Share
Chapter 18
I am so sure someone called me. Nagpalinga-linga na ako sa paligid pero wala akong nakitang posible na siyang tumawag sa akin.
Nagtataka man ay nagpasya na lang ako na magpatuloy sa paglalakad patungo sa labas ng university.
Wala pa ang parents ko kaya tumayo lang ako doon sa labas kung saan maraming estudyante na kagaya ko ang nakatambay at dumadaan.
"Audrey." Someone called my name again. Pero hindi ako lumingon. Baka may kapangalan ako dito o baka guni-guni ko lang ulit yun.
"Audrey." This time may humawak na sa balikat ko. Paglingon ko sa tumawag sakin ay para bang nanlumo ako. Hindi ko maintindihan kung bakit parang nadisappoint ako na siya pala ang tumawag sakin.
"Jason." Pilit ang ngiti ko sa 'di maipaliwanag na disappoi
Kaugnay na kabanata
My Pet Wolf Chapter 19
Ang mga bampira ay mga nilalang na nabubuhay na sa mundo mula pa noon. Ang kanilang mga kanuno-nunuan ay mga makapangyarihang nilalang na naging gahaman at naghangad pang higitan ang mga diyos. Sila ay pinarusahan at isinumpa na mauhaw habangbuhay sa dugo . Sila ay namumuhay noon sa dilim ngunit hindi dahil sa karaniwang haka-haka natin tungkol sa kanila na sila ay nasusunog kapag natamaan ng sikat ng araw. Sila ay namumuhay noon na gising sa gabi at nagtatago tuwing umaga, dahil ang kanilang mga natural na pulang mga mata ay sensitibo sa araw. Sila ay nabubuhay sa pagkonsumo ng dugo. Ang karamihan sa mga angkan ng bampira ay tanging dugo lamang ng mga hayop ang iniinom dahil isa iyon sa mga batas na nilikha ni Sanari, ang unang Valkyrie. Ngunit may ilang angkan na nagtatago mula sa konseho ng mga daemon at manaka-nakang sumasalakay sa mga tao. Hindi sila basta-basta sumisipsip lang ng dugo, naging gahaman na sila at pati ang mga laman-loob ng tao ay pinupuntirya na nila. Dahil sa k
My Pet Wolf Chapter 20
Parang napakagaan ng ulo ko ng matapos kami ni mama sa meditation. Mula sa tabi ng lawa ay may wooden walkway na patungo sa floating gazebo na nasa ibabaw mismo ng lawa. Ika-pitong araw ngayon ng pagti-training ni mama sa akin bilang isang daemon at ika-sampung araw ng pananatili namin dito sa mansiyon. Ngayong alam ko na ang lahat ay wala nang balak sila mama at papa na bumalik kami sa dating buhay. Kakailanganin daw kasi namin ang yaman ng angkan para maging maimpluwensiya sa mga tao. Maimpluwensiya na kami sa mga bampira at taong-lobo na kilala ang lahi namin at alam ang kaya naming gawin ngunit ang mga tao na walang kaalam-alam sa amin ay iimpluwensiyahan namin sa pinaka epektibong paraan, pera. Nahiga ako sa sahig ng gazebo at pumikit. Isang napaka interisanteng training ang ginagawa sa akin ni mama. Noong unang araw ay ikinuwento niya sa akin ang buong kasaysayan ng apat na lahi partikular na ang mga daemon. Bago pa man talakayin ni mama ay alam ko na ang histo
My Pet Wolf Chapter 21
Maingat kong dinampian ng bulak na may alcohol ang sugat ni papa. Nasugatan ko siya kanina habang nags-sparring kami. Tinuturuan niya kasi akong gumamit ng espada. Hindi ko masyadong gusto ang espada dahil pakiramdam ko ay ramdam ko rin ang laman ng kalaban ko kapag natamaan ko siya. Mas interisado ako na matutong gumamit ng pana. Bakit ako interisado sa pana? Para feeling Katniss Everdeen hehe. Pero seryoso na, I like the bow and arrow because I’ll be hitting enemies from afar and I won’t be able to see their pained expression up close. Parang kanina, nang matamaan ko si papa gamit ang espada na ibinigay niya sa akin ay parang nanghina ang tuhod ko at gusto kong tumakbo agad palapit sa kaniya upang alalayan siya. Pero hindi niya iyon pinahintulutan at sinabi niyang wag ko raw pansinin ang sugat niya. Ngayong tapos na ang training namin ay saka niya ako hinayaan na gamutin ang sugat niya. Hindi naman iyon gaanong malalim para kay mama at papa pero para sa tulad kong namu
My Pet Wolf Chapter 22
Our substitute professor in one of our subjects is really good-looking, no doubt in that. Gwapo, matangkad, makisig at maganda ang tindig, at halatang napaka talino niya base sa paraan niya ng pagsasalita sa harap ng klase at pagpapaliwanag sa amin ng lesson sa araw na iyon. All of my classmates are in awe while he speaks in front but I am here finding him weird for staring at me countless times now.Hindi ako sigurado kung talaga bang ako ang tinitignan niya o ang nasa likod ko. Kung ano man ang totoo, iisa lang naman ang nararamdaman ko tungkol dito. I feel uncomfortable. These butterflies in my stomach and the fast beating of my heart are all new to me but why does it all feel familiar?Matapos ang tatlong oras na lecture niya ay agad akong tumayo at inipon ang mga gamit ko. Sumabay ako kina Frances na lalabas na rin ng classroom ngunit bago sila tuluyang makalabas ng room ay huminto pa sila sa tapat ng desk ni Prof. Rafael at nagpaalam sa kanya. He nodded at
My Pet Wolf Chapter 23
“Chogiwa.”Professor Callejo stopped just before he was about to open the door of the faculty office. I don’t know why I called him that. I just suddenly blurted it out. Pero ang mas nakakagulat ay ang paglingon sa akin ni Sir Rafael. He looked at me and then he smiled before he went inside the faculty office.“Why did you call him that?” tanong ni Desmond ng maiwan kaming dalawa sa hallway.I shrugged and told him that I did not know why I did that either. Hindi naman na nagtanong pa si Desmond at sumabay na lang sa paglalakad ko patungo sa hagdan. Nasa 4th floor pa kasi kami at ang elevator raw ay para lang sa mga professor.“Nag-dinner ka na ba?” tanong ko kay Desmond ng makalabas kami ng university at maalala ko na gusto kong mag take out ng shawarma rice na kinain ko kanina. Gusto ko ring matikman iyon ni Desmond at baka magustuhan niya rin dahil halos pareho kami ng taste. Even though he is a vamp
My Pet Wolf Chapter 24
“You actually look like my fiance.” Professor Rafael said while looking at me intently.Hindi ko alam kung anong isasagot ko sa sinabi niya, o dapat bang may maisagot ako doon? Pake ko naman kung kamukha ko fiance niya? Kamukha ko rin si Audrey Hepburn at si Sanari pero hindi naman ako na bother. Ibig sabihin lang nito, ang swerte ng fiance ni Sir Rafael kasi kamukha ko siya.I unconsciously flipped my hair and rolled my eyes. My handsome professor chuckled while his fingers are playing with his lower lip.“Dapat ang tinitignan niyo ng ganyan, Sir ay yung fiance mo. Hindi sa ibang babae.” Hindi ko na napigilan ang sawayin siya sa inaakto niya.If he already have a fiance, he should focus his attention to her, not to anyone else. Iniisip ko kung alam kaya ng fiance niya na ganito siya kalandi?“I used to look at her like this but then she left.” Hindi ko alam kung guni-guni ko lang iyon o talagang may bahid ng sak
My Pet Wolf Chapter 25
“Here drink this.” Iniabot sa akin ni Rafael ang bottled water na kinuha niya sa pantry ng faculty office. Nandito pa rin kami sa opisina ngunit kalmado na ako at nakaupo na ulit sa one-seater couch na inuupuan ko kanina bago ko maalala ang lahat at magdilim ang paningin ko at muntik nang patayin si Rafael.Tinanggap ko ang iniabot niya at uminom doon. Rafael sat on his swivel chair but he is now in front of me. Ipinaliwanag niya na sa akin kung bakit niya ginawa iyon. Mali pala ang akala ko na pinapatay niya ang anak ko kay Desmond. Speaking of Desmond, I wonder why he kept this as a secret. Also my parents.Hindi patay ang anak namin at inilipat pala siya ni Rafael sa isang laboratory kung saan magagawa pa ring lumaki ang embryo kahit wala ito sa sinapupunan ng ina. Ginawa raw iyon ni Rafael dahil sinabi sa kaniya ng doctor na unti-unting papatayin ng katawan ko ang bata. Doon nalaman ni Rafael na isa akong daemon. Isa sa mga ipinagbawal ni Sanari noon ay
My Pet Wolf Chapter 26
“Hanggang kailan siya doon?” tanong ko kay Rafael habang nakatingin sa labas ng bintana sa tabi ng passenger seat. He is driving the car; I am on the passenger seat. Nanggaling kami sa laboratory kung nasaan ang anak namin. Kahapon lang ay nalaman ko ang tungkol sa lahat ng nangyari. Lahat ng nakalimutan ko at lahat ng hindi ko alam ay ipinaalala at sinabi sa akin ni Rafael.“Until she is fully developed. It is taking long for her development because she’s outside your body but at least she is still doing well.” Nilingon niya ako saglit at muli nang nag focus sa daan. “And now I can clearly see that she looks more and more like you.” There was a hint of smile in his voice.He was right. I look like her. Pero kahit hindi pa siya gising ay parang nakakunot na kaagad ang noo niya. I bet she will also take after my temper. Pero ang kunot ng noo niya parang kagaya sa ama niya. She has pale skin, but she looks healthy. I wish I can h
Pinakabagong kabanata
