Chapter 23

Nilibang na lamang ni Rica ang sarili sa pagpupunas ng mga table at pagma mop ng sahig. Hindi binigyan ng pagkakataon ni Rica na umagos ang luha. Hindi siya maaaring maging mahina ngayon. kailangan niyang maging matatag.

May isang paslit ng maapektuhan kapag naging mahina siya. Palaging na lamang nakayuko ang dalaga para maiwasang masalubong ang mga mata ng costumer para hindi niya kailangang bumati.

Parang naging isang taon ang bagal ng oras para sa 6 hours na duty niya. Isang matagal na sulyap ang ginawa ni Rica sa coffee shop na naging kanlungan niya sa loob ng five months.Malamang bukas abala na naman siyang mag lako ng kung ano ano hanggang hapon habang aasa sa awa ng kapalaran at makahanap na naman ng trabaho.

Madalang ang jeep sa Ibarra street kapag alas 10 na ng gabi kaya tiyagaan maghintay. Kakaupo pa lamang ni Rica sa gater ng kalsada sa harap ng store ng tumunog ang cellphone niyang keypad na lang ngayon.

"Rica asa ka na....?" si Benok ang tumatawag.

"Heto waiting galor ng