Woaaaah! Thank you for support. I didn't expect this, salamat sa patuloy na pagsuporta!
Kumain muna kami ng mga inihanda ni Archer para kay Krista at Topher.His food is really amazing!Nang matapos kaming kumain, inasikaso ko yung mga hugasin habang yung tatlo ay nasa sala.Masaya ang araw ko dahil nakasama ko ang kaibigan ko.Hindi ko maiwasan mapangiti sa mga nangyayari ngayon.Habang naghuhugas ako ng plato biglang may sumiko saakin sa tagiliran.Kita ko ang malawak na ngiti sa labi ni Krisha na para bang may ibig sabihin.Kumunoot ang noo ko."Why?""You look so happy today," saad niya at tinusok pa ang aking tagiliran."Because you're here, " sabi ko."Talaga ba?"Sabi ko na nga ba at may ibig sabihin ang mga sinasabi at mga ngiti niya."Nako bes, oo,” sagot ko at tinuon nalang ang paningin sa aking hinuhugasan.Iba talaga ito mag isip, lahat nalang ata sa babaeng 'to may issue."Para kayong mag-asawa alam mo ba yun, " tuwang sambuit ni Krisha sabay ang pagsandal niya sa ref.Kung ano-ano nalang talaga ang pumapasok sa isip ng babaeng 'to.Oo nakikita ko si Archer a
Sabi nga nila hindi masama ang mag-enjoy sa buhay. Matuto kang maging masaya, alamin ang mga bagay-bagay sa mundong ating ginagalawan at higit sa lahat matuto tayong lumaya sa kalungkutan.Kumawala sa mga problemang kinulong tayo sa pighati.Hindi naman masama ang maging makasarili. Lalo na pag sarili mo ang uunahin mo.Sa lahat ng problema kong pinagdaanan. Hindi ko masasabing malakas na ako para harapin ito pero gusto kong harapin kasi kaya ko.Hindi ako malakas pero kakayanin ko lahat ito.Sa ilang araw na pagpapahinga sa lahat natuto akong maging matatag.Naging malinaw sa isip ko na huwag mong tatakbuhan ang sariling problema.Hindi mo naman ito maiiwasan o malalayuan kasi nandiyan lang 'yan.Tama nga si Lolo na dapat una kong mahalin ang sarili ko.Magtira para sa sarili at wag mag bigay ng sobra sobra sa iba.Binigay ko ang lahat ng pagmamahal ko kay Bryson.Kaya naubos ako lahat saakin.Handa pa akong ibigay ang lahat at naging desperada sa harap niya para makuha ang atensyon
"Letitia wake up."May naramdaman ako na kung anong tumusok sa pisngi ko pero pinagsawalang bahala ko ito at hindi ko pa rin minulat ang aking mga mata.Gusto ko munang matulog ng mahaba hindi ko alam para akong napuyat. Marahil hindi ako nakatulog kagabi sa kakaisip anong mangyayari pag uwi ko.Bagamat hindi man ako nakamulat ramdam ko pa rin ang presensya ng paligid ko.Ngayon, may pumipilit saakin na gumising.Maya-maya may naramdaman ako na kung anong bagay na nakarang sa mukha ko. Hindi ko man nakikita ngunit ramdam ko ang pressure nito sa mukha ko.Minulat ko ang aking mata.Namilog ang mga mata ko sa gulat ng makita ko ang mukha ni Archer.Malapit ito, napakalapit na parang kaunti nalang magtatama na ang labi naming dalawa.Bakas din sa kaniyang mukha ang pagkagulat, marahil hindi niya inaasahan na magmumulat ang aking mga mata.Ilang segundo o minuto kaming ganoon ang pwesto.Subalit hindi talaga maikakaila na guwapo ang lalaking 'to. Lalo na sa malapitan kapansin pansin ang m
Sa hinaba haba ng panahon sa isang iglap magigising kanalang sa lahat ng katotohanan. Doon mo makikita ang sarili mo kung gaano kana nahihirapan. Makikita ang sarili na puno na ng pighati at lungkot. Para kang nawawalang bata na nag hahanap ng aruga sa kaniyang pamilya. Bumababa ang self-esteem mo, nagkakaroon ka ng insecurities. Lahat ng iyon makikita mo pag minulat ang mga mata mo. Doon ka lang magigising at mapapaisip na hindi na pala tama ang lahat ng nangyayari. Binuhos mo sa tao ang lahat ng pagmamahal mo. Kahit natatapakan na ang sarili mong pagkatao. Ginawa mo pa rin ang lahat para mapansin ng taong pinaka importante sa'yo ang halaga mo. Unrequited Love, ito yung tawag sa pagmamahal na hindi ka susukong mahalin ang taong mahal mo. Kahit anong sakit, kahit anong taboy sa'yo na para bang kinamumuhian kana niya hindi kapa rin titigil na mahalin siya. As soon as I heard Krisha's car stop, I opened my eyes. I dozed off temporarily as we were travelling. When I opened my eyes,
Bumaba ako galing sa aking kuwarto matapos kong mag-ayos ng mga gamit ko. Pagkatapos kasi ng ingkwentro namin ni Bryson napagdesisyonan ko ng mag-ayos ng aking gamit upang makaali sa bahay na ‘to.Maraming ala-ala pero masaklap na ala-ala ang lahat nang naibiagay saakin nito.Regalo pa ‘to ng Lola ni Bryson, nang maikasal kami.What a shame, because this home is filled with pains and sorrow.Dumiretso ako sa kusina para magluto dahil nakaramdam ako ng gutom.Inunat ko ang aking dalawang braso at sinuot ang apron ko. It’s been a while since I wore my apron dahil ako lang naman ang nagluluto sa bahay na lagi kong hinahanda kay Bryson but he never eat my food that I prepared.Bakit ko ba iniisip ngayon ang dapat kong isipin ang paglilipat ko at yung death anniversary ni Lola at Lolo.Matapos kong magluto inilagay ko na ito sa plato at dumiretso sa dining table subalit muntik ko ng maihulog ang aking hawak ng bumungad saakin si Bryson.Nakaupo siya at abalang nagbabasa ng dyaryo.Tumingin
Letitia’s POVSabi nga nila "Fight for yourself because nobody will".Marami tayong natatanggap na payo sa ibang tao subalit hindi ito magiging epektibo kung hindi natin kayang gumawa ng aksyon para sa sarili natin. Tanging ang mga payo ay mananatiling gabay lang para saatin.Kaya matatawag ko pa rin talaga ang sarili ko na swerte dahil mayroon akong mga taong na nandyan lang saaking tabi hindi nagsasawa o napapagod saakin.Hindi ako makakarating sa gantong sitwasyon kung wala sila."Ma'am Letitiaaaa!" Bungad saakin ni Amy na papalapit saakin.Binigyan ako nito ng mahigpit na yakap.Siguro nang makaramdam si Amy ng hiya ay agad siyang kumalas sa aking pagkayakap."Thank you, Amy.""Ma'am akala ko 'di kana babalik nag-aalala na po kami buti nalang sinabi ni ma'am Krisha na nag babakasyon ka pala.” Mangiyak-ngiyak niyang sambit.I chuckled.Hindi sinabi ni Krisha ang totoo siguro ayaw lang niya mag-aalala saakin yung mga staff ko dito sa Cafe."Nakapag pahinga ka po ba ng maayos?" Tanon
Moving on from unrequited love hindi lahat ng nagmamahal ay minamahal.Ito ang isang tumatak sa isipan ko, wala kami sa libro na puro piksyon lamang na ang lahat ng pagmamahal ay nasusuklian. Sa totoong kuwento ng buhay ko hindi ganoon 'yon tumatakbo.Nakaharap ako sa realidad dahil sa pagmamahal marami akong natutuhan.Parang lumakas ang loob ko na maging matibay ako sa lahat.Mas masarap palang mahalin ang sarili at bigyan ng halaga.Sa pagmamahal palang sa sarili marami na ang nababago paunti-unti nang gumagaling ang lahat ng sakit.Nabibigyan ko na ng oras ang aking sarili at higit sa lahat nabibigyan ko na rin ito ng halaga.Matapos naming mag usap ni Archer siya’y nagpaalam agad dahil may aasikasuhin pa siya sa trabaho niya.Busy raw kasi siyang tao, may oras pa talaga siyang maghangin bago umalis.Buti at nandiyan si Archer napasaya nanaman araw ko kahit puro ito kalokohan.Masyado 'tong private na tao kaya hindi ko nalang pinilit.Gusto ko rin kasi siya bisitahin kung may pagk
Letitia's POVGumising ako ng maaga para mag asikaso, pupunta kasi ako sa cafe bago pumunta sa puntod ni Lolo.Death anniversary ngayon ni Lolo limang taon na ang nakalipas pero parang kahapon lang nangyari.Nakakamiss lalona’t pag-naalala ko lahat ng masasayang nagawa namin ni Lolo noong nabubuhay pa siya. Si Lolo na kasi ang nagpalaki saakin mula ng mawala ang mga magulang ko, siya ang kumatawan bilang magulang ko.At alam kong ayaw niyang maging malungkot ako o mahirapan. Gusto kong mapasaya at maibalik lahat ng nagawa niya saakin kaya ako nandito.Naisip kong hindi ko dapat siya sisihin kung bakit ako napunta sa sitwasyon na 'to.Masaya akong natupad ng Lola ni Bryson at Lolo ang pangako nila sa isa't isa.Bago pa sila mawala sa mundong ito.Nagluluto ako ngayon sa kusina ng fried rice at itlog nagluto na rin akong soup para sa may hangover na si Bryson.Ginagawa ko ito kasi kahit papaano may pinagsamahan naman kami.Kahit alam kong hinding hindi kami magkakasundo.Sinusunod ko l