"Can't I really come with you?" Napasimangot ako. Kanina pa niya ako kinukulit simula ng umalis kami ng Penthouse. Ngayon ang araw ng usapan namin ni Miles na magkikita. Nagpumilit itong ihatid ako kahit na pwede naman ang driver na lang. His becoming more clingy with each passing day. Isinama pa nga niya ako sa opisina niya. But we ended up making love on top of his office table. There is no moments passing by without him being extra sweet and caring. Laging nakayakap o kaya ay nakahawak sa akin. Daig pa naman ang bagong kasal na hindi mapaghiwalay. But I don't mind him being that way. Dahil sa totoo ay gustong-gusto kong gano'n siya sa akin. His presence and love is making me feel comfortable and secure. It made me forget the anxiety that my bad dream had brought to me. Hindi na naulit pa ang masamang panaginip ko na 'yon. Siguro nga ay dala lamang iyon ng alaala ng nakaraan. Inalis ko na sa isip ko ang posibilidad na mangyayari pa iyon. Nothing could ever take me away f
Napapitlag ako ng marinig ang malakas na tawanan. Umiikot pa ang aking paningin ng idilat ko ang aking mga mata. Isang malawak na bakanteng silid ang tumambad sa akin. May mga sirang silya at mukhang abandonado na rito. Sinubukan kong gumalaw ngunit may tila ako nakatali. Yumuko ako. Nakaupo ako sa isang silya. Nakatali ang mga kamay na nasa aking kandungan. Maging ang aking mga paa ay nakatali din. Pumikit ako ng mariin. Nasaan ako? Ang huling natatandaan ko ay may mga dumukot sa aking mga lalaki. May pinaamoy sila sa akin. Pero bago ako mawalan ng malay ay nakita kong maging si Miles ay dinukot nila. " Miles!" sigaw ko. Natigil ang tawanan at agad may lumapit sa aking isang lalaki. Maliwanag ang liwanag mula sa puting ilaw kaya kitang-kita ko nag mukha nito. May peklat ito sa kalahati ng mukha at may nanlilisik na mata. Black shirt, black ripped denim jeans and black baseball cap. Siya 'yon! Ang lalaking nakabangga ni Miles at siya din 'yong lalaking nakita ko sa loob
Kinapkapan ko ang sarili. Nakahinga ako ng maluwag ng walang makitang kahit na anong tama ng bala sa katawan." Miles!" Niyugyog ko ito. Drowned in fear, I examine her body. Red liquid was flowing from the side of her tummy." May tama ka!" Agad akong tumayo upang alalayan itong makalakad. Huminto ang pagpapaputok sa amin pero rinig ko ang pagkakagulo ng mga tauhan ni Garett na papalapit na sa kinaroroonan namin. "Elora...iwan mo na ako. T-tumakas ka na..." sa namimigat na talukap ng mata nito at pabulong na boses ay mas gusto pa rin nitong unahin ang kaligtasan ko. "No! I won't leave you! At hindi rin kita hahayaang mamatay!"Miles keep refusing as I continue to walk while carrying half of her weight. Hindi ko alam kung paanong nagawa naming makalayo sa pier. Maybe it was adrenaline. I could feel my exhaustion but my eagerness to save my friend is pushing my body's limits. Kesehodang kaladkarin ko siya ay gagawin ko makaalis lang kami rito. At nang akala ko ay nakalayo na kami ay
"Mamshie, akyat po muna ako," paalam ko. Hindi ko na ito hinihintay pang sumagot. Pumanhik na ako sa aking silid. Binuksan ko ang bintana at tinanaw ang kaharap na dagat pagpasok ko. Agad tumama sa balat ko ang malamig na hangin. Tulalang minasdan ko ang paghampas ng alon sa dalampasigan. May mangilan-ngilang naliligo at lumalangoy. Tanaw ko rin ang pagpalaot ng maliliit na bangka ng mga mangingisda. Napakapayapang tanawin. "Elora..." si Mamshie. Lumapit siya sa akin at tumayo sa tabi ko.Walang emosyong sinulyapan ko siya. " Ayos ka lang ba? Nag-aalala sa'yo si Juancho. Tahimik ka buong byahe. May dinaramdam ka ba?" Umiling ako. " Okay lang po ako. Pagod lang po siguro ito."Rinig ko ang pagbuntong-hininga nito. Kulang ako sa tulog at medyo nahihilo pa. Ngunit higit pa sa pagod ang dinaramdam ko." Alam kong hindi ka okay, Elora. Simula ng mapadpad ka rito at kupkupin kita, palagi ka na lang ganyan. Kung hindi tulala ay kay lalim ng iniisip. Kahit ang pagngiti mo ay hindi ko pa
"Elora! Noche buena na mamaya pero pagtatahi pa rin ang inaatupag mo." Mabilis na sinulyapan ko si Mamshie na kakapasok pa lang ng shop. "Tatapusin ko lang po ito." Pinagpatuloy ko ang pagpadyak sa makina. "Hija, tama na 'yan! halika ka na.'' Hinila na ni Mamshie ang kamay ko. Mapilit ito kung kaya't nagpatianod na ako. Ito na nag nagpatay ng ilaw at nagsarado ng shop. Sinundan ko ito. Pumasok ito ng bahay at dumiretso sa kusina. Abala ang ilang mga kasambahay sa pagluluto. Naghugas ako ng kamay. matapos ay pumwesto ako sa tabi ni Dely na nagbabalot ng lumpia. Kinuha ko ang dikit-dikit na lumpia wrapper upang paghiwa-hiwalayin. Isa- isang minamanduhan ni Mamshie ang mga kusinera. Tuwing selebrasyon ng pasko at bagong taon ay iniimbitahan ni Mamshie ang buong isla upang magsalo-salo. Nagtutulong-tulong ang mga tao rito sa paghahanda. Mamaya ay isang Christmas party ang gaganapin. Ito ang ikatlomg pasko na kasama ko sila. Sumagi bigla sa isip ko si Mama.
" Hija, tumahan ka muna. Bakit ka ba umiiyak?" Hinila ako ni Mamshie paupo sa sofa. Si Dely ay kumuha ng isang baso ng tubig sa kusina. Pinainom nila ako. Si Juancho ay nakatayo sa tabi ng pinto. Nakapamulsa at nakamasid lamang sa amin. "Mamshie...p-patay na si Garett...h-hindi na niya ako masasaktan," humihikbing sagot ko. Hinagod-hagod ni Mamshie ang likod ko. " Naguguluhan ako sa'yo, hija. Kumalma ka muna." Humigit ako ng malalalim na hininga. Nang makaramdam ng pagkalma ay sinimulan ko ang pagsalaysay kay Mamshie. Mula sa pagkidnap sa akin ni Garett, sa mga naging pagbabanta nito, sa mga kademonyohan na ginawa niya sa akin hanggang sa mahulog ako sa yate at mapadpad rito sa isla. Idinetalye ko ang lahat. Tahimik silang nakinig. Ang mga mukha nila ay nakikisimpatiya. "Ang saklap naman ng nangyari sa'yo, hija!Ngayon ay naiintindihan ko na kung bakit ganyan ka kalungkot. Diyos ko! Bakit may ganyan kasamang tao? Bagay lamang sa kanya ang masunog sa impyerno." "Pero ngayon, pat
" Ate Elora? Ikaw nga!" Sumugod siya ng yakap sa akin na aking ginantihan. We exchange tight embrace and cried on each other's arms. Hindi makapaniwalang hinawakan ko siya sa magkabilang balikat upang ilayo. "Ikaw na ba talaga 'yan, Agatha?" Hilam ang mga mata sa luha na sunod-sunod siyang tumango. " Ako nga, ate." Pinunas ko ng palad ang mga luha nito. "Grabe, ang ganda-ganda mo. Mas matangkad ka na rin sa akin. Dalagang-dalaga ka na." Muli kaming nag-iyakan na dalawa. Gumagawa na kami ng eksena kung kaya't hinila ako ni Agatha sa isang sulok na parte ng bulwagan. " Ikaw ang nagpinta ng lahat ng 'to?" Malapad ang ngiting tumango siya. " Oo, ate. Alam mo naman na hilig ko na ang magpinta kahit noon pa. Ipinagpatuloy ko lang habang nagpapagaling ako sa Amerika. May nakadiskubre sa mga gawa ko. This is actually my third exhibit this year. Akala ko nga walang bibili sa mga gawa ko pero as always, lahat sila sold out na!" I reached for her hand and gently pressed i
The pounding of my heart is making my chest ache. Hindi ko halos maihakbang ang paa ko. Mariin ang titig niya. Ramdam ko ang bigat na mas lalo akong nahihirapang maglakad. Ngayong nasa harapan ko na siya ay parang ayaw ko siyang lapitan. Lalo na at nakikita ko ang ningning sa mata ng kapatid ko habang hinihintay akong makalapit. Pigil ko ang hininga. Takot akong bumuka ang labi ko dahil baka sumabay na pumatak ang luhang unti-unting nagpapahapdi sa sulok ng aking mga mata. " Siya ang ate Elora ko, Marcus. Ate, si Marcus." Iniumang ni Marcus ang isang kamay sa akin. Pinalipat-lipat ko roon ang tingin at sa kanyang mukha. His impassive face is hurdling me from reading any emotion on his eyes. I raised my hand and shook it with him. Pinisil niya ng mahigpit ang kamay ko. Hinila ko ngunit ayaw niyang pakawalan. "Can you believe it? All the while I am looking for her. Nasa Romblon lang pala siya," ani Agatha na walang kaalam-alam na magkakilala kami ni Marcus. " Romblon?"