Chapter 31

DEDAY'S POV

Kahit naiinis ako kay manong ay kinilig naman ako. Madalas talaga hindi ko siya maintindihan. Kagaya ngayon, kanina lang ay galit siya at ayaw akong payagan pero ngayon tinatanong ako kung bakit nandito ako.

Ninakawan na naman niya ako ng halik sabay takbo sa silid niya.

"Bakit ka ba ganyan manong? Ayaw ko mafall sa 'yo. Alam ko na masasaktan lang ako," kausap ko sa sarili ko.

Pumasok ako sa silid ko nakita ko na umilaw ang phone ko ng tignan ko ay ngayon lang pumasok ang text niya sa akin. Kaya pala gano'n ang tanong niya dahil pumayag siya.

Napangiti naman ako dahil mukhang bumabait na talaga siya. Lumabas na ako para magluto.

"Hi babe," bati niya sa akin habang nakangiti.

"Bakit ganyan ang ngiti mo manong?" tanong ko sa kanya.

"Dinner tayo sa labas," saad niya sa akin.

Kumunot agad ang noo ko sa sinabi niya.

"Ha? Magluto na lang tayo dito," sabi ko sa kanya.

"Pero gusto ko sa labas babe." Sabi pa niya sa akin.

"Puwede ka naman lumabas mag-isa. Baka may makakita sa ati