Chapter 251

TREXIE POV

Pagkaapak pa lang ng mga paa ko sa lupa ng bansang Pilipinas hindi maipaliwanag na tuwa ang kaagad na nararamdaman ng puso ko.

Sobrang na-miss ko ang bansang ito. Alam ko sa sarili ko na kaya ko nang harapin ang kahit na anong pagsubok ng na dumating sa aking buhay. Pinatatag ako ng mga karanasan ko pati na din ng mga anak ko.

Pagkalabas pa lang namin ng airport kaagad na sumalubong sa mga mata ko ang tarpaulin na may pa-welcome na nakasulat para sa akin. Lalong lumapad ang pagkakangiti sa labi ko nang mapansin ko na hind lang sila Mama at Papa ang sundo namin kundi pati na din sila Francine at Kuya Charles.

Parang gusto ko tuloy makaramdam ng hiya kay Francine. Umalis ako ng bansa noon na hindi man lang nagpakita sa kanya at grabe ang tampo nito sa akin tuwing nagkakausap kami sa telephone. Buti na lang at tinangap din niya ang mga paliwanag ko at nagiging maayos na ulit kami.

"Trexie, anak...welcome back!" narinig kong bigkas ni Mama at mabilis itong naglakad pa