-Harve's point of view-Kapapasok ko pa lang sa opisina ni dad sa loob ng mansion nang dumagundong na agad ang galit nitong boses."How dare you did that to us!" "What are you talking about, dad? What did I do?" Naguguluhang tanong ko. Pinapapunta niya ako sa bahay dahil may pag uusapan daw kaming importante. Tapos, hindi pa ako nakakaupo--- sigaw agad nito ang sumalubong sa akin. Hanep, ah. Hindi ako nainform na bulyawan portion pala kaya niya ako pinapunta. Kinancela ko pa ang lakad naming mag aama dahil sa emergency meeting daw. Tapos gagawin pa akong manghuhula. Dad didn't give me an answer. Sa katunayan nga, isang malakas na suntok ang pinakawalan niya sa mukha ko. "Damn it, dad!" Gulat na mura ko. "What' s that for?!" Dahan dahan akong tumayo habang sapo sapo ang mukhang sinuntok niya. Matanda na ito ngunit malakas pa din ang kanyang kamao. "You. f*cking lier!" Dad is furious."I am not a lier, dad. Huwag mo akong gawing manghuhula. I didn't do anything wrong to treat m
-Rain's point of view-Kinakabahang hinarap ko ang ina ni Harve. Hindi ko alam pero may nararamdaman akong kakaiba sa awra ng ginang. She's very serious. She didn't even greet me like she use to do. Pati nga ang pagbati sa kambal ay ibang iba.She ignored them. Inutusan pa nga nito ang mga yaya ng kambal na i-akyat ang mga bata sa kanilang mga silid. Masyadong nakakapagtaka dahil kapag bumibisita ang mga ito ay ang dalawa ang lagi nilang hinahanap. Pero ngayon--- ni hindi man lang niya sinulyapan ang dalawa. "Go to your rooms, okay? Mag uusap lang kami ng Mommy LA niyo." Nginitian ko ang dalawa at hinalikan sila sa ka nilang mga pisngi. "Tatawagin ko na lang kayo kapag aalis na tayo, okay?"Ngumiti ang dalawa saka tumango sa akin. And then lumapit sila sa Mommy La nila. Nagpaalam sila, pero ang nakakasakit lang ay ni hindi niya pinansin ang dalawa. Ni hindi nito tinignan ang kambal. Diretso lang ang tingin nito sa bintana.I can see pain in their eyes. Nasasaktan ako bilang nanay ni
-Rain's point of view-Hindi talaga ako mapakali sa kinauupuan ko. Hindi ko naman matanong dahil nasa likuran lang ang dalawa. Napapaisip kasi ako--- akala ko ay maayos na ang lahat tapos biglang ganito ang gagawin ng mga magulang niya. I'm not sure, but I know something is off. At alam kong alam ni Harve kung ano ang nangyayari. Hindi lang siya umiimik.Paano naman ang kawawang utak ko? I wanted to know everything. Pakiramdam ko kasi naiiwan ako sa ere at gulong gulo. Nakipag argumento na ako sa ina nito na hindi man lang alam kung ano ang pinagmulan. Nakakastress. I deserve to know what's happening. Tila nakaramdam naman si Harve sa ipinagsisintir ng aking isipan. "We'll talk after this, Rain. Alam kong naguguluhan ka. Just... not now. Ayokong pag usapan natin ang bagay na iyon sa harap ng mga bata. Okay?" Saglit itong tumingin sa akin at muling nag focus sa kanyang pagmamaneho. Now, I feel satisfied because he has the intention of telling me everything. Kahit iyon lang ay ayos n
-Rain's point of view-Natauhan ako nang marinig ko ang malakas na sigaw ni Nero. Tinatawag nito ang pangalan ng kakambal habang umiiyak.Nanginginig man sa takot ay pinilit kong kalmahin ang sarili. Wala akong maitutulong kung magpapanic din ako gaya ng ibang tao sa paligid. "Isa... dalawa... tatlo..." nakapikit na bilang ko. Bumuga pa ako nang malalim ba hininga bago nagmulat ng mga mata at patakbong lumapit sa kinaroroonan ng anak. May mga nagmamagandang loob ng tumutulong sa mag ama. Madali lang sana ang pagrescue sa kanila kaso tagilid ang pagkakahawak ni Eros sa kanyang daddy. Isang pagkakamali lang nito at maari na siyang bumulusok pababa ng bangin. "Stay still, son. Daddy is here, okay? Hindi ka bibitawan ni daddy. Just trust and listen to me." Kita sa mukha ni Harve na nahihirapan din siya at natatakot. Alam din nito kung ano ang sitwasyon."If daddy said keep still--- keep still, okay?" Marahang tumango si Eros. "Eros!" Umiiyak nang sigaw ko. Ito ang pangalawqng pagkak
-Rain's point of view-Bigla akong naalimpungatan. Pagtingin ko sa tabi ko, wala si Harve sa kinahihigaan niya. Dahan dahan akong tumayo at hinanap ito sa loob ng kuwarto.I found him outside our room, in our terrace. May kausap ito sa cellphone niya. He's mumbling something. Hindi ko iyon maintindihan. Halatang ayaw nitong may makarinig sa sinasabi niya sa kausap. Naglakad pa ako palapit sa gawi niya at nagtago sa likuran ng kurtina. I don't want him to know that I was eavesdropping. Para kasing nakapa-importante nang pinag uusapan nila at naku-curious ako.He can talk inside the room, pero mas gusto nito sa labas at parang bumubulong na nga lang kung magsalita. Halatang ayaw nitong iparinig ang pinag uusapan nila."Huwag kang kikilos hangga't hindi ko sinasabi." He said with finality in his voice. "No! Tumahimik ka! Mapapahamak ka sa ginagawa mo. Hindi siya basta basta. He has his connections too. Umayos ka." Saglit na nanahimik si Harve bago muling nagsalita."Huwag mo siyang ga
-Harvey's point of view-Malakas akong napabuntong-hininga habang pinagmamasdan ang kambal na natutulog. They are sleeping peacefully and very innocent. Hindi ko malaman kung ano ba dapat ang maramdaman ko. But one thing is for sure... I'm scared. Never akong natakot, kahit na masangkot pa ako sa gulo. Ngayon--- sobrang takot ang nararamdaman ko. Hindi para sa sarili ko, kung hindi para sa kaligtasan ng mga anak ko. Hindi ko sila kayang protektahan bawat segundo o minuto. "If only I can stay with you every seconds, gagawin ko mga anak. I will do everything just to make you safe even if it will cost my life. Hindi ako magdadalawang isip. Para sa inyo--- itataya ko ang buhay ko nang walang pagdadalawang isip." I whisper as I caress their hair, gently.Sa mga oras na ito--- I am torn in two things. Dalawang bagay na kung maa-ari lang ay gusto kong pagsabayin. Iyon ay ang makasama sila at protektahan sila. As much as I wanted them beside me--- alam kong hindi iyon maa-ari. Hindi ko si
-Harve's point of view-Gusto kong mapamura sa nangyayari. This isn't what I wish for. Simula nang bumalik sa buhay ko si Rain--- nag iba lahat ng pananaw ko sa buhay. Lahat ng kagaguhan at kabulastugan ko ay biglang nabago.I want the best future for my sons. And I wanted a happy family. Pamilyang buo at priority ang pamilya kaysa sa trabaho. Hindi gaya ng pamilyang kinalakhan ko. Ayokong iparamdam sa kanila ang naramdaman ko ng bata pa ako. So, as much as possible--- I will be there, no matter what.Sa pagitan naman namin ni Rain--- alam ko namang simula't sapul ay wala siyang gusto sa akin. Ako lang itong mapilit dahil sa mga kapritso ko. Ayokong mawala ang posisyon ko sa kompanya at mas lalong ayaw kong mawala ang mamanahin ko. At para hindi iyon mangyari, we made a deal. Pumayag siya dahil sa kagipitan niya sa pera at dahil na rin sa mga pangongonsensiya ko. And yeah, kinasal kaming dalawa because of a deal. But everything has changed. Nag-iba ang pananaw ko sa buhay nang makas
-Harve's point of view-Napakunot ang aking noo sa gustong tumbukin ni Jordan."Why didn't you tell me?" sermon nito. Nasa presinto kami at magkaharap na nakaupo. Siya ang tinawagan ko para puntahan si Rain sa sinabing hospital. "Gago!" mura ko, kung katabi ko lang siguro ito at nabatukan ko na siya. "Ano naman ang tingin mo sa akin? Adik? Baka gusto mong iplastic din kita at gawing pulbura?""Eto naman, hindi mabiro. Pero seryoso--- kaibigan mo ako at pwede mong sabihin sa akin ang lahat. Hindi kita huhusgahan." Sinamaan ko siya ng tingin. "Those are not mine. Remember, galling ako ng condo mo. And you know me too well, Jordan. Someone framed me up. Sigurado ako dun." "Actually, yan din ang iniisip ko kanina pa. Base na din sa biglang tawag na natanggap mo--- tapos wala naman pala doon ang asawa mo at nasa bahay niyo. I think alam ng nag frame up sa 'yo ang lahat ng kilos mo.""And to think na sinabi sa akin ng mga pulis na may nagtip sa kanila tungkol sa akin. And to the fact n