"AJ?" tawag ko at saka nilibot ang paningin. I saw no one, not even his shadow. "Hello?" I called once again pero walang sumagot.
Nagulat na lang ako nang bigla mag-iba ang paligid. Ang puting kwarto kanina ay naging isang malawak na kapatagan. But it's not the kinda of plane na gugustuhin ng sinoman na puntahan. The sky was being filled with dark and dense cloud na anomang oras ay pwedeng magbuhos ng ulan. Maputik din ang lupa at bakas ang mga craters na nagkakaiba sa laki. Pansin ko din ang ilang mga patay na puno. Everything here was dead and lifeless.
"Hello, Alex!" bati sa akin ni AJ. I traveled my gaze throughout the vastness of the plane pero wala akong nakitang bata. "You can't see me,” bigay-alam niya kaya tumigil na ako.
"Ano ‘to?" tanong ko sa kanya.
"This is a simulation generated by yours truly," hindi ko maintindihang sambit niya.
"Simulation?" I furrowed my brows.
"You want to become stronger, right?" he asked na s
MaicaKnowing that there will be an attack three days from now was just... scary. Alam kong ilang beses na akong napasubok sa mga gulo at away but when it cameto Glias, iba talaga ang takot na nararamdaman ko. If youwouldgoing to let me choose between Glias and ghosts, I'd rather choose ghosts than them. They're just way too evil — and scary.Nandito kami ngayon sa tent ni Alissa, binabantayan siya since Alex and Sky went to check on her mother. And speaking of the two, nalaman namin na bati na pala sila."Masaya ako't bati na sila,” puna ni Trisha habang bini-braid ang buhok ni Alissa."Me too,” sang-ayon ko."May nag-away po ba?" takang tanong ni Alissa na nginitian ko."Kungting alitan lang naman,” tugon ko saka pinisil nang marahan ang pisngi niya. "Nakiki-chismis ka na, ha,” biro ko saka siya napatawa. Napatingin ako kay Carlo na abalang nag-lalaro kasama ang
The monster dashed towards me kaya agad kong pinakawalan ang mga psi discs ko. The discs slit through his flesh pero hindi man lang siya natibag nito. He ignored the pain at saka nagpatuloy sa pagtakbo. When he reached his attack range, agad niyang itinaas ang kamay niya to deliver a blow. But with my levitation, ay mabilis akong nakailag. Pero tumalipon ako when he whipped his tail at me. Buti na lang at naka-summon ako ng barrier kaya hindi dumampi sa akin ang buntot niya.I was thrown few meters and managed to land on my feet. Nang tingnan ko siya, nalaman kong naghahanda na pala siya para patamaan ako ng laser niya. In an instant, a white beam of concentrated energy launched towards me. Masyadong malapad ito kaya evading it would be a bad idea. So, I didn't have a choice but to block it and wait for it to stop. Pero mukhang hindi magtatagal ang force field ko.Déja vu struck me for being in this kind of situation. Kung gagamitin ko ang parehong technique na
AlexAbala ang lahat sa paghahanda para sa paparating na pag-atake bukas. The soldiers were escorting the civilians both registered and unregistered sa kanilang underground bunker. The General decided na responsibilidad din nila ang mga unregistered na mga sibilyan kaya ganoon na lamang ang saya ko.As for the plan, selected soldiers will be joining me to fight the intruders but with the use of tranquilizer guns. Humingi kasi ako ng pabor kay General na kung pwede ay walang masaktan sa kanila. Kung may masaktan sa isa sa mga sundalo, ako na ang bahalang gumanti nito. The General agreed, kaya tranquilizer guns ang pinagamit niya. After all, retrieval ops din naman ang mission na 'to.Sky will not be joining me to the fight kasi i-lelead niya ang ikalawang grupo na consist of Dao and Carlo. Silang tatlo ang lalapit sa pinagmumulan ng remote. Maica, Trisha and the rest of the Enigma will be our surveillance team. Of course, sa bunker
***The camp was engulfed with silence. No human movements and noise. No shadows could be seen. Only the structures of abandoned buildings and offices were left standing. Everyone was in position. Sky's team was already on their hiding spot, as well as the selected soldiers assigned to tranquilize the enemies. Rustling noise and heavy breaths echoed in our earbuds. I heard indistinct noises but mostly breathing.Mag-aalas dose na nang tanghali pero wala pa ring umaatake. I was left standing at the center of the camp to welcome them."Several movements detected tenmeters from the gate," bigay-alam ng isang sundalo, dahilan para marinig ko ang pagkalas ng mga barilnila."Status, Team 1," utos ko kina Sky."No signs of movements, yet," tugon ni Dao.Dahan-dahang bumilis ang tibok ng puso ko. Makakaharap ko muli ang mga dating kasamahan ko sa facility. Ang mga unang pamily
CarloHindi ko mapigilang mag-aalala kay Alex nang makita ko ang dami ng katulad niya na makakalaban niya. Sky counted them all as forty-six, at sa tingin ko, no, sigurado ako, na walang kaya dito si Alex.I knew Alex was powerful. He even single-handedly killed the monster back then. Pero kung iisipin, even these people had limits, kung pagsasamahin mo ang lakas nila, sigurado akong doble ito kesa sa lakas ni Alex.Hindi naman sa wala akong tiwala kay Alex. Nag-aalala lang ako. He saved so many lives at kasama na ako doon. Kaya hindi ko lubos maisip kung may mangyari sa kanya."Let's go!" bulong ni Sky at saka nagsimulang maglakad ng dahan-dahan sa nakaparadang sasakyan, ilang metro lang mula sa amin.Kung hindi ako nagkakamali, sa loob niyan ay ang controller na may hawak sa apat-napu't anim katao na kaharap ngayon ni Alex.With the use of Dao's improvised EMP device, maja-jam nito ang remote dahilan para matigil a
AlexUsing my apportation ability, I vanished the boulder,living without any trace of it na tila hindi ito nag-existin the first place. I was happy na nagawa kong ipawi ito na parang bula. Well, sinunod ko lang naman ang instruction ni Trisha—‘yon ay ang isipin ito na parang isang bula.Pero agad ding nawala ang saya na iyon ng ibalik ko sa kanila ang atensiyon ko. Above them, was a massive ball of hot concentrated energy. It's a psi ball, pero sampong beses ang laki.Hindi na ako sigurado kung maipapawi ko pa ba ito. I’d never vanish a psi ball once, kasi wala namang may kayang gumawa no'n kundi kami ni Sky. And Sky was so busy kaya hindi ko siya pwedeng isturbuhin kahit sinabi niya na willing niyang iwan ang trabaho niya para sa akin.I stared at the orb, buzzing from electricity and emitting a flare of flames and heat. Ramdam ko ang init nito at tansya ko, magiging kasinlakas nito a
SkyAnother grieving day had came to us. Hindi man pansin sa mukha ko pero labis ang lungkot at sakit na nararamdaman ko. Not only for Lola Vemine, but for everyone. This people were been my friends no'ng nasa facility pa kami. Sila ’yong bumubuo sa araw ko sa tuwing hindi ko nakakalaro si Alex dahil sa mga evaluation niya.We shared laughter and tears. We sometimes argued on something na hindi naman talaga dapat pinag-aawayan kasi hindi naman siya big deal. Minsan, gumagawa ng mga katarantaduhan na siyang magpapainis sa mga doktor, kumakain nang magkasama, naglalakwatsa kahit ipinagbabawal, at kung ano-ano pa. At lahat sila naging parte no'n.Especially, Thirty-two. Siya ‘yong laging umiintindi sa akin. He always looked after me. He brought me food tuwing kainan and took care of me kapag nagkakasakit ako. He was like a father to me, at itinuring niya rin akong parang anak. At pinanindigan niya iyon no'ng unang umatake
AlexI'm not actually sleeping. Nasa subconcious world ako ng utak ko ngayon, sinusubukangtumakas sa masakit na reyalidad na nasa labas.Pero kahit anong takas ko, ramdam ko pa rin ang sakit. The pain lingered na tila isang lintang nakadikit sa akin. I wanted to get rid of it, but I didn't know how!"Death was indeed painful, Alex,” puna ng alter ko."Parang ramdam mo naman,” sarkastiko kong tugon."I felt it, Alex. I felt it because you felt it. I'm your conscience, your second you. Kaya kung ano man ang nararamdaman mo, nararamdaman ko rin,” paliwanag niya."Then,bakit parang hindi ka man lang nasaktan?""Nasasaktan ako, Alex.""Well, you don't look like one.""Dahil hindi ako nagpadala nito. And you should, too,” mungkahi niya.I looked at him, scowling. "Are you implying na kalimutan ko lang ang nangyari?" I asked him, hinting at a bit of anger i