Chapter 17

Peter

Three days since i went home to the place where I know I am truly belong, at tatlong araw na din akong wala sa sarili, lutang at animoy wala kang kausap dahil minsan wala ako sa katinuan At naglalakbay ang isip ko sa ibang dimensyon.

Yeah I've been thinking Troy at kung anu na ang kalagayan nito. Ajrjay think tge best way for me, lalo pat alam nito ang past ko. Sana maging masaya ako kasi sa una palang ay ginusto konaman talaga to yong lumayo sa kanya.

I am here now nasa isang upoan habang nakatingin sa mga batang naglalaro sa labasan ng mansion ni papa. Diko maiwasang mapatingin at ngumiti sa mga batang kita mo sa mga mukha nito na walang problema silang dinadala.

"Ang sarap maging bata muli" sabi ko sa sarili haban nasa mga batang naglalaro parin ang attention.

"Peter!" napatingin ako sa tumawag sa akin pangalan at diko maiwas