Kabanata 23

I can't get Romeo out of my mind. I did nothing but lie down all day, ngunit hindi naman ako makatulog. Ang bigat kasi ng pakiramdam ko. Ang sikip ng dibdib ko. Feeling ko nga mauubusan na ako ng hininga.

It was late afternoon when I decided to go down. My feet are no longer in pain. I need to get some fresh air. Gusto kong mag-isip. Gusto kong maibsan kahit kaunti man lang ang bigat na nararamdaman ko.

"Anak, bakit ka nagpilit na bumaba?!" Napasinghal si Mama nang makita akong pababa ng hagdan.

"Ma, 'wag na po kayong magalit ayos na po ako. Kakabagot na po sa loob ng k'warto," malambing kong sabi.

" 'Yong paa mo kasi, Anak!" nag-aalala nitong sabi.

"Ma, nagamot ko na po 'to, napalitan ko na nga ng benda." Pinakita ko pa ang paa ko. "Hayaan niyo na po akong umalis, Ma, please!" paki-usap ko habang yakap siya.

"Sige na nga, ang kulit mo. Pero tatawag ka agad ha. Para hindi ako kabahan, Anak," bilin niya, habang yakap ko pa rin siya.

"Opo, Ma, tatawag po ako agad." Isang malutong na hali