"Hey, who's this?" Tanong nito sa kabilang linya.
"Ah-can I talk to Rexon?" My voice were so cold as ice.
"He is busy right now, sino ba ito?" Tila naiirita nitong sinabi sa kabilang linya.
"P.A! Ako ang P.A niya, pinapunta niya ako dito kaso hindi ko alam kung saang room siya nandoon." Mabilis kong sabi.
"Who is it?" Narinig kong may nagsalitang boses mula sa malayo. My heart started kicking over chest. Damn it, Rexon!
"P.A mo raw?" Sagot nito.
"Hello?" Nakilala ko ang boses ni Jeff na nag salita sa kabilang linya.
"Jeff, thank God!" I heave a deep sighed of relieve.
Malalaki ang hakbang na nitungo ko ang labas ng Bar para pumara na ng Jeep pauwe pero malas lang dahil wala ng sasakyang dumaraan. I glance down my wrist watch only to find out how long I had been wasting my time here. I sighed and looked up the sky with full of regrets.The sky was tar-black and the clouds are doomily. "No, not now please.." I murmured.The wind rose up and the tinkling sounds came to my ears as the first pearl of the rain dropped onto the floor.Lumingap ako para maghanap ng masisilongan. I saw the waiting shed across the street pero puno na nang mga taong gusto sumilong ang nandoon. The rain is incessant. The wind whips up into frenzy and it's shrieking hell out of me.I don't have a choice but to run back to Resto
"OMG! is it true na kay Rex kana pumapasok ngayon?!" Nanlalaki ang mata ni Jacky habang nakataas ang dalawang paa sa aming sofa set.I nodded at hindi pinansin ang excitement na bakas sa kaniyang mga muka."Grabe talaga! Alam mo naniniwala na talaga ako sa tadhana." Maatapos ay parang bulateng nilagyan ng asin itong nagkukumawala sa pagkaka upo."Tss.. anong bang pinagsasabi mo?!" I said, then I looked away, ayokong makita niyang pinamumulaanan ako ng muka."Eh, totoo naman ang sinabi ko, kahit anong iwas mong mapalapit d'yan kay papa Rex, mismong tadhana na ang naglalapit sa inyo. Can't you see it?" pinanlakihan pa ako nito ng mata.I didn't bother to answer her God damn statements.
It's understandable na iyon ang pangalang binabangit niya. He is suffering from hallucination,nbesides hindi naman lingid saakin ang nararamdaman nito para kay Lara.But why in this world letting this man suffered from pain? I does know the feeling of heartache pero bakit pag tinititigan ko ang isang ito ay parang gusto kong sumbatan ang langit? He is always on top, halos nasa kaniya na ang lahat. Masaganang buhay, masayang career at halos tingalain na ng lahat.Ngayon ko napagtantong walang perpektong buhay. Everyone has their own challenges in life, hindi man sa pera oh kahit sa pamilya may isang bukod tanging susubukin ang tatag mo bilang tao. Masakit isiping pareho kami ng pag subok na pinagdaraanan ngayon. Pero pilit kong kinakaya dahil kailangan but when I looked at him? Gusto kong mahiya sa sarili. Now I get why they called it a
"Sayang naman, we brought pizza and snacks. Nagpa deliver na rin kami ng dinner, bakit hindi ka muna kaya kumain?" Jeff hands reaches my shoulder and thumb slowly caressing my bare skin."Dude, get off your hands of her." Rexon thundered voice filled in the house.A heavy silence settled over them, wala isa man ang nakapagsalita. Naramdaman kong lumuwag ang pagkakahapit ni Jeff sa balikat ko kaya ako bahagyang yumuko."She's my P.A, remember the rule?" Mariin nitong sinabi.Doon umangat ang tingin ko dito. His cold dark eyes threatened Jeff."Whats wrong with you?" Suntok dito ni Skye."Ayoko lang na magkaroon tayo ng problema, alam
Matapos non ay parang may nag-iba na pakikitungo nito saakin. He is getting cold and civil. Tatawagin lang ako pag may kailangan, kakausapin pag may itatanong. Halos araw-araw na rin kaming magkasama dahil sa out of town Mall shows ng banda nila. Kahit nag a-adjust ay pinipili kong maging komportable sa bago kong trabaho.Hindi na rin ako mag-aalala pa para kay Itay dahil napaki usapan ko sila Tita Melva na dumito muna saamin, tutal ay dito naman mag aaral ng college si Andrew na siyang pumayag naman kesa daw umupa pa sila ng bahay ay dito nalang saamin."Cherry, tara lunch tayo?" kumaway saakin si Jeff mula sa Isang table. Naroon din sila Rexon at ang buong banda."Salamat, may gagawin pa kasi ako.." Bahagya kong itinaas ang Ilang posters na dala ko. Isa kasi ito sa pipirmahan nila ma
Pakiramdam ko ay para akong robot na hindi dapat mapagod, isang manyika na de-pihit na wala dapat emosyon.Pinipilit kong maging okay lang saakin ang lahat. He never talked to me the whole day, imbes na ako ang tawagin niya pag may kailangan ito, ay ang ilang staff oh ang P.A nila Jeff ang tinatawag niya.Ayos lang naman sa'kin pero hindi ko pa rin maiwasang magdamdam. I don't know how he has gotten to my mind. I can't stop thinking about him, about our fight earlier lalo na ang mga nasabi nito saakin.To be honest, nasaktan ako sa mga paratang niya. I was just doing my job truthfully, alam ko rin kung saan ako dapat lumugar, lalo na sa buhay niya but how can he be so cruel and vicious?Hindi ko maiwasang umiling habang maluwang ang n
Naabotan ko si Rexon na nasa bukas na hood ng kaniyang kotse. Bahagya lamang akong sinulyapan nito bago bumaba ang tingin sa ginagawa. Pinili kong ilagay na sa back seat ang mga gamit nito bago ako sumakay sa unahan.Maya pa ay malakas nitong isinara ang hood ng kotse at nagpunas ng basahan sa kamay. Hindi ko maiwasang panoorin ito habang ginagawa niya iyon.He is not wearing his leather jacket. Imbes ay puting V-neck shirt and bleach jeans lang ang suot nito. Nothing is too special with his brown wet hair. A narrowing of his eyes and a tilting of his head, the shape of his lips reflecting the crescent above.. walang espesyal giit ko.Pero nang sumulyap ito saakin mula sa labas ay ganoon nalang ako napa iwas ng tingin. Pakiramdam ko rin ay nag init ang likod ko sa pagkakaupo.
Malayang umiihip ang hangin sa paligid, the air felt fresh and the gentle breeze caressed my skin. The sunset is merely prelude to a dawn but the daylight still lingered everywhere.Masayang panoorin ang marahang paglubog ng araw, kasabay ng malakas na hihip ng hangin na humahalik sa hilera ng puno mula sa malayo.Sinulyapan ko sina Porsche at Feli na panay ang kwentuhan sa tabi ko habang si Mayla ay may sariling mundo sa pagkain. Bumaba ang tingin ko sa spaghetti na nasa aking harapan at walang gana iyong tinusok-tusok ng tinidor.The wind whips smoothly through my ears and my skin cooled by the breeze. Bahagya kong hinawi ang buhok ko na hinipan ng hangin at pumaling ng tingin sa di kalayuan.Jeff, Skye, Zach and Rexon are occupied