***
AlexWe're on our way towards Wernie's mom. Siya ang inuna namin since siya ang pinakamalapit. Witnessing the scene just outside the car's window was just heartbreaking. Lifeless bodies were on the pavements, some covered in blood while others had a missing part of their limbs. A brutal way of dying. I couldn't help but feel guilty — knowing that I somehow contribute to this disaster.
Napayuko na lang ako at saka tiningnan ang paa ko. Seeing the damages and casualties was too much for my eyes to handle. Then, I saw Sky's hand placed on top of mine. I looked at him, pero nakatingin pa rin siya sa daan, iniiwasan ang mga posibleng nakaharang dito.
"We'll end this," sambit niya na mas hinigpitan pa ang pagkakahawak sa kamay ko. "We will," d
***AlexTagumpay naming nakuha ang mga magulang nina Justin aT Calli pero sa kasamaang palad, naipit kami sa labanan habang pabalik kami sa kinaroroonan ng mga anak nila."Just stay in the car!" sigaw na utos ko sa kanila habang lumabas kami ni Sky para kalabanin ang dalawang halimaw na nakaharang sa daan. The two seemed busy munching their prey pero napatigil din ang mga ito nang makita nila kami ni Sky. The two growled in anger as their eyes fixated on us. Their mouth watered na tila nakakita sila ng bagong pagkain. "Gusto niyo kaming kainin? Come and get us!" galit kong imbita na siyang ikinagalit nila.The two dashed toward us kasabay ang pagpalabas ko ng ilang psi balls. Pinakawalan ko ang mga i
***We're on our way towards the camp. Nakasakay kami sa isang mini bus na masuwerte naming nakita just outside the subdivision's entrance. As expected, gulat ang Enigma pati sina Trisha and Maica nang makita nila ang sitwasyon sa labas. Buildings were set on fire at may ilan ding sira na. Several lifeless corpses decorated the pavements covered in both blood and dusts.May mga sasakyan din na sa kung saan-saan nakaparada na tila inararo ng isa pang malaking sasakyan. Some of them were upside down while others had dead bodies inside it. May mga nasusunog din dala ng pagsabog. Ito ‘yong klase ng mga senaryo na sa mga pelikula lang makikita. Pero hindi ko aakalain na mangyayari ito sa totoong mundo. It's like movies were just a prediction of a possibility, at may isa na nga ang nangyari.
*** Alex Name?" tanong sa akin ng isang sundalo. Nasa pasukan kami ngayon ng camp, nakapila for the identification and verification para makapasok. It was one of their protocol just in case na may espiya o mga unregistered na tao na makapasok. It's kinda selfish pero sabi nila it's their way of protecting the confidentiality of the camp. "Alex Rischon," tugon ko at saka niya itinype sa keyboard ang mga letra ng pangalan ko. "You're good. Next!" sigaw niya at saka ako nagpatuloy. After the identification, ay ang physical examination — hindi ‘yong pahuhubarin ka. Chine-check lang nila kung wala ka bang dalang baril o kahit na anong sandata. Pero kapag meron man, ire-record nila ‘yon, instead of conf
"Sumunod kayo,” paanyaya niya at saka siya sinundan nang magsimula siyang maglakad. We walked on aisle of beds na may nakahiga na parehong buhay, nag-aagaw-buhay, at walang-buhay na mga sundalo. Watching them up close was too unsettling. Kung hindi ako sanay sa mga ganito, matagal na siguro akong nasuka."Strange," puna ni Trisha habang kunot-noong nakatingin sa mga sundalo. "They're all in pain but their aura showed strength. As if they're trying to live despite of their conditions,” paliwanag niya."The country needs them," tugon ni Maica. "That's why they must live,” dugtong niya na sinang-ayunan namin ni Trisha.After walking through the series of beds of agony and sufferings, narating namin ang isang maliit na kwarto. Shelves were installed in every corner of the
***AlexAlam mo namang hindi namin pwedeng gawin ‘yan, Alex. A protocol is a protocol," paliwanag niya na siyang ikinainis ko. Akala ko papayag agad siya, pero sa tingin ko mas importante pa ang confidentiality nila kaysa sa kapakanan ng mga tao."But you can't just leave them out there!" protesta ko at medyo tumataas na din ang boses ko. "You were supposed to protect them! ‘Yan ang trabaho niyo, ‘di ba?" punto ko."Alam ko ‘yon, Alex—""Then act on it!" singit ko na pumutol sa pangungusap niya."I'm sorry, Alex. I really want to help you but this protocol is something
"I'm sorry,” paumanhin ko at saka lumapit sa kanya. Gulat siya nang yakapin ko siya.First time ko kasi na ako ‘yong unang yumakap. Siya kasi palagi ang nag-cucuddle sa amin. Siya palagi ‘yong nagko-comfort sa akin whenever I'm down. Hindi nagtagal ay niyakap na din niya ako pabalik. We held each other na tila katapusan na ng mundo.Isang tunog ng kampana ang bumulabog sa buong kampo. It's not a sound of distress but something way better — dinner was served."Pagkain!" Justin exclaimed nang makalabas siya sa pinto. Agad kaming naghiwalay ni Sky bago pa man kami tuksuhin ng mga kasama namin."Excuse me," tawag sa amin ng isang sundalo na kakarating lang. "Handa na po ang pagkain. Proceed na lang po kayo sa cafet
***AlexPositive, Alex," sambit ni Dao na agad ipinakita sa amin ang laptop. "The forest was filled with monsters,” dugtong niya. Dose-dosenang mga pulang tuldok ang nakapalibot sa nasabing gubat. Hindi naman sila ganoon kadami pero tamang-tama lang na tambangan at patumbahin ang isang grupo ng mga sundalo."How is that even possible? Akala ko ba pumunta sila sa Glias?" takang tanong ko."Maybe they didn't receive the call," Sky speculated."That's not possible," pagtaliwas ni Dao. "Alam naman natin na naririnig nila ang hari nila kahit ilang milya ang layo nila dito," Dao pointed out."Then,
Malamig ang hangin at medyo madilim din dahil sa kapal ng mga puno. Aside from that, nakakapraning din ang katahimikan dito. Kung hindi dahil sa mga yabag namin na nagbibigay ng kunting ingay, ay matagal na siguro akong nabaliw.Napahinto kaming lahat nang marinig namin ang isang kaluskos. Isang ingay na hindi namin aakalain na maririnig namin. Knowing that this forest was deserted, the only thing that could make that noise was something unworldly. Napaluhod ako at saka ginamit ang endar ko.Endar or energy detecting and ranging, is like a radar. Pero imbis na radio waves, energy signature ang nilalabas ko para ma-locate ang isang bagay o tao. Everything had their own potential energy kaya nai-intercept at nade-detect iyon ng endar ko.As my energy spread throughout the vast majority o