Share
Kabanata 32
Chapter 32: Lies
"I don't understand, Dale. Paano mo nagagawa sa'min 'to?" nanginginig kong tanong sa lalaking nakapamulsa lang na diretso ang tingin sa akin. Mahina lang ang pagkakasabi ko ngunit sapat na ito para marinig niya.
Kaugnay na kabanata
Mort Ville (Tagalog) Kabanata 33
Chapter 33: Real WorldHindi ako makahinga.
Mort Ville (Tagalog) Kabanata 34
Chapter 34: The Truth Outside The LaboratoryVRAKE"Kailan ba gigising 'yan?"
Mort Ville (Tagalog) Kabanata 35
Chapter 35: NewspaperZAYLEE"Sobrang boring na talaga rito. Every day, we're just waiting for our food na hinahanda nila sa 'tin to eat, then after that, we'll sleep, and have some chika. Tipong nauubusan na nga tayo ng topic dahil wala na tayong magawa kung hindi 'yon. Tapos panibagong araw, gano'n p
Mort Ville (Tagalog) Kabanata 36
Chapter 36: Make Him PayVRAKELooking at Keifer's eyes, I can see that he's already excited about his plan. Itinataas-baba pa niya ang kanyang kilay sabay kindat sa akin.He's nuts.
Mort Ville (Tagalog) Kabanata 37
Chapter 37: Execution of the PlanVRAKE"Are you all nervous?"
Mort Ville (Tagalog) Kabanata 38
Chapter 38: Almost ThereZAYLEE"Hindi ka mahilig sa matamis, Zaylee 'di ba? Natandaan ko lang no'ng nasa Ordinary City tayo, puro gulay at prutas ang kinakain mo, eh."
Mort Ville (Tagalog) Kabanata 39
Chapter 39: Why Am I Alone?Hindi sapat ang mga salita para maipaliwanag ang nararamdaman ko habang nakikitang magkakasama na kami ng mga itinuring kong mga kaibigan. Natapos na rin ang mga kasinungalingan at babalik na kami sa aming mga tunay na buhay. Ang inakala kong wala nang katapusan na pagpapahirap ay posible pala na maging maayos na ang lahat.
Mort Ville (Tagalog) Kabanata 40
Chapter 40: Fear of Truth"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo? You're just going to stay here and cry for a long time?"Napataas ang ulo ko dahil napukaw ng atensyon ko ang nagsalita. He is now wearing a white shirt and black jogger pants that made his well-toned and muscular body more visible. Nakapagpalit na siya ng damit, samantalang ako ay nakasuot pa rin ng kulay asul na hospital gown.Napapahid naman ako ng luha dahil sa kanyang sinabi. Ramdam ko naman ang malamig na simoy ng hangin kaya't niyakap ko na lamang ang sarili ko. "Wala ka na ro'n. Why are you here? Dapat nagsasaya ka na with your family. Don't waste your time nang dahil lang sa nakakaawa akong tingnan, Vrake."Natawa naman siya sa sinabi ko na parang hindi makapaniwala sa inaasta ko sa kanya. Gusto ko lang naman na sulitin na niya ang panahon niya na kasama ang kanyang pamilya kaysa samahan akong umiiyak dito. Umupo siya sa a
Pinakabagong kabanata
