I am busy stalking Emmanuel Montefalco sa magazine na hawak ko. Bagong release ito at mukha niya ang nasa unang artikulo. Hindi ko maiwasang pasadahan ng aking kamay ang kanyang gwapo at seryosong mukha. Para itong modelo na nang aakit sa tagapagbili.Ilang babae na kaya ang naging girlfriend niya? Bukod kasi sa puro tungkol sa pagiging mayaman niya ang pinag-uusapan sa diyaryo may bago na namang lumabas na balita na isa raw itong Mafia Boss. A ruthless mafia boss.
"Kung nakakabuhay lang ng isang bagay ang titig, kanina pa nakatayo si Emmanuel sa harapan mo. Tulo laway ka na girl."Napasimangot ako. Pasalampak na umupo si Cathalea sa kama ko.Hinampas niya ang puwetan ko. " Bumangon ka na. Mag shopping tayo."Umingos ako at tumihaya. Itinaas ko ang magazine na hawak ko at muling tiningnan ang gwapong binata." Ayoko. Sayang sa pera."Kahit sabihin kong nandoon ang lalaking kinabaliwan mo? Ayaw mo parin?"Mabilis pa sa alas kwatro na tumalima ako sa banyo at nagmadaling maligo. Narinig ko pa ang tawa ni Cathalea at ang paglagabong ng pinto sa banyo ko nang may tinapon siya doon.Mula noong college days ko pa pinagpantasyahanan si Emmanuel nang unang lumabas ang kanyang mukha sa magazine noong siya na ang naging CEO nang Montefalco Shopping Mall. Ngunit dalawang taon na ang lumipas hanggang sa magazine ko lang siya nasisilayan. Bihira lang ito magpakita sa mga tao, sa media. Lagi raw itong nasa opisina kaya ganon nalang ang tuwa ko nang sinabi ni Cathalea na nandoon siya sa kanyang mall."Himala at lumabas siya sa kanyang lungga," ani ni Cathalea na nasa cellphone ang tingin.Tapos na akong maligo at hirap akong humanap ng damit na susuotin ko. Kailangan maayos ang suot ko at presintable kapag nagkita kami."Agrh! Wala akong maisuot.""Mag t-shirt at pantalon ka na lang. Hindi naman magtagpo ang landas ninyong dalawa."Yeah. She's right. Emmanuel is a snob and cold guy. Hindi ito kumakausap ng taong hindi niya kilala. Kahit madapa ka ni hibla ng buhok mo hindi niya hahawakan upang tulungan ka. Kahit tapunan ka ng tingin hindi niya iyon gagawin."Fine," pagsuko ko sa pamimili ng damit na suotin ko at dinampot ang high waist ripped jeans at brown crop top na damit."Bilisan mo baka hindi na natin iyon maabutan.""Tapos na ako. Tara na."Nagmadali kaming sumakay sa kotse ni Cathalea nang makalabas kami sa apartment ko. Tumawag si Ashnaie at pinapadali kami dahil maya-maya ay mag ikot na si Emmanuel sa buong store. Nagtataka man kung bakit sa dalawang taon niya bilang CEO ay ngayon lang siya mag ikot sa loob ng mall niya."Nakita mo na ba siya?" Agad na tanong ko kay Ashnaie ng makarating kami."Hindi pa. Pero ayon sa pinagtanongan ko dito raw sa super market siya unang mag rounds."Cathalea scoffs. " Kaya dito ka tumambay sa food stall? Good idea Ashnaie."Sinubo nito ang siomai at ngumisi." Of course. I'm genius. "Tumabi ako ng tayo sa kanila at nilibot ang tingin sa paligid baka nandito na siya at hindi siya nakita ni Ashnaie. Bumili na rin ako ng siomai at pizza dahil hindi ako nakapag almusal sa pagmamadali ko na makita si Emmanuel."Kanina pa tayo dito wala parin siya. Baka mali ang dinig mo Ashnaie," giit ko.Ubos na ang binili kong siomai at pizza na ngangalay narin ang paa ko sa kakatayo pero hindi parin siya bumaba."Baka sa taas siya unang nag ikot," sabi ni Cathalea. "Tara doon tayo.""What if maghiwalay tayo sa paghanap? " Suhestiyon ni Ashnaie. "Debbie, sa third floor ka mag ikot total naroon naman ang mga suplay na kailangan mong bilhin kung sakali mang bibili ka. At ikaw Cath sa second floor, naroon lahat ang gusto mo. . At ako, syempre sa supermarket mag grocery ako wala na akong stock. So, text and call nalang kapag nahanap na natin siya, "pinisil niya ang pisngi ko." Para sa kaligayahan mo kaibigan, susuportahan kita kahit ika-ubos ng pera ko."Napakagat ako sa aking labi sa huling sinabi niya. "Thank you Ash," nakanguso na saad ko."Gora na tayo," ani Cathalea. "Shopping time, este, searching time."Naghiwalay na kaming tatlo at nagtungo sa aming pupuntahan. Nilibot ko ang aking paningin nang makarating ako sa 3rd floor, nagbabakasali na makita ko ang pamilyar na mukha ng lalaking hinahanap ko. Nang wala, dumiritso ako sa school supplies at bumili ng ilang pirasong notebook at isang kahon ng ballpen. Ito lang ang binili ko dahil iba ang pakay ng pagpunta ko dito.Pagkatapos kung bayaran ay nag ikot-ikot ako, kunyari tumitingin sa mga bilihin. Bawat lalaki na makita ko ay pasimple ko itong tinitinggan baka siya na. Ngunit halos isang oras na akong paikot-ikot ay hindi ko parin siya nakita. Nang mapagod ay bumaba na ako sa second floor at hinanap si Cathalea ngunit hindi ko siya makita. Wala rin silang text ni Ashnaie kaya panigurado hindi pa nila nakita ang hinahanap namin.Masakit na ang paa ko. Na-i-ihi na rin kaya lumabas nalang ako ng second floor at dumiritso sa cr na kaugnay nito. Pumila pa ako saglit dahil maraming tao.To: Pretty Ladies:Nakita niyo na siya?Text ko sa group chat naming tatlo. Kagagawa lang ito ni Ashnaie at dahil ito sa misyon namin na hanapin ang Multi billionaire/ Mafia Boss sa sarili niyang shopping mall.From: Genius AshHindi ko siya nakita dito. Nagtanong rin ako sa mga empleyado hindi pa raw siya nakababa dito.From: Sexy CathSiguro may biglaang pinuntahan kaya hindi natuloy ang balak niyang mag ikot sa mga empleyado niya.I agree with Cath. Siguro nga may biglaang lakad ito. Kasi kung nandito siya alam ng mga empleyado niya. Hayst. Bakit ang die hard ko sa lalaki na 'yon na makita siya.? Hindi naman ako pansinin niyon. Wahhhh!!! Pero gusto ko talaga siyang makita sa personal. Kung ganon rin ba ang mukha niya sa magazine na lagi kung tinititigan parati.Nang makalabas ako sa cubicle tiningnan ko muna ang mukha ko sa salamin dito sa cr. Maayos pa naman ang mukha ko, hindi pa naman mukhang pagod at haggard. Nag pulbo ako at inayos ang nakalugay at natural na kulot kung buhok. Nang ma kontento ay naglakad ako papuntang food court.Palinga-linga ako sa paligid baka sakali na nandito siya kahit malabo. Sumilip narin ako sa baba pero wala talaga. Para akong tanga na naghahanap ng isang taong ayaw magpakita. Naglakad ako ulit paikot papuntang escalator, palinga-linga parin sa paligid hanggang na paglingon ko may na bunggo ako. Bago pa ako matumba pinulupot niya ang kanyang braso sa aking hubad na baywang upang saluhin ako.Pigil ko ang aking hininga sa bilis ng pangyayari. Ang lapit ng katawan namin sa isa't isa, kung mag angat ako ng tingin panigurado magbungguan ang ilong naming dalawa." Careful."Napasinghap ako nang marinig ang malamig at baritong boses ng lalaki na sumalo sa'kin. Yeah. His a boy. A musculine boy. Paano ko nasabi? Dahil nakahawak ako sa kanyang matigas na braso at ang isang kamay ko ay nakakapit sa kanyang damit sa bandang dibdib. Umatras ako ng kaunti kahit hawak niya parin ako ganon nalang ang gulat ko at nanlaki ang mata ko pag-angat ko ng tingin ng makilala siya.Umigting ang kanyang panga hindi inalis ang tingin sa akin. "Ayosin mo ang damit mo. Kulang nalang mag hubad ka sa suot mo."Napakurap-kurap ako sa kanyang sinabi. Binitawan niya ako at walang salita na umalis hindi rin ito lumingon. Ang dalawang kamay niya ay nasa loob ng bulsa ng kanyang pantalon. Naglakad ito papuntang escalator. Parang napako ang paa ko, hindi ako makagalaw, nakatingin lang ako sa kanya na papalayo sa akin."He talked me. Pinuna niya ang suot kong damit. Hinawakan niya ang baywang ko, " wala sa sariling sambit ko.Hindi parin ako makapaniwala. Tulala parin akong nakatayo kung saan niya ako iniwan. Hindi ako gumalaw, kahit pagkurap ay parang hindi ko na ginawa.Oh my god! Emmanuel Montefalco talked to me. And touched me. .my waist.Gusto kong sumigaw sa subrang saya. Sa loob ng dalawang taon na pag-aasam na makita siya. . finally my dream and wants come true.This is my best birthday gift ever. Next week pa ang birthday ko pero napa-aga ang regalo na natanggap ko.To: Pretty LadiesNakita ko na siya.Tulala ako na hinihintay ang kaibigan ko sa parking lot. Hindi parin ako makapaniwala sa nangyari. Ilang beses ko nang tinampal ang mukha ko baka nag i-imagine lang ako pero hindi talaga. Ramdam ko parin ang matigas niyang braso na naka pulupot sa baywang ko. At ang kanyang baritong boses na parang sirang plaka na paulit-ulit na naglalaro sa isip ko. "Sigurado ka nakita mo siya?" Naniniguro na tanong ni Cathalea.Tumango ako. Walang salita na sumakay sa loob ng sasakyan."Namatanda yata ang kaibigan natin," ani Ashnaie na naka kunot ang noo na lumingon sa akin. Binato niya ako ng tissue. "Hoy! Anong nangyari sayo?""Kung panaginip lang ang lahat ng ito huwag niyo na akong gisingin," mahinang usal ko sa kawalan."Ano kaya ang nangyari bakit naging ganyan siya?" Rinig kong usal ni Cathalea.Hanggang makarating kami sa apartment ko ay tulala parin ako. Nang makapasok ako sa kwarto ko doon hindi ko na napigilan ang maglupasay sa ibabaw ng aking kama sa subrang tuwa."Hindi parin ako makap
Kinabukasan. Na gising ako sa tunog ng alarm clock. Dinampot ko ang magazine sa ibabaw ng mesa ko at gigil na tiningnan ang gwapong mukha ni Emmanuel. Bago ko pa makalimutan na may trabaho ako nilapag ko iyon at nagmadaling pumunta sa banyo at maligo. Dahil walking distance lang naman ang pinagtrabahuan ko naglakad nalang ako at sayang sa pamasahe. Nagtatrabaho ako bilang janitress sa isang coffee shop, college graduate ako pero dahil sa apelyedong Layson na dala ko hindi ako matanggap sa kompanya na pinag-aplayan ko. Unfair, dahil wala naman akong kinalaman sa kagagawan ng ama ko pero dahil dala ko ang apelyedo niya dawit parin ako. Mabuti nalang at na tanggap ako dito kahit janitress basta may trabaho ako at pambili ng makain ko.Nag umpisa na akong magtrabaho. Ito ang routine ko hanggang sa matapos ang working hour ko. Nakakapagod pero kayanin dahil wala naman akong ibang maaasahan. Ang tatay ko hindi man lang ako magawang tawagan simula noong magtago siya. Kaya kahit mahirap tinit
Pakiramdam ko may sumusunod sa akin habang naglalakad ako papunta sa coffee shop na pinagtatrabahuan ko. Sa tuwing lilingon ako wala namang tao. Pa linga-linga rin ako sa paligid baka nagtatago siya ngunit wala naman. Binaliwala ko ang pakiramdam na iyon at nagmadali sa paglakad. Paliko na ako sa kanto nang may tumawag sa akin na nagpadaga sa puso ko."Miss Debbie."Binilisan ko ang aking paglakad ganoon din ang taong sumusunod sa akin."Miss Debbie, gusto ho kayong makita ng daddy ninyo."Hindi ko siya pinansin. Patuloy parin ako sa paglakad. Gusto ko rin siya makita ngunit ayaw ko sa paraan na gusto niya. Ayoko magkita kami sa tagong lugar na parang isang kreminal. Dawit na ako sa paratang sa kanya at ayaw ko nang dagdagan pa iyon. Kung gusto niya akong makita. Kung gusto niya akong makasama, linisin niya ang pangalan niya sa publiko at sasama ako sa kanya ng walang pag-alinlangan.Nang malapit na ako sa coffee shop ay tumakbo ako at mabilis na pumasok sa loob."Ouch.""Aray."Mabili
Ang sakit ng ulo ko. Parang pinukpok ng martilyo. Punyemas na Ashnaie 'yon alam niyang hindi ako umiinom ayan tuloy napasubo ako. Nasaan ba ako? Hindi naman ganito ka lambot ang kama ko. Baka sa condo ni Ash. Sumiksik pa ako sa unan na yakap ko. Ngunit ang pinagtataka ko bakit ganito ang unan na kayakap ko? Mainit. Matigas at parang may buhay. Pero ang sarap yakapin. Ang huling naalala ko nasa bar kaming tatlo at sinabi ni Ash na gawin ko na ang dare nila sa akin at lumapit ako sa table kung saan naka upo doon si Emmanuel, at. Napamulat ako nang may maramdaman na matigas na bagay na sumundot sa bandang tiyan ko. Napakurap-kurap ako ng makita ang isang matipunong dibdib kung saan naroon ang palad ko,wala itong suot na damit kaya't ramdam ko ang init ng katawan niya. At ngayon ko lang namalayan na nakayakap ito sa akin at nakatanday ang isang paa. Hindi ako gumalaw, natatakot na magising siya. Napalunok ako at pamilyar sa akin ang amoy niya. Muntik ko na siyang maitulak pag-angat ko nan
Ano kaya ang buhay na danasin ko kasama si Emmanuel? Masaya ba? Malungkot? Hirap? Hindi namin kilala ang isa't isa, lalo na siya. Siguro, ngayon niya lang din nalaman ang pangalan ko. At ako, kilala ko lang siya sa mga sulat sa magazine na nabasa ko. Totoo kaya ang lahat ng mga iyon? O, gawa-gawa lang dahil sa sandaling kasama ko siya batid ko ang kagaspangan ng ugali niya bagay na hindi naisulat sa magazine niya.Hindi ko namalayan nakatulog na pala ako. Paggising ko madilim na. Dala sa sinag ng ilaw mula sa poste sa labas ng bahay, tumayo ako sa binuksan ang ilaw. Hindi pa ba nakauwi si Emmanuel? Lumabas ako nang kuwarto, walang ilaw sa sala kaya panigurado hindi pa nakauwi si Emmanuel. Nangangapa na tinungo ko ang switch ng ilaw at binuksan iyon. Sinilip ko ang labas ng bahay wala pa doon ang sasakyan niya.Dahil busog pa ako, umupo ako sa sofa at nagpasyang hintayin nalang ang pag-uwi niya. Walang orasan kaya hindi ko alam kung anong oras na. Nanatili lang akong nakaupo nakasilip s
Nagising ako ng hindi nadatnan si Emmanuel. Wala na rin ang sasakyan niya siguro nasa trabaho na ito. Pakiramdam ko pagod na pagod ako kahit iyon lang ang nangyari sa amin kagabi. Hindi na gaanong masakit ngunit mahapdi nang basain ko ito ng tubig. Ganito ba talaga ito? Nang matapos akong maligo damit parin ni Emmanuel ang suot ko. Pumunta ako ng kusina upang iluto ng pagkain ang sarili ko. Hindi man lang yata nag kape si Emmanuel.Uminit ang mukha ko nang maalala ang nangyari kagabi. Hindi ko talaga iyon inaasahan. Ang pag-uwi niya sa bahay na mahigit isang linggo siyang wala. Ngunit ang pinagtataka ko bakit ganoon siya ka marahas sa akin? Hindi naman siya amoy alak kaya malamang hindi siya lasing. Pwede naman niya akong kausapin ng maayos. Tanungin sa mahinahon na paraan. Hindi iyong basta niya lang ako hablutin at idiin sa pader. Hindi ko akalain na ganoon pala siya ka haras kapag galit.Malaki ang kasalanan ko sa kanya. Tama naman siya. Ano ang rason ko kung bakit inakit ko siya. K
Muntik ko nang maitulak si Emmanuel sa gulat nang pagmulat ko nakayakap na ako sa kanya. Banayad ang kanyang bawat paghinga. Ang kanyang kanang kamay ay nakapatong sa kanyang noo at ang isa ay ginawa niyang unan. Umingos ako at dahan-dahan na bumitaw nang yakap at tumalikod nang higa sa kanya. Kaya pala masarap ang tulog ko dahil kumportable ako sa kayakap ko na akala ko unan. Ang matigas na hubad na katawan pala iyon ni Emmanuel.Nanatili muna akong nakahiga ng sampong minuto bago naisipang bumangon. Anong oras na ba? Nagtungo ako sa kusina at nagluto. Bacon at omelette ang niluto ko since may shrimp pa naman akong natira kagabi. Pinainit ko iyon at ginawa kong fried rice ang tira kong kanin kagabi. Sayang kung itapon, maraming tao ang nagugutom tapos ako magsayang lang ng pagkain.Nilapag ko iyon lahat sa lamesa pagkatapos maluto ang lahat at bumalik sa kwarto para maligo. Ngunit nasa banyo si Emmanuel kaya sa banyo dito sa kusina nalang ako naligo. Since may lakad ako ngayon, 'yong
Nahihiya na ngumiti ako kay Bethany na hanggang ngayon ay tulala parin. Nasa harap ng counter lang ako nakatingin, umiiwas sa mapanusok na tingin ng mga empleyado. Sa ilalim ng nakayuko kong ulo sinamaan ko ng tingin si Emmanuel. Natutuwa ako na sinabi niya sa publiko na asawa niya ako pero hindi niya ba naisip na baka pag piyestahan ako ng mga tao lalo na ang media kapag nalaman nila ito?Oh my god! Hindi ko maisip kung sakaling mangyari man ito. Ginulo ko ang buhay ni Emmanuel ayoko nang dagdagan pa iyon lalo na at hindi maganda ang background status ko. Ayoko ma ungkat ang tungkol sa pamilya namin lalo na ang pagkamatay ni mama. Masakit parin sa akin ang nangyari at hanggang ngayon hindi parin iyon nabigyan ng hustisya. Hindi bale na ako ang mapahiya huwag lang madamay si Emmanuel."Escort her to my office."Ani nito kay Bethany at sinagot ang tawag. Hindi man lang siya nagpaalam sa akin bago ako tinalikuran. Biglang sumama ang loob ko sa kanya. Binalik ko ang tingin kay Bethany na