Chapter 20.3

Nakatanaw si Vena mula sa veranda ng kaniyang silid. Ang hangin ay malayang humahampas sa kaniyang katawan at ramdam na ramdam niya ang init na dala nito. Pasado- alas dos na ng hapon at katirikan ng araw ngunit naroon siya nakatayo doon habang malalim na nag- iisip.

Hanggang sa mga oras na iyon ay iniisip niya pa rin kung ano ang ibig sabihin ng mga salitang binitawan sa kaniya ng kaniyang ama, pakiramdam niya ay napakalalim ng mga ito. Pakiramdam niya ay tila ba may malalim na kahulugan ang mga iyon at nag- iwan ito ng malaking palaisipan sa kaniyang isip.

–ALAS DIYES NG UMAGA sa study room ng pamilya Silvestre–

Napakunot ang noo ni Vena nang makita niya ang kaniyang amang nakaupo sa harap ng mesa nito habang may binabasa na ilang papeles. Wala siyang ideya kung ano ang mga iyon at wala siyang alam kung bakit siya ipinatawag nito. Nananahimik siya sa kaniyang silid habang nagbabasa ng libro nang makarinig siya ng katok mula sa pinto at nang buksan niya iyon ay tumambad doon ang isa