"I love you, Rogue! Heart heart!"
Tamad lang akong nakatitig kay Lennox. Naka-heart sign pa ang daliri niya habang nakatapat 'yon kay Rogue. Napailing na lang ako.
"I'm getting angry, Parker." Rogue warned him.
Bumuntong-hininga ako nang maarteng ngumuso si Lennox. "I'm sorry. I love you!" napahilamos ako sa mukha gamit ang dalawang palad ko nang nag-flying kiss siya kay Rogue.
Nagulat ako nang hinampas ni Rogue ang lamesa kaya gumalaw ang ibang mga pagkain. "Say that word again and you will never be able to speak again. You choose." Ani Rogue habang nakatutok ang tinidor kay Lennox.
"Sorry, boss." Agad na naging masunurin ang boses ni Lennox at nagpatuloy na sa pagkain.
"Happy Birthday, Rogue!"Agad akong lumapit sa kaniya. Bakas ang gulat sa mukha niya dahil isang buong araw akong hindi nagparamdam. Napangiti ako. "Surprise!" tumawa ako at hinalikan siya sa labi."I thought you didn't know my birthday," aniya. Hindi ko talaga alam, sinabi lang ni Lennox."Happy Birthday, my love!" yayakap sana si Lennox kay Rogue pero tinulak ko na siya sa mukha gamit ang palad ko kaya napaatras siya at napanguso.Nandito rin sila Carla at Carlo pati na si Nanay Melissa. Kami-kami lang ang nandito. Galing pa pala si Rogue sa Delavergne Entertainment dahil mukhang pagod siya. Sayang lang dahil hindi ito makikita ni Hailey.Wala ak
WARNING: R-18. Read at your own risk.—Princess isn't just a normal girl. There's something in her. Lately, I've been thinking about what we had talked. I'm aware that I'm running out of time but I still can't decide yet. Hindi ko alam kung paano ko uumpisahan ang bawat ikikilos ko. Nawawala ako sa sarili. Ayokong magkamali."What's on your mind?"I looked at him. If he didn't show up to me, I wouldn't be in this situatuon. Baka mas madali pa ang hingiin na kapalit ni Leonzo sa akin.Rogue, what should I do...Naglakad ako patungo sa swivel chair ko. Nandito kami sa opisina ng bahay ko. Umupo ako at inikot 'yon patalikod sa kaniya. "I'm just tired." Sambit ko habang nakatulala sa madilim na kalangita
Hindi ako makapaniwala na mang-iiwan ako dahil nasanay akong palaging iniiwan at hindi ako makapaniwala na si Rogue pa ang iiwan ko.Iiwan ko siya kahit inutos niya kagabi na huwag ko siyang iwan.Tumayo ako at nagsimulang ayusin ang sarili ko. Gabi na at tulala lang ako kanina sa kama ko dahil ang dami kong iniisip. Bago matapos ang gabi na 'to gusto kong makasama si Rogue. Wala siyang ideya na pupuntahan ko siya ngayon. Free ang oras ko ngayong araw kaya sosorpresahin ko na lang siya sa pamamagitan ng pagpunta ko.Pagbaba ko sa harap ng building ni Rogue ay natigilan ako sa paglalakad nang makita ko kung sino ang lumalabas.Parang nagbalik ang lahat ng galit ko. Natigilan din siya sa paglalakad at agad nap
Nagising ako dahil sa sunod-sunod na pagtunog ng cellphone ko. Bahagya kong inangat ang sleeping mask ko at kinapa ang cellphone sa gilid ng kama ko. Inaantok kong sinagot 'yon."HUH?!" bumalikwas ako ng bangon. What did I just hear?"You heard me, Kae."Tinanggal ko ang sleeping mask at huminga ng malalim. "Are you sure, Mr. Thompson?" hindi makapaniwalang tanong ko."You must comeback. Your real fans are waiting for you. It's time for you to comeback in the industry."Napanganga na lang ako. I don't know what to say. I'm out of words. "I've been waiting for you and I think, we should announce your comeback. I have a big project for you." He continued."But..." napakamot ako sa ulo. Hindi ako makapaniwala na ang mismong C.E.O
"She might hurt you again,"I pouted when he turned his back from me. Napakamot ako sa ulo at sinundan siya. Humawak ako sa braso niya."May assistant naman ako, Rogue. Gusto kong..." napabuntong-hininga ako. Gusto kong ipakita sa kanila na kaya kong bumalik sa kabila ng mga nangyari.He faced me. "Okay. I'll be your assistant."Nanlaki ang mga mata ko. "Huh? Are you kidding me?" natatawang tanong ko.Seryoso ang mukha niya nang tinalikuran niya ako. "Kidding, my foot."Natawa pa ako at sinabayan siya sa paglalakad. Umupo siya sa swivel chair niya at nag-umpisang pirmahan ang mga papel na nakalagay doon.
After a month, natutunan ko rin ang self-defense. Magaling magturo si Rogue at madali lang naman akong matuto. At first, I wasn't interested but when I started practicing, I've realized that I would need this someday.Natawa tuloy ako nang maalala ko ang text message ni Rogue. Marumi na ba ang utak ko? Akala ko kasi ibang lesson ang ituturo niya, 'yon pala ay self-defense.Tinanong ko siya kung bakit gusto na niya agad magsimula at mas lalo akong natawa sa sagot niya."That man isn't trustworthy." Baka akala niya may gagawing masama sa akin si Landon.Pero may isa akong kinaiinisan. Sa tuwing nag ta-training kami ay hindi ko siya mabalibag dahil masyado siyang mabilis samantalang ako ay palagi niyang binabalibag.
"Are we... are we really going to do this?"My cheeks were wet because of endless tears. I tried to hold his hand but he just backed away. "D-don't do this." I pleaded him. I almost knelt down to beg him."We're done. Don't lower yourself." He turned his back from me and I started to cry out loud."Cut! Good job, Yzobelle!"Kahit cut na ay hindi pa rin ako tumitigil sa pag-iyak. One month has passed but the pain and sadness hasn't subsided. We broke up a month ago but it feels like yesterday."Yzobelle? Yzobelle, are you okay?" lumapit sa akin si Landon. Kusa na akong tumayo bago niya pa ako matulungan.Humarap ako kay direk at hum
Agad akong tumakbo palabas ng kotse ko. "Where are you?!" sigaw ko kay Attorney."Stay there! Akong bahala rito. Please, Mikaela. Just stay there. Ligtas ka sa bahay mo." Malakas kong hinampas ang manibela."Sa tingin mo ba tatahimik lang ako rito?! Kakasabi mo lang, Franchezka! Pinatay sila!""Listen to me, Luxury! This is for your own sake!" pakiramdam ko ay mapapaos siya dahil sa lakas ng sigaw niya. "Calm yourself. I'll take care of this. Calm down..."Huminga ako ng malalim at kinalma ang sarili ko. Binitawan ko ang cellphone ko kung saan. Malakas akong sumigaw dahil sa galit. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko.P-patay na ba talaga si Mommy? Hindi 'yon pumapasok s