal! Sino ba namang uupo sa kama ng mahigit tatlumpung minuto at hindi man lang kumikilos ni nagsasa