CHAPTER 30

Pareho kaming patihaya na nakahiga ng kapatid ko sa malambot niyang kama habang nakatingala sa kisame ng kwarto niya na galaxy ang theme. The ceiling was painted with different constellations and everything that can be found in the galaxy tulan ng moon, mars, saturn, etc.

"Bakit mo naman nasabi, ate, na hindi mo kayang suklian ang pagmamahal na binibigay sa 'yo ni kuya Ev? He is the the most kindest person you had ever known even before you lost your memory." My sister said after a long silence between us.

"Hindi ko alam. Ganoon lang ang nararamdaman ko para sa kanya. I felt like he is not the one for me." I replied.

"Alam mo ba, ate, na siya ang taong tumulong sa 'yo noong mga panahong lungkot na lungkot ka dahil sa mga pinagdadaanan mo. He was there for you all along. Kami na sarili mong pamilya ay hindi mo naging karamay sa pagharap sa mga hamon sa 'yo ng mundo, pero si kuya Ev, nandoon siya sa tabi. Sinasabayan ka at tinutulungan ka. He even kept a secret because you told him to.