Clayton PovNakaawang lang ang labi ko habang tulalang nakatingin sa babaeng nasa harapan ko na hinangaan ko kanina. Hindi ko maigalaw ang paa ko para akong pinako sa kinatatayuan ko. Boyfriend? Sa mansyon ng boyfriend niya? Baka naligaw lang ang babaeng ito? May namumuo naman talagang ideya sa utak ko kung sino ang babaeng nasa harapan ko ngayon ayaw ko lang tanggapin. Humakbang siya papalapit sa akin. Habang nakakrus pa rin ang braso niya. "For a house boy, you have a nice complexion." Pagkokomento niya. "But I don't feel good about you."Gusto ko siyang tanungin. Gusto kong magsalita pero parang may nakabara sa lalamunan ko. Naisara ko ang bibig ko."Clayton!" Dahil sa tawag na iyon ni Esmeralda sa pangalan ko dun ko lang nagalaw ang katawan ko. Nilingon ko si Esmeralda na laging seryoso ang mukha at kumukulubot na konti. Inabot niya ang braso ko at itinago ang ako likuran niya."Woah! Your son Esme?" -iyong babae.Hindi iyon pinansin ni Esmeralda. "Muli Lindsey umalis ka na di
Clayton PovMagising ako na uhaw na uhaw ako parang natuyuan ata ang lalamunan ko. Nagising na naman ako sa isang pamilyar na silid halos ilang araw pa lang nung huling narito ako. Nasa ospital na naman ako. Suki na ata ako dito sa LCL hospital. "Clayton buti nagising kana." Ani Harem at binigay sa akin ang isang baso ng tubig. Bumangon ako at umupo bago tinanggap ang baso ng tubig. Inibus ko ang isang baso ng tubig."Harem-"Pinutol niya ako. "Nakakatampo ka." malungkot niyang wika.Hawak ng dalawa kong kamay ang baso binaba ko ito at yumuko. "Sorry Harem. Sorry talaga.""Alam mo bang wala akong nagawa kanina habang pinagsasalitaan ka ng babaeng iyon ng hindi maganda. Hindi ko alam kung papaano kita puprotektahan kung ako mismo hindi alam kung ano na ang nangyayari sayo.""Harem.""Siguro kasalanan ko rin. Siguro hindi ako naging mabuting kaibigan."Nilagay ko ang basa sa maliit na mesa sa gilid ko at inabut ang kamay niya. "Hindi. Wag kang magsalita ng ganyan Harem. Ako... ako ang
Clayton PovNaitakip ko sa mata ko ang braso ko nang pagkagising kong tumama sa akin ang sinag ng araw. Napakamot ako sa leeg ko saka tinulakbong kumot at muling pinikit ang mata. Jusko! Gustong-gusto ko pang matulog. Tabang! Heto na naman po ako sa problema ko. Itong pagod na pagod ako kahit na kakagising ko pa lang sa umaga. I think I need enervon."Ugrrhhhh!!!" Inis kong sambit dahil kahit anong gawin ko hindi na ako makabalik sa tulog ko. Tang ina. Alam niyo ba ang pakiramdam na gustong-gusto matulog ng katawan mo pero iyong diwa mo tang ina parang nakainom ng isang pack ng 3 in 1 coffee gising na gising. Bwesit na bwesit na ako.Dahil hindi maganda ang gising ko pikit matang pinagpapatid ko ang kumot at unan. "You look like a baby throwing a tantrums, Perkin." Napamulat ang ako nang narinig ko ang boses ng dahilan kung bakit hindi maganda ang gising ko. Kung hindi niya ako pinagod magdamag hindi sana magiging ganito ang gising ko. Naglakad siya patungo sa akin habang binabatone
Clayton Pov"Hala, ikaw ang nagpalit ng bed sheet?" Tanong ko kay Lorcan habang nakaunan sa braso niya. "Uhmm," aniya sa boses na inaantok. "Back to sleep Perkin." Habol niya tapos ay niyakap niya ako. Isiniksik ko naman ang katawan ko sa kanya. Tang ina! Naalala ko ang nangyari kagabi sa amin ni Lorcan. Sa lahat ng, ehhermm, love making namin ni Lorcan habang nandito kami sa Batangas sa tingin ko iyong kagabi ang nakakahiya sa lahat. Tang ina lang! Kasalanan din naman ni Lorcan kung bakit nangyari iyon e. Naiihi kasi ako habang inaararo niya. Sinabi ko naman sa kaniya na naiihi ako pero hindi siya nakinig sa akin. Kaya ayon... ayon naihi ang sa kama ng di oras. Nakakahiya talaga."Pati ba damit ko ikaw ang nagbihis sa akin?" Tanong ko habang nakayakap pa rin sa kanya. Ang sarap talaga yakapin ng katawan niya lalo na kapag kagaya ngayon na topless niya. Lihim na malandi rin ako."Yeah, who else." Inaantok niyang sagot sa akin."Eehhh.""Why? Don't tell your ashamed?" Sabi niya at wa
Clayton PovPagbalik namin ni Lorcan sa Manila, sa mansyon niya ay bumalik na rin sa dati ang daily routine namin. Ang nabago lang siguro ay lagi na naming kasama ni Daniel si Lorcan na kumain sa umaga at gabi. Kapag naman natatagalan siya sa trabaho niya ay nagt-text siya sa akin na huwag na siyang hintayin. Syempre dumoble ang landian namin ni Lorcan. Nung pumasok ako sa MU. Totoo nga ang sinabi ni Lorcan na inayos na niya ang lahat. Pagkapasok ko ay parang wala lang nangyari ang mga estudyante parang walang pumutok na issue sa akin. Akala ko nga ipapatawag ako ng guidance or ng dean ng school pero wala naman. Kaya naging maayos lang ang daloy ng buhay ko sa MU.Mabilis lang ang paglipad ng panahon at binibisita ko rin si mama sa ospital. Ang sabi ng doctor niya ay stable naman daw si mama at nagpapakita na daw ng signs na malapit na siyang magising na kinasaya ko ng sobra.Isang araw ay half-day lang namin at dumiretso ako sa mansyon ni Lorcan. Naalala ko kasi na hindi pa ako naka
Lorcan PovRight after Perkin leave. Lumapit ako sa kanila. Umupo ako sa isang single sofa. Si Colt at Desmond naman ay magkatabi silang umupo sa kanan ko. Si Rap ay nanatiling nakatayo at may hawak na brown envelope. "What is it and why are you so fucking serious?" I asked them. No one answer but instead Rap rummage the envelope on his hands. Then he withdraw the pictures on the center table. What the fuck!"What's the meaning to this." I tried my utmost best not to burst."What is that?" Rap mocked me. "I just wanna remind you, your plans. Your goal, your objective moroon."I gritted my teeth."Raphael don't middle with my business-""Fuck you Lorcan! Don't middle with your business? Screw you! But we're also part of it. From the start of the plan we are part of it. How the fuck can you say that don't middle with your business when we ARE part of the business!" He shouted."Rap calm down we talk about-""You shut the fuck up Colt." he screamed and pointed Colt. "You knew this firs
Clayton Pov"Mama," anang ko ang niyakap si mama na nakahiga sa hospital bed. Niyakap ko siya ng mahigpit na mahigpit. At doon ako umiiyak ulit nang umiiyak. Sa kabila ng nangyari sa araw na ito ay may mabuti rin akong narinig na balita at iyon ay ang paggising ni mama. Hinagod ni mama ang likod ko na siyang nagpaiyak lalo sa akin. Kailan na kailan ko ang init ng yakap ni mama. Siya lang iyong taong alam kong hinding hindi ako kayang saktan. "Ano ba yan Clayton. Na gising na nga ako pero kung makaiyak ka ay parang namatay naman ako." Umalis ako sa pagkakayakap kay mama at tiningnan siya ng mabuti. Maayos na maayos na siya. Ang mama ko. "Mama wag ka ngang magsalita ng ganyan. Alam... alam mo naman na ikaw lang ang taong meron ako." I sobbed. Pinunasan ko ang luha ko at umupo sa isang silya. "Mama, maayos na po ba kayo? Wala na bang masakit sa inyo?" nag-aalalang tanong ko kay mama.Ngumiti sa akin si mama at ginulo ang buhok ko. "Oo, maayos na ako. Kahapon pa nga ako nagising pero
Clayton Pov"My dear son."Bata pa lang ako nang iwan ako nang tao na nasa harapan ko ngayon. Pero itong mukha niya. Hinding-hindi ko makakalimutan. Oo nga't medyo kumulubot na ang mukha niya pero malabo kong makalimutan ang mukha niya. Isa siya sa taong importante sa akin noon kahit na sinasaktan niya si mama minahal ko pa rin siya dahil siya ang ama ko. Hindi ako naniwala sa sinabi ni Lorcan na siya ang pumatay sa lolo't lola niya pero sa sinabi ni mama kanina. Malamang magagawa niya iyon. At itong ginawa niya sa akin ngayon malamang papatayin niya rin ako dito ngayon.Puro na galit ang pagkamuhi ang nararamdaman ko sa kanya ngayon. Kapag ako nakawala sa pagkakagapos ko dito siya ang unang-una kong papatayin. Hayop siya!'Putang inang gago ka pakawalan mo ako dito!' - gusto ko iyang isigaw sa pagmumukha niya pero hindi ko magawa dahil may busal ang bibig ko. Wala siyang karapatang tawagin akong anak kung sa simula pa lang ay hindi niya naman ako tiningnan bilang anak.Sa likod ni Ch