Hindi ko halos maidilat ang mga mata ko pero nasisilaw ako sa sinag ng araw. Kay bigat ng talukap ng mga mata ko, pero pilit kong idinilat ang mga iyon. Bumungad sa akin ang liwanag na direktang tumatama sa mukha ko. Sino ba ang nagbukas ng kurtina ko?
Pipihit na sana ako ng may kung anong mabigat akong naramdaman.
Oo nga pala! Andito pa nga pala ko sa condo ni Mr. Montano.
Iginala ko ang mga mata at... sh*t!
Muntik na akong matili sa nakita, kaya pala ang bigat dahil nakadantay ang isang braso ng ngayon ay hubad pang katawan ng amo!
Nagpakurap kurap pa ako ng ilang beses. Magkatabi nga pala kaming natulog kagabi habang yakap niya ako.
Sunod na dumako ang mga mata ko sa mukha nito na nakapikit pa. Nakadapa ito pero nakabaling ang ulo sa akin.
Napakaamo pala nitong pagmasdan kapag natutulog, parang kay himbing at lalim ng tulog.
&nb
Malayo pa lang ay tanaw ko na ang Mama ko na nagwawalis sa labas ng aming bahay. Ni hindi ko magawang tumingin sa mata ni Mama ng nakapasok na ako.Paano ba naman kasi, sinabi ko na kay Mr. Montano na huwag akong ibaba sa mismong tapat ng bahay namin. Pero hindi naman siya nakinig sa akin.Ayan tuloy at dali dali na lang ako naglakad sa kwarto ko para takasan ang mapanghusgang tingin sa akin ni Mama.Nakahinga na ko ng maluwag, sa wakas at napahiga agad sa aking kama.Naalala ko ang mga nangyari kagabi na parang isa lang napakahabang panaginip. Mula sa pagamin ni Mr. Montano, sa pagtulog namin ng magkayakap hanggang sa paghahanda nito sa akin ng breakfast. Parang hindi totoo ang lahat.Pero, nagtaka lang ako na ni hindi na nabanggit ng boss ang kagabing nangyari. Napapaisip tuloy ako ngayon na baka nabigla lang siya?Isa pa, yung Katrina na yun. Kasama pa rin niya yun sa condo pagbalik niya. Hindi pa man eh napakaselosa ko na. Hindi ko napan
Parang nakalimutan ko kung nasaan ako sa mga oras na yun. Isa lang ang alam ko, nadumagundong sa pandinig ko ang mga sinabing yun ni Mary sa akin. Buntis siya at si Mr. Montano ang ama! All this time, sila pa rin pala at patuloy ang relasyon nila. Akala ko pa naman ay ng nawala sa kumpanya ang dating sekretarya ay naputol na ang kung ano mang namamagitan sa kanila.Hindi ko na tuloy alam paano hahawakan pa ang dalang pagkain, pakiramdam ko kasi ay nanginginig ang mga kamay at buong katawan ko."C-congratulations." Bati ko habang pinipigilan ang paggaralgal ng boses."Thank you. Sana you can keep it as a secret muna. Me and Anton want to keep things private kasi.""Ha? Ah, oo naman. Walang problema.""Well, that's it. Nice to see you again." At nagpaalam na. Nakalabas na at lahat ito ay hindi ko pa rin makuhang gumalaw sa kinatatayuan.So, nasagot na ang mga tanong sa isip ko. Kalokohan lang pala talaga ang lah
"Bakit naman po siya magsisinungaling?""So, you already concluded it in your head. Then, what's the use of talking to you now?"Napamulagatko sa sinabi nito at walang naisagot. Maya-maya ay bigla itong tumalikod at lumakad palayo. Para naman akong natulala at napako sa pagkakatayo."Goodnight, Jenna." Seryosong sabi nito na hindi na ako nilingon.Bakit siya pa ngayon ang galit? Hindi ba dapat na ako ang magalit? Siya itong may kasalanan! Nagtapat siya sa akin ng nararamdaman tapos ay malaman laman ko na magkakaanak na ito sa ibang babae. Hindi ba niya alam kung gaano kasakit para sa akin yun? Tapos ay ganito lang ang makukuha kong sagot.Sa sama ng loob ay dali-dali akong lumabas at bumalik na lang sa kwarto. Hindi ko na talaga alam kung anong gagawin pa sa boss. Saan ba patungo ito?Nakatulugan ko na ang pagiisip at nagising sa mahinang katok na nadinig mula sa pintuan. Tumingin muna ako sa labas at nakita ang
Pagdilat ng mga mata ko ay bumungad ang magandang sikat ng araw na nagmumula sa bintana ng kwarto. May kakaibang saya sa puso ko, na parang kay gaan gaan sa pakiramdam. Yung tipong nakalutang ako sa ulap.Sa isip ko ay wala akong nakikita kung hindi ang mga mata ni Mr. Montano habang sinasabi nito na mahal niya ako."Hay, kung panaginip lang ang lahat ay wag niyo muna akong gisingin, please..." Bulong ko sa sarili kasabay ng pagyakap sa unan ng kay higpit. Kasunod nun ay ang paglanghap ko dun na parang ang bango bango nito na animo amoy ng bulaklak, parang ang buong paligid ay nagniningning eh. Parang puno ng butterflies na iba't ibang kulay ang paligid at...
Pumarada ang itim na kotse sa harap mismo ng bahay namin. Tanaw ko yun mula sa bintana ng bahay. Kanina pa naman ako nakabihis pero hindi ko pa pala naisusuot ang sandals ko. “Ma, aalis na po ako.” Paalam ko sa mama ko na kasalukuyang naghihiwa ng gulay na gagamitin nito sa ilulutong ulam. 5:30 pa lang ng hapon at nakatakda ang dinner meeting ng boss sa La Palma Hotel sa Makati ng 7:00 ng gabi. Isang kilalang investor kasi ang aming tatagpuin sa gabing iyon kasama ang fiance nito kaya naman sa isang romantikong lugar napili ng boss ganapin ang meeting. Isang malaking tao ito kaya naman gustong makuha ni Anton agad ang loob nito. Agad na tumayo si mama at tumanaw din sa bintana. Lumabas ang napakagwapo kong boss mula sa kotse at humalukipkip habang nag-aantay sa paglabas ko. “Hmm, sigurado ka bang meeting ang lakad niyo o baka naman date?” May halong panunuksong sabi nito bago bumalik sa lames
Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa ginawang biglaang pagbitaw sa akin ni Anton. Hindi naman niya ako tinulak o ano man, pero parang ang lakas ng pagkakabitaw niya sa akin. O baka naman pakiramdam ko lang iyon?Sabay kaming napatingin sa lalaking ngayon ay nakatayo na pala sa harapan namin. Ang isang kamay nito ay nakahapit sa beywang ng katabing babae. Halata ang edad nito sa mukha, na nasa mahigit 40 na siguro. Kayumanggi ang balat at halos kasingtankad ko lang, in short ay maliit din ito.“Mr. Montano, I didn’t know that you were already here.” Sabi nito na direkta lamang na nakatingin sa mukha ng boss.“Mr. Villanueva, nice to see you again” Hindi nakaligtas sa akin ang mahinang pagtikhim nito bago magsalita. Mukhang nagulat din kasi si Anton sa biglang paglapit ng kameeting.Agad na inilahad ng boss ang kamay para makipagkamay sa kausap na agad naman n
Natapos ang meeting na hindi man lang ako nagsasalita. Sa totoo lang ay wala naman akong papel dun kung hindi ang sumama. Minsan naiisip ko nga kung kailangan ba talagangnakabuntot ako sa bosskahit saan.Maayos na nagpaalam ang dalawa pero hindi nakaligtas sa akin ang pahabol na tingin ng Kelly Salvador na yun kay Anton. Si Anton naman ay deadma lang naman. Lagi na lang deadma ito, kahitna ngamismo ako ay dinedeadma nito madalas.Naiwan kaming dalawa sa mesa at nagkunwari na lamang akong busy sa pag-aayos ng bag ko. Nilagay ko lang ang notepad at ballpen na gamit kanina.“Have you written the important points from the meeting?” Hindi ko alam saan ito nakatingin dahil hindi ako nagabalang bigyan ito ng pansin.“Ahm. Oo.” Maikli kong sagot.Nadinig ko ang buntung-hininga nito kaya naman napatingin ako dito. Magkaharap kami kaya naman agad na nahuli nito ang mga mata ko pagkabaling ko pa lamang sa mukha
Ano nga ba kami? MU?Hindi ba ay parang panghighschool lang yun? Pero wala naman kaming kahit na anong naging usapan. Basta pagkatapos ng araw na yun ay parang kami na o assumming lang ba ako? Kaya ba kagabi ay ganun siya? Kaya hindi niya ako pinakilala kay Mr. Villanueva?“Aba, besh. Pati kayo ba naman ay makikiuso dyan sa relasyong walang label?” Hindi ko mawari ang ekspresyon ng mukha ni Cherry kung nagbibiro ba ito o seryoso. Pero wala na akong naisagot at napakamot na lang ako sa ulo.Sandali nga, kailangan ko bang tanungin si Anton kung ano kaming dalawa? Hindi ba ay sa kanya dapat manggaling yun dahil siya ang lalaki? Siya dapat ang magtanong sa akin.Hmm. Ni hindi nga ako nito inaaya man lang magdate. Kung lalabas man kami o kakain ay dahil lang sa trabaho. Ni walang paflowers , chocolates or kahit ano na ginagawa ng magkasintahan. Kailan ba nito huling sinabi na mahal niya ako? Isang beses pa lang nga ata, hindi ba?Pero iilang