Chapter 30

MABILIS ang mga hakbang ni Jace habang tinatawid ang distansya papunta sa pribadong kwartong nasa dulo ng puti at pahabang pasilyo.

The smell of different medicines coating his nostrils was so strong, he could almost see himself swimming on it. Pero wala na siyang pakialam doon.

It's been three fucking days of hell. A minute more of delay is going to kill him easily.

"Mr. Mangino, pakipirmahan po --" he shove the papers that were blocking his way. Ni hindi niya nilingon ang gulat na ekspresyon ng nurse na nagtangkang mag-abot sa kanya ng waiver ng ospital. Kumalat sa sahig ang hawak nito ngunit hindi man lang nagbago ang ritmo ng kanyang pagkilos. Wala rito ang kanyang atensyon, at mas lalong wala naman sa ilang mga matang napalingon sa kanyang direksyon dahil sa kanyang ginawa.

Nang sa wakas ay marating niya ang dulo ng pasilyo ay kagyat na napahinto ang kanyang mga paa. Kabaligtaran sa kanyang sabik na paggalaw ay naging napakahirap naman para sa kanyang iangat ang kamay para abutin