Chapter 41

May bahid ng dugo sa ilong na bumulagta sa paanan ko ang dayuhan. Nawalan agad ng malay. Pero ayaw paawat na muli itong sinunggaban ni Marcus. Inibabawan niya ito at sunod-sunod na sinuntok sa mukha.

"Marcus! Tama na! Tumigil ka na!" Hinila ko siya ng lahat ng lakas ko dahilan upang mapaupo kami pareho sa buhanginan. But he just won't stop. Akmang tatayo pa ito ulit kung kaya pinaikot ko ang mga braso ko sa kanyang beywang at pinaghugpong ang mga kamay ko sa ibaba ng kanyang tiyan. I hugged him tightly. Nakadiin pa amg pisngi ko sa kanyang malapad na likod.

I felt him stiffened. His angered breathing suddenly stop...for a moment. Naramdaman ko pa ang bahagyang pagyuko niya upang tignan ang mga braso. Pero sandaling-sandali lang. Dahil agad siyang tumayo. Nabigla ako. I let go of him. Pero hinawakan niya ako sa magkabilang braso. Napatayo ako.

" Sandali! Ano ba, Marcus?!" sita ko ng magsimula siyang humakbang habang hawak ako sa isang braso.

Hinihila ko pabalik ang braso