Hindi ko alam ano nanyari kung ano ba dapat ko maramdaman dahil kinain ko lang naman ang sinabi kong 'hindi na ako marupok' dahil marupok pa din pala ako.
Basta pagdating sa kanya.
"Salamat." Ani ko bago bumaba sa sasakyan niya.
"Ano oras ka matatapos dadaanan kita dito."tanong niya.
Parang na pugto ang aking paghinga. Totoo ba na susunduin niya ako?
"Akala ko ba nagmamadali ka dali na what time ba?" Muling tanong niya.
Siya nga, si Yuri nga.
Saglit ako tumingin sa orasan ko.
"Tara na."Hindi na ako nagulat sa pagsulpot niya.Mas lalo kung hindi ko mapigilan ang luha ko ng makita ko ang taong dahilan ng pagiging miserable ko. Ang taong naghatak sakin sa situation na parehong meron kami."Ako lang ba may kasalanan dito?"maluha-luha kong tanong sa kanya.Umupo siya sa kaninang inuupuan ni Vir."Ano sa tingin mo?"He answered me with another question."Hindi ba't pareho lang tayo? Yuri hindi ko din ito gin..usto pero ba..kit ako lang ang mise..rable?"piyok kong tanong sa kanya ka sabay ng unti-unting pag bagsak ng luha ko.Yuri ne
"Anong nais mo manyari?"I ask her in very kind voice.Mabilis lumiwanag ang kanyang mukha."Makasama ka po kahit katulong niyo okay lang sakin."galak niyang sagot na wala man'lang pag dadalawang isip.Bahagya ako natawa kalaunan nakaramdam ng panghihinayang."Sayang ang pinag-aralan mo kung magiging katulong lang kita."Nanghihinayang bigkas ko.Inismidan niya ako, natutuwa ako sa kanyang pinapakitang reaction at naninibago na din sa pagka't hindi naman siya ganyan sa loob ng tatlong taon, wala kase siya ginawa kundi magpaka-focus sa trabaho."Okay lang saki
My hopes didn't fail me.Nagkasundo kami ni Yuri to become friends again kahit masakit para sakin tinanggap ko na ito mas maigi ng ganito kesa naman sinasaktan niya ako at binabato ng masasakit na salita."Parang tanga naman ito."iritang ani ni Trinity habang nakatingin sa kanyang phone."ano na naman ba yan?"usisa ko, sa halos araw-araw na magkasama kami ni Trinity mas lalo ko nakikita ang pagiging childish niya."Tignan mo ito, Ate."Hinarap niya sakin ang kanyang phone.It was a quote from her Facebook.'KAPAG ANG ASAWA
"PECHIE!"Madiin na suway ni Yuri sakin habang nilalayo ang cup noodless na gustong-gusto ko kainin."Isa lang,"Mangiyak na pakiusap ko sa kanya.Hindi nag patinag si Yuri, walang awa niyang nilayo sakin ang cup noodles."Wag kang makulit. Alam mong bawal sayo yan,"Galit na turan niya.Parang nagbabadya bumagsak ang luha ko."Gusto nga kase ni Baby!"Iyak na sigaw ko sa kanya at tumayo.Patakbo ako pumunta sa kwarto ko. Masama loob ko sa kanya, alam ko naman na bawal talaga sakin pero ano magagawa ko yon ang gusto ng baby ko.
Yuri was true to his words. He never mentions the scar's name and the show's often the sweetness and more kindness that he never did to me. Kaya hindi ko mapigilan ang pag ngiti lalo na sa mga nagdaan na araw sino bang hindi?"ate para kang tanga dyan, ano ba nginingiti mo dyan?"takang puna ni Trinity sinundan din niya ng tingin ang aking tinitignan."Patay na patay ka talaga kay kuya Yuri no?" she said while she keeps looking him.Ngumiti pa ako ng lumawak habang pinapanoud si Yuri na seryoso sa kanyang ginagawa. Meron siyang board meeting but through online lang since he doesn't want to leave me here kahit pa alam niyang nandito naman si Trinity para samahan ako."Hala ate wala kana pag-asa." nanlalaking matang anas ni Trinity muli saka nag pakawala ng malutong na tawa."Maiintindihan mo din ako pag na hanap muna ang tamang tao para sayo, taong kayang bago-baguhin ang nararamdaman mo, taong papatibukin ang puso mo ng kakaiba. Yo
"Pechie pansinin muna kase ako."pangungulit sakin ni Yuri.Simula kase ng pag-asar niya sakin kaninang tanghali hindi ko na siya pinapansin na asar kase talaga ako sa kanya kahit alam ko naman na ang babaw lang naging dahilan ko. Siguro dahil sa pagiging buntis ko kaya ang dali ko din mapikon ngayon."ano ba kase ginawa mo kay ate?"bulong na tanong ni Trinity kung bulong nga kung matatawag kase rinig na rinig ko.Nag panggap ako na hindi ko sila na rinig at nag kunyari focus sa pinapanoud kong teleserye."Na pikon ko ata, pero ano naman kase nakakapikon doon sinabihan ko naman siya ng cute. "mahinang sagot ni Yuri sa kanya.
Walang kahit anong imik na magitan samin dalawa ni Mommy ng kaladkarin niya ako pasakay ng kanyang kotse. Nakapasok na kami sa subdivision namin kaya unting minuto nalang baba na kami.I glance my mom. She looks scary that's I never been seen her in this kind of her parts. She is always calm pero ngayon grabe ang salubong ang kilay niya habang nakatingin sa binabasa niyang papeles. Galit na galit si Mommy cause she literally ignores my existence.Tanaw ko na dito ang Mansion namin. Pinaghika-takutan ako ng makita ang dalawang itim na Van nakaparada sa tapat nito at isang Silver na Limousine."Momm..""Baba."ma-awtorida na utos niya.
"Ayuebitawanmo ako,"tangka ko ngunit bingi siya pinasok niya ako sa akin kwarto."Patawadngunit bawal ka lumabas nginyongsilidmagmulangayon hanggang samaka-panganakka."magalang na anas ni Ayue bago ako tuluyan iniwan sa silid ko.Napahagulgol at napa-upo sa sahig. Dumating na ang isa sa kinakatakutan ko ang malaman ni Mommy ang katotohanan at ni Caiko. They're both kind nguni't iba ito pag nagalit lalo na pag dating sakin.Pero mas ikina-sakit ko lalo ang malaman ko kung sino ang dahilan kung bakit