kondisyon

DIEGO'S POINT OF VIEW

linggo. Araw ng libing ng ninong. alas otso pa lang ay naroroon na kami sa memorial upang magbigay ng buong pakikiramay sa pamilya.

parang pangalawang pamilya na rin Kasi kami ni Donna kaya Sila dad na Ang nag-asikaso ng libing at Ang role ko naman ay damayan at alalayan si Donna.

"Diego, Hindi ko kaya. Hindi ko ata kaya ng Wala si dad. paano na ako, Diego? sino na Ang magmamahal sa akin?" sobrang emosyonal na pagkakasabi ni Donna.

"don't worry, Donna. nandito kami nila dad. tutulungan ka naming makayanan Ang sakit. just pray Donna anfld everything will be fine. okay?"

bigla syang tumingin sa akin na parang nagkaroon ng pag-asa Ang kan'yang mga mata. "talaga, Diego?"

napabitiw tuloy ako sa kan'yang mga kamay. "ahhh.. eh, o-oo. as a friend. family. ganun?" pagpapaliwanag ko.

dapat pala ay nag-iingat ako sa mga sinasabi ko Kay Donna at mukhang na-mimis interpret nya Ang mga sinasabi ko.

Ang pakay ko pa naman ay iopen sa kanya Ang tungkol sa kasal at sa mga k