Chapter 32

Regrets, are really so powerful to burden us. Yung pagsisisihan mo ang isang bagay na nangyari na, na hindi na maitatama o maibabalik pa. At kahit gawin mo lahat, ibigay mo lahat hindi iyon magiging sapat para ayusin ang minsan mong sinira.

Bilang isang taong hindi makayanang mabuhay ng hindi nakukuha ang gusto, isang taong walang ibang ginawa kundi manakit ng iba, siguro nararapat lamang sa akin ang makarma. I deserved to suffer, and I deserved the pain. I deserved to lose everything... my everything.

Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko, at habang iminumulat iyon....May isang bagay lamang akong hinihiling. Kahit iyon lang sana magkatotoo, sana...sana makita ko.

Isang butil ng luha ang kumawala sa mga mata ko, bago unti-unting lumiwanag at luminaw ang paningin ko. I felt something on my hand kaya roon unang dumako ang mga mata ko.

Ang pag-asa ko'y unti-unting naglaho ng makilala ko kung sino ang natutulog sa gilid ng