Chapter 67

Gaya ng sinabi nito, tinuruan lang siya nito ng isang linggo saka ito umalis pauwing Pilipinas. Naiwan siya na nag iisa. May nakakasabay na siya sa Convention, si Rain. Kasing edad niya ang lalaking ito. At very vocal ito sa kanya na crush siya nito.

"Naku, tigilan mo ako, wala akong panahon sa mga lalaki ngayon" sagot niya dito.

"Anong masama dun? dalaga ka, binata ako, kaya kitang buhayin!" sagot nito.

"Bakit? patay na ba ako?"

"Napakacute mo talaga."

"Alam mo ba kung bakit Bleaching Love ang tawag sa painting na yan?" itinuro nito ang magandang painting sa convention hall.

"Oh? pag kalokohan yang sagot mo tatamaan ka sakin!" sagot niya dito.

"Kasi, ang pagmamahal nung babae sa lalaki ay pure, pero maraming mantsa ang relasyon nila. Alam mo yun? yung isang relasyong puro pagdududa kahit walang dapat pagdudahan.."

Sapul na sapul siya sa sinabi nito. Parang ang sakit sa dibdib.

"Yun naman ang angel painting. Ayun sa nagpinta niyan, kaya daw yan kamay at saka womb, kasi ang batang dina