17

Naaawa ako sa itsura ni Felix kanina kaya sya yung nilapitan ko.

Hindi ko pa rin maiwasang mag-alala sa kanya. Hindi ko mapigilan eh.

Nandito na ako sa bahay namin.

Pagpasok ko sa kwarto, wala akong stan na nakita.

“Do you really love that man?”

“Answer me Alexandra! Do you really love him? Or you just used him to forget me?”

Rinig na rinig ko pa rin yung tanong ni Felix sa akin. Hindi ko naman ginamit si Stan para makalimutan si Felix, kasi in the fist place, ayoko talagang magpakasal sa kanya. Pero ngayon, mahalaga na rin sa akin si Stan, hindi ko masasabing love na to, masaya lang ako kapag kasama ko sya.

Natatakot ako sa mukha ni Stan kanina, kanina ko lang sya nakitang ganun. Puno ng galit.

Lumipas na ang oras pero wala pa rin sya.

.

.

.

.

( Ding Dong )

Si stan na siguro yun, pero bakit pa sya ng doorbell kung meron naman syang susi ng bahay?

Pagbukas ko ng pinto.

“Kuya?”

Akay-akay nya ang tulog na si Stan.

“Ano? Haharang ka na lang dyan? Tulungan mo ako.”

Inakyat namin si Stan s