After a month.
Mikaya's POV
Nakaharap ako sa salamin habang pinipilit na isara ang zipper ng sout kong dress. Maya-maya pa ay pumasok si Mommy sa loob ng aking kwarto.
"Kakabili lang natin nito last week ah. Mukhang tumataba ka. Can you please avoid some sweets."
Sambit niya habang tinutulungan akong isara ang zipper sa aking likuran. Walang araw talaga na hindi niya ako nasesermunan. My mother is a perfectionist person. Kaya lahat ng kaganapan ko sa buhay ay alam niya. Kaya naman nakakatakot magkamali sa harap niya.
"Thanks Mom."
I smiled at her pagkatapos ay lumabas na siya.
"Hurry up Mikaya, we're gonna be late."
Habol pa niya ng makalabas siya sa aking kwarto. Sinipat kong muli ang aking sarili sa salamin bago tuluyang lumabas.
Nananaba ba talaga ako? Siguro dahil lagi akong nag eextra sa tuwing kumakain kami.
After naming kumain sa labas ay dumiretso na din kami kaagad sa bahay. Lunes kasi bukas at may klase pa kami kaya kinailangan naming umuwi ng maaga.
Kinabukasan.
7pm, at De La Vega's Residence.
Pumasok ako sa loob at nakita kong nakaupo na sa harap ng dining table si Mommy, si Daddy at kuya Mandy.
"Hi mom, hi dad, hi kuya."
Bati ko sa kanila pagkatapos ay binigyan ko sila ng tig iisang halik sa pisngi.
"You're late. We already said na 6;50pm ang dinner. Since may lakad pa ako."
Sambit ni Daddy habang nakatingin sa akin.
"I'm sorry Dad, promise hindi na mauulit."
Sagot ko naman sa kanya.
"That's fine anak, at least you came. Let's eat na."
Pagkatapos ay nagsimula na kaming kumain.
After kumain ay umakyat na ako sa aking kwarto sa taas. Nasa loob ako ng aking kwarto at nakatitig pa rin sa pregnancy test na hawak ko. Simula ng pansinin ni Mommy ang pananaba ko ay hindi ako nagdalawang isip sa kung ano ang pwedeng dahilan nito.
The result was positive, katulad ng result kahapon. Akala ko ay false positive lang kaya nagtry ulit ako ngayon. Pero positive talaga ang result.
Hindi ko ugaling maglock ng pintuan ng aking kwarto kaya naman nagulat ako ng biglang magsalita si Mommy sa aking likuran.
"Are you pregnant?"
She said with a high voice. Hindi ko namalayan ang pagpasok niya, siguro ay dahil masyado akong occupied sa natuklasan ko.
"Ano buntis ka ba Mikaya?"
Galit ng tanong ni Mommy dahil hindi pa rin ako sumasagot sa kanya.
"Mommy I'm sorry."
Sagot ko sa kanya habang umiiyak.
"Ano ka ba naman Mikaya, isang taon na lang at gagraduate ka na. Tapos ganito pa. Sino ang ama ng batang yan? Si Justine ba? Ano sumagot ka."
Patuloy lang ako sa pag iyak at hindi pa rin sinasagot ang mga tanong niya. I can see how disappointed my Mom is.
"Kung hindi pa kita nahuli, wala ka talagang balak sabihin sa akin ang totoo. Ano bang nagyayari sayo? Alam mo bang sisirain ng batang yan ang buhay mo. Paano na yung pag-aaral mo. Akala ko pa naman matalino ka? Sana naman nag-isip ka muna kung ano yung mga consequences ng mga pinaggagawa niyo."
"Mommy I'm sorry. Hindi ko sinasadya and besides, Justine is not the father of the child I'm carrying."
"Ano? Ano bang sinasabi mo?"
Gulat niyang tanong sa akin.
"Mommy I'm sorry hindi ko sinasadya. It's just a one night mistake. Hindi ko sinasadya I'm sorry."
Pagkatapos ay lumuhod ako sa harap niya.
"Abort the baby or you will leave this house. You have a choice now. It's up to you kung anong gagawin mo. Hindi mo magugustuhan kapag ipinaalam pa natin ito sa Daddy mo diba?"
"No Mom, you can't do this to me. Walang kasalanan ang bata. Maawa ka naman. Hindi ko kaya, hindi ko kayang pumatay ng inosente. Please Mom wag namang ganito."
Nagmamakaawa kong sambit sa kanya habang umiiyak.
"Gagawin mo ang gusto ko o aalis ka ng bahay na ito."
"Mom please, wag namang ganito."
Pagkatapos ay lumabas na siya ng aking kwarto habang umiiyak. Naiwan ako sa loob na hindi alam kung ano ang gagawin. Kaya naman napag desisyunan kung tawagan si Justine, hindi ko alam kung tama ba ang gagawin ko dahil kung tutuusin walang kinalaman si Justine sa kasalanang nagawa ko.
Sinabi ko na may importanteng bagay akong sasabihin sa kanya. Pagdating sa amusement park, agad niya akong niyakap ng makita ako.
"Babe what's wrong?Anong nangyari? Nag-away ba kayo ng Mommy mo? Bakit umiiyak ka ng tumawag ka kanina?"
Nag-aalalang tanong niya.
Nakatitig lang ako sa kanya. Iniisip kung ano ang magiging reaksyon niya.
"Justine I'm sorry. Let's end what we have. Hindi na ako masaya."
Sambit ko habang mariing nakatitig sa kanya. Para akong dinudurog habang binabanggit ang mga katagang iyun. Wala akong ibang maisip na paraan para hindi siya madamay na kasalanang ginawa ko. This is the best choice I had ang hiwalayan siya. Hindi ko kakayaning pati buhay niya masira ng dahil sa akin.
"Babe ano bang sinasabi mo? Nagbibiro ka lang naman diba?"
Naguguluhang tanong niya sa akin.
"No I'm not. Let's break up."
"Ano? Bakit naman? May nagawa ba akong mali? Sabihin mo lang itatama ko. May problema ba sa akin? Aayusin ko. Sabihin mo lang, gagawin ko lahat. Wag mo lang akong iwan please."
"It's not about you, it's about me. I made a biggest mistake na alam kong kahit ikaw, hindi mo kayang tanggapin."
Umiiyak kong sambit sa kanya. Hindi ko naman ginusto ang lahat ng 'to. Hindi ko ginustong iwan siya dahil mahal na mahal ko siya but I had to. Kailangan para sa ikabubuti ng lahat. Ayokong may madamay na ibang tao dahil lang sa pagkakamaling nagawa ko.
"Babe please, wag namang ganito. Mahal mo naman ako diba?"
"Mahal na mahal kita alam mo yan."
"Yun naman pala eh, bakit kailangang umabot sa ganito. Bakit kailangang iwanan mo ako. Ano bang pagkakamali ang nagawa mo. Kaya ko namang tanggapin lahat ganun kita kamahal. Kaya please babe, wag namang ganito. Marami pa tayong pangarap diba? Paano ko gagawin yun kung hindi na kita kasama."
Lumapit ako sa kanya habang umiiyak. Hinawakan ko ang pisngi niya at mariing tumitig sa kanya.
"You deserve better Justine, hindi mo deserve ang babaing katulad ko. I'm sorry if you have to go through this. You know how thankful I am dahil nakilala kita. Those days na kasama kita, those are most happiest moments in my life at hindi ko yun makakalimutan. Mahal na mahal kita alam mo yan kaya please make yourself happy even without me."
Pagkatapos ay saglit ko siyang hinalikan sa labi. I will really miss this guy. Pagkatapos ay tinalikuran ko siya at nagsimula ng maglakad palayo habang patuloy na umiiyak. Ang sakit lang na kinailangan kong iwan si Justine kahit na mahal na mahal ko siya. Sabi nga nila love needs sacrifices, kaya handa akong magsakripisyo huwag lang siyang madamay sa kasalanang nagawa ko.
Mikaya’s POV PAK……. Isang malakas na sampal ang dumapo sa aking pisngi ng makapasok ako sa loob ng bahay. Galit na mukha ni Daddy ang sumalubong sa akin. Siguro ay sinabi na ni Mommy ang nangyari. "What have you done Mikaya." Galit na sigaw nito habang nakatitig sa akin. I expected this to happen dahil malaking kasalanan ang nagawa ko. "Daddy I’m sorry hindi ko sinasadya. It’s just a one mistake at hindi ko alam na mangyayari ito." "You are a disgrace to the family. You know what pack your things and leave this house. Ayoko ng makita ka. Simula ngayon hindi na kita anak, dahil wala akong anak na disgrasyada." Pagkatapos ay tinalikuran niya ako at umakyat sa taas. Naiwan akong umiiyak. Ang sakit, ang sakit sakit. Ito ang unang beses na nagalit ng husto sa akin si Daddy. I know I was wrong pero hindi ko naman alam na aabot kami sa ganito, na palalayasin ako ng sarili kong pamilya. Kilala ko si Daddy, na kapag may sinabi siya paninindigan niya. Wala akong inaksayang oras at
Mikaya’s POVBukas na ang alis ko dahil na approved na ang binook kong ticket online papunta sa probinsya. Isang private van ang aking kinuha dahil na rin ilang maletang dala ko. Uuwi ako ng probinsiya, sa bahay ng Lola ko sa mother side ko, actually stepmom siya ni Mommy at hindi ito alam ng kahit sino sa pamilya ko. Hindi rin nila iisipin na dito ako nagpunta since we never communicate each other simula ng lumipat kami dito sa Manila. Close kami ng lola kahit na lagi silang magkaaway ni Mommy noon, pero sabi nga nila hindi dapat dinadamay sa away ng mga nakakatanda ang mga bata kaya naman hanggang ngayon ay in good terms pa rin kami ng lola ko. Mahigit anim na oras ang naging biyahe, dahil sumakay pa kami ng barko at dalawang oras na naglayag sa dagat. Mabuti na nga lang at maganda ang panahon ngayon, hindi masyadong maalon. Nakatulog ako sa biyahe at namalayan ko na lang na nasa bahay na pala kami ng lola ko ng gisingin ako ng driver ng van. Pagkatapos kong bayaran si kuyang driv
Mikaya's POVPagdating sa bahay ay naikwento ko kay lola ang nangyari. Pero pinagsabihan niya akong huwag ng intindihin ang mga bagay na hindi naman importante. I'm telling her that it's about the baby's father, na yung lalaking nakita ko ay yung lalaking nakabuntis sa akin, but she said that kaya naman nating buhayin ang bata kahit wala siyang ama hindi ba? And I know that she's right. Ang gawin ko na lang daw ngayon ay magfocus sa aking pagbubuntis para maging safe at healthy ang baby. Simula noon ay naging mas maingat ako. Nagsimula akong uminom ng gatas para sa buntis tuwing umaga. Naging maingat din ako sa mga pagkaing kinakain ko. Natutulog na rin ako ng tama sa oras. I also take my vitamins on time at minsan ay nag eexercise din ako sa loob ng bahay kasama ang ilan naming kasambahay. Napakasupportive kaya nilang lahat sa akin. Sila din ang tagahanap ng pagkaing nagugustuhan ko ng mga panahong naglilihi ako. Na kahit hatinggabi na ay hahanap talaga sila kapag may nagustuhan
Mikaya's POVNabanggit ko kay lola ang nangyari at nagpaalam din ako sa kanya na kailangan kong lumuwas ng Maynila. She feel bad to hear the news dahil kahit naman hindi sila in good terms ni Mommy ay never naman silang nag-away ni Daddy.I booked my plane ticket online. Hindi ko sana gustong isama si Sky pero naaawa ako sa anak ko dahil baka matagalan ako. Kaya I decided na isama na rin siya, kasama din namin si Aling Myrna para naman may katulong akong magbantay sa kanya. Hindi pa man kami nakakaalis ay marami ng bagay ang gumugulo sa isip ko. Kinakabahan ako, baka makita ako ni Justine at isipin pa niyang anak niya si Sky. Balita ko pa naman he has a new girlfriend now and they are planning to get married next year. Mabuti naman at hindi niya kinulong ang sarili niya sa nakaraan. Kaya ngayon I will try my best na iwasan siya dahil hindi ko kakayaning masira ulit siya ng dahil sa akin. I shouldn’t be involved in his life anymore dahil may kanya kanya na kaming buhay ngayon.Kung hi
Mikaya's POVI bring my son to the amusement park, tingin siya ng tingin sa paligid na parang naninibago siya. When we are in the province I used to bring him in a place like this pero hindi sa amusement park na kasing laki nito kaya siguro panay ang tingin niya sa paligid. Pinaupo ko siya sa isa sa mga bleachers na naroon at pinagmasdan, nakakunot ang noo nito at nakasimangot na. Alam ko na agad, nagugutom na ito. "You hungry?"Malambing na tanong ko sa kanya. Napangiti naman agad siya pagkatapos ay lumapit sa akin at niyakap ako. Inilabas ko ang baon naming sandwich na ginawa ni Mommy kanina. "Kain na."Sabay abot ng sandwich at agad din naman niya itong tinanggap. "Thank you, Mommy."Nakangiting sambit niya. How cute. Wala nga pala kaming dalang bottled water kaya naman nagpaalam ako kay Aling Myrna na bibili lang ako saglit. Naglakad lakad ako sa labas ng amusement park at naghanap ng malapit na convinience store. Ng makakita ako ay agad akong bumili. Pabalik na sana ako sa
Mikaya's POV Hanggang ngayon ay iniisip ko pa rin ang mga binitawang salita ni Justine. Gusto kong maging masaya dahil makalipas ang apat na taon handa niya pa rin akong tanggapin kasama ang anak ko. Pero hindi ganun kadali ang lahat dahil marami ng nagbago. Life is not easy as it seems. Katatapos lang akong ayusan ng make up artist na hinire ni Mommy para sa aming dalawa. We have an event to attend, hindi ko na pala isasama si Sky dahil baka abutin lang siya ng antok sa event medyo late pa naman yun matatapos. Kasama din pala namin si kuya Mandy at si Daddy. Ang sabi ni Mom it was a celebration para sa pagiging business partners ng dalawang kumpanya. Sa totoo lang, ayokong umattend ng event na ito pero makulit si Daddy kaya naman wala akong choice. Ipapakilala daw niya ako sa mga shareholders at business partners ng aming kumpanya. Mabuti na lang talaga at pupunta din ang pamilya ni Bea Anne dahil isa ang pamilya nila sa shareholder ng aming kumpanya. "You look stunning." Nakang
Mikaya's POVUmalis ako ng party ng walang paalam. Pagdating sa bahay I just texted my Mom na medyo masama ang pakiramdam ko kaya nauna na akong umuwi. Ano bang nagustuhan ni Justine sa kanya, ugali pa lang basura na. O baka naman sa akin lang siya ganun dahil ex-girlfriend ako ni Justine. She really did well, dahil nasaktan talaga ako sa mga sinabi niya but that's the first and last time na gagawin niya yun sa akin. I will never allow her to do that again. Kung ako lang ang masusunod, kahit ngayon kayang kaya kong umuwi ng probinsiya just to prove her na hindi ako nandito para kay Justine. Pero iniisip ko ang mararamdaman ng anak ko lalo na ngayon at naging malapit na ang loob niya sa magulang ko. "Mommy, why are you crying?" Nagulat ako ng makita kong gising si Sky at nakitang umiiyak ako. "No, I'm not I just got something in my eyes. You can sleep again na."Pagkatapos ay inayos ko siya ng higa at tinabihan hanggang sa makatulog siyang muli. My son is a smart child, minsan nga
Mikaya's POV"Mom I think he is my father?"Nagulat ako ng bigla akong tanungin ng anak ko out of nowhere habang nakahiga kami at nagbabasa ng story book. "What do you mean?"Naguguluhang tanong ko pagkatapos ay humarap ako sa kanya. "Si Mr. Brown Eyes po Mommy. Parehas po kasi kami ng color ng eyes. Tapos sabi niya mahilig din siya sa mga kotse katulad ko. He have a collection nga daw po with different colors pa."Paliwanag niya sa akin, despite the similarities they have hindi pwedeng mag assume na lang ako basta na siya ang ama ng bata. I have this feeling but I need a proof, a DNA test. "Ah dahil ba dun? Alam mo anak it's just a coincidence. Marami naman kasing may brown eyes na tao. Hindi lang ikaw at hindi lang siya, marami sila."Paliwanag ko sa kanya, sana naman ay paniwalaan niya yung sinasabi ko hanggat hindi ko pa sigurado kung siya nga ama ng anak ko. "Ah ganun po ba?""Oo anak, sige na ituloy na natin ang pagbabasa ng story book."Pagkatapos lamang ng ilang minuto ay