"Dinner is serb, Ser!" masiglang salubong ni Nelly nang pumasok si Phill sa dining area. Tamang-tama na ini-lapag nito ang malaking plate kung saan naroon ang mga baked seashells sa ibabaw ng mesa nang sumulpot ang amo.
Si Phill ay tahimik na lumapit sa mesa, ang mga mata'y nasa mga pagkaing nasa ibabaw niyon. Maliban sa baked seashells ay mayroon ding marinara pasta at freshly baked garlic bread. Hindi ito kumain ng pananghalian dahil nang makauwi'y kaagad nang nagpahinga sa silid, kaya nang makita ang masarap na hapunan sa ibabaw ng mesa ay nakaramdam kaagad ito ng pagkalam sa sikmura.
"Amoy pa lang masarap na, ano, Ser?" pukaw ni Nelly rito. "Ang galing ni Caty magluto, nahirapan akong sundan kaya ginawan niya ako ng listaha
"Don't worry, hindi ito appendicitis. This is just indigestion, pero kailangan pa rin niyang sumailalim sa mga laboratory tests to confirm," pahayag ni Calley matapos tingnan ang lagay ng pitong taong gulang na si Maricale; anak ng isa sa mga mangingisdang nagta-trabahao para kay Phillian.Ang mag-asawang Boy at Minda ay nakaantabay sa likuran niya habang sinusuri niya ang lagay ni Mari. Unang sinabi ni Minda sa kaniya na nag-aalala itong baka appendecitis ang dinaramdam ng anak kaya namimilipit sa sakit ng tiyan. Makalipas ang ilang minutong pagsusuri at nalaman niya kung ano ang kalagayan ng bata."Could you hand me a pen and a piece of paper please? Isusulat ko ang mga gamot na kailangang bilhin para mawala ang sakit sa tiyan niya at matigil ang pagsusuka, pati na ang lagnat," aniya nang muling harapin ang mag-asawa. "Bukas ng umaga, kapag bukas na ang port ay kailangan siyang dalhin sa ospital for urine and stool tests. Sa ngayon ay h'wag kayong mag-alala, she will be f
Napabuntonghininga si Phillian sa naturan niya, hindi kaagad nakasagot. Pinigilan niya ang sariling matawa. Sigurado siyang mahirap para ritong aminin ang pagkakamali. The typical male-ego. "Do I hear an apology there, Sir Phillian?" Muli siya nitong nilingon saka bahaw na ningitian bago ibinalik ang pansin sa daan. "Yes, I'm sorry about that. Mainit lang ang ulo ko kahapon ng umaga..." "Ang sabi ni Nelly sa akin ay hindi ka naman daw ganito sa ibang mga babae. Napapaisip tuloy ako kung ano'ng ginawa ko sa'yo kaya ka umaakto ng ganiyan." Phillian chuckled, and that's a first. "You didn't do anything, don't worry. Ako ang may problema." "Why?" Nagkibit-balikat ito. "I don't know. I'm weird sometimes." She puckered and leaned over the front seat window. Inituon niya ang tingin sa labas ng bintana kung saan ang tanging nakikita niya ay ang madilim na karagatan. Sa dako pa roon ay natatanaw niya ang munting mga ilaw na marahil ay mula sa mga bangkang pangisda. Nasa mataas na bahagi
Phillian wasn't sure if nature rooted for this moment or if his mind tricked him into a perfect present, but every breath he took smelt like vanilla. She smelt like vanilla he couldn't stop himself from closing his eyes and submitting to her. Caty just suddenly kissed him and he couldn't decide what to do. For the first time since he'd known himself, he was crossed between keeping his sanity by pushing her away and responding to her sweet, sensual kiss. Why did she do that, anyway? She surprised him. Ni wala itong pasabi. Nahinto siya sa pag-iisip nang maramdaman ang mga kamay ni Caty sa magkabila niyang mga balikat. She was gripping them. And then, she moved closer to hug him. Now her arms curled around his neck, and her chest touched his
Makalipas ang dalawampung minutong paglalakad ay narating nila ang silong kung saan inabutan nila ang mga tauhan ni Phillian na tulong-tulong na hinihila ang mga pump boats patungo sa dagat. Apat ang papalaot sa hapong iyon, samantalang ang dalawang bangka ay kasalukuyan pa ring inaayos at nasa loob ng silong.Sa dami ng tao ay hindi mahanap ni Calley kung saan naroon si Phillian. Kabadong-kabado siya at hindi niya alam kung ano ang sasabihin dito kapag nagkita sila.Pwede kaya siyang magpatay-malisya na lang at magpanggap na walang nangyari?"Mahal!"Nag-angat siya ng tingin at nakita si Ambong na nakangiting sumalubong sa kanila. Nilingon siya ni Nelly at kinuha mula sa kaniya ang haw
Bigla siyang napamulat at napatingala nang mapagtantong ito ang humila sa kaniya. Well, sino pa nga ba?Namangha siya at hindi kaagad nakapagsalita nang ang sunod niyang napagtanto ay ini-sandal siya nito sa pader ng silong, at parehong mga kamay niya ngayon ay hawak-hawak na nito.And he stood there in front of her, so close she could smell his manly scent.Phillian's blue eyes bored into hers, and his warm breath fanned on her face. Pinigilan niya ang sariling pumikit sa halinang nararamdaman sa pagkakalapit nilang iyon.She swallowed hard, biglang may kung anong humahalukay sa kaniyang puson. Malakas naman at malamig ang panghapong hangin pero bakit bigla siyang nakaramdam ng init?
"Maraming salamat talaga, Doc Caty. Ang laking tulong ng ginawa ninyo kagabi sa amin," ani Minda na sinadyang dumiretso roon sa silong upang personal na magpasalamat kay Phillian. At nang makita nitong naroon din si Caty ay napatayo pa ito at hindi magkandaugaga sa pagpasalamat. "Kung hindi sa gamot na nireseta ni Doc Caty ay baka hindi kami nakatulog na mag-asawa kagabi, at baka naubusan ng lakas si Maricel sa labis na pagsusuka. Hinang-hina na ang anak namin kagabi, eh, kaya nagpasiya na kaming dalhin na sa ospital," sabi naman ni Boy na kay payapa na ng mukha ngayon kompara kagabi. Nakaupo na ang mga ito sa mahabang silya sa loob ng silong, at kalong-kalong ni Boy ang anak na maayos na ang pakiramdam ngayon. Hindi na namumutla tulad kagabi. "Kung hindi siya kaagad naka
"Morning, Nelly," bati ni Calley nang bumaba siya sa kusina nang sumunod na umaga. She was smiling from ear to ear, and Nelly, who was sipping her coffee at the kitchen nook, noticed that. "Ano'ng meron, ha, Caty...?" Nelly narrowed her eyes in suspicion. "What do you mean?" patay-malisya niyang sagot bago tinungo ang cupboard upang kumuha ng tasa. She then walked back to the table and pulled out a chair. "'Yang ngiti mo na 'yan. Ano 'yan, ha?" Her smile widened as
Fiesta sa bayan ng Contreras nang sumunod na araw at tulad ng nakagawian ay pinagpahinga muna ni Phillian ang mga tauhan para makasama ang pamilya sa okasyong iyon. Kahit si Nelly ay nakalaya sa beach house sa araw na iyon, at maaga pa lang ay nagpaalam nang aalis para makipagkita kay Ambong. "Sa bayan ka lang pupunta, Madam Nelly," ani Phillian nang pagbuksan si Nelly at makita ang suot nito. Nelly was wearing a long beach dress na kulay pula at manipis ang strap. Sa kamay nito ay rattan-made bag at sa ulo ay malaking beach hat. Mayroon pa itong hawak na malaking sunglasses. Pormang-porma. Humakbang si Phillian pabalik sa kama at padapang ibinagsak ang sarili roon. It was already seven in the morning but he wa