Chapter 40: Lagnat

"O-Opo...lagi ko naman syang na mi-miss, silang dalawa ni papa." Tinapik-tapik ni Manang Daley balikat ko.

"It's okay Alyana, ako nga rin na mi-miss ko yong nakakatanda kung anak. Mas nauna pa syang pumanaw kesa sakin." Di ko maiwasang hindi makatingin kay manang, ang sakit siguro non...kase nawalan siya ng anak. Pareho lang yong sakit kapag nawalan ng magulang at anak...pag usapang mahal sa buhay at nawala sila ay masakit naman talaga, sobrang sakit kase para na silang kaperaso mo, kapag nawala sila feeling mo hindi ka buo, na may kulang.

Nang matapos na kaming mag luto ay inilapag na namin 'yon sa mesa habang si Stephen naman ay nakatitig sa akin, agad akong umiwas ng tingin kase naiilang ako.

"Salamat sa pagkain Manang Daley." Ngumiti lang si manang at nag simula nang kumain.

"Alyana." Nilingon ko si Stephen na nasa tabi ko lang.

"Hmm?" Umupo ako ng maayos.

<