TWENTY ONE
AGAD siyang bumaba pagkatapos ng ilang sandali. Nararamdaman niya na rin ang kanyang gutom ng mga oras na iyon, idagdag pa na nanghihina na siya dahil sa mga sugat na tinamo niya.
Madilim pa rin ang paligid pagbaba niya. Halos alas-dyes pa lamang iyon ng umaga pero tila ba magtatakip silim na dahil sa dilim ng buong paligid.
Hindi pa rin tumitigil ang buhos ng malakas na ulan magpahanggang sa oras na iyon.
Pagkababa niya sa baba ay dumiretso siya sa sala at nagtungo sa isa sa mga bintana. Hinawi niya ang sobrang kapal na kurtina upang kahit papano ay magkaroon ng liwanag na pumasok rito.
TWENTY TWOPAGKATAPAK na pagkatapak niya sa loob ng kanyang silid at pagkatapos na pagkatapos niyang maisara ang kanyang pinto ay agad na nag-unahang tumulo ang kanyang mga luha.Sumandal siya sa pinto at hinayaan ang sariling umiyak, hanggang sa tila nawawalan na siya ng lakas kaya hindi na niya napigilan pa na mapadausdos at mapaupo sa sahig. Napatutop siya sa kanyang bibig dahil nag-uumpisa na siyang mapahikbi. Akala niya, akala niya ay nagbabago na ito ng pakikitingo sa kanya. Akala niya ay nagiging mabait na ito at hindi na ito magiging ganun pa ngunit nagkamali lang pala siya.
TWENTY THREEHINDI na siya nakagalaw pa dahil sa bigat nito. Ibinuhos nitong lahat ang bigat sa kanya upang hindi na siya makagalaw pa at hindi na niya magawang manlaban pa sa ginagawa nito sa kanya.Hindi siya nito binibigyan ng tsansa upang makapanlaban dahil talagang inipit nito at hinawakan ang kanyang mga kamay ng sobrang higpit.Maging ang kanyang paa ay halos hindi na niya maigalaw pa dahil sa mga paa rin nito na nakaharang sa magkabila niyang side.Ipinilig niya sa kanyang side ang kanyang ulo upang hindi siya nito mahalikan, ngunit isang malaking pagkakamali pala ang ginawa niyang ito dahil sa pisngi niya dumapo ang mga labi nito.
TWENTY FOURPIGIL na pigil niya ang kanyang paghing, halos mapasabunot na siya sa buhok nito na nasa tapat ng kanyang pagkababae.Nakaluhod na ito sa baba habang hinahalikan siya sa parteng iyon ng katawan niya. Napatirik ang kanyang mata ng bigla nitong isinubo ang kanyang hiyas sa kabila ng manipis niyang shorts ay ramdam na ramdam niya ang bunganga nito doon.Halos kumawala ang sunod sunod na ungol sa kanyang bibig dahil sa ginagawa nito sa kanya. Halos hindi na rin niya alam kung saan niya ibibiling ang kanyang ulo dahil sa sarap na pinalalasap nito sa kanya ng mga oras na iyon.Mas lalo lamang nag iinit ang pakiramdam niya sa mga ha
TWENTY FIVENANATILI siyang nakayakap rito habang karga - karga pa rin siya nito. Naghahabol pa rin siya ng kanyang paghinga sa mga oras na iyon dahil napagod siya sa pag - abot nila pareho ng kasukdulan nila. Maging ito ay hindi rin gumalaw at nanatili lamang itong ganoon hanggang sa naramdaman na lamang niya na naglakad ito habang buhat - buhat siya. Magka - hugpong pa rin ang kanilang mga katawan sa kabila na naabot na nila ng minsan ang rurok ng kaligayahan.Hindi siya nagreklamo bagkus ay nanatili lamang siyang tahimik at yumakap pa rito pagkatapos ay isinandal ang kanyang ulo sa balikat nito.Ipinikit niya ang kanyang mga ma
TWENTY SIXNAGISING siya na magaan ang pakiramdam na akala mo nawala lahat ng pinoproblema niya ng mga oras na iyon.Pagmulat niya ng kanyang mga mata ay ang hindi na naman pamilyar na silid ang kinagisingan niya pero hindi katulad ng dati na naramdaman niya ay hindi na siya ganun na kinabahan pa pagkagising niya.Napayuko siya sa kanyang sarili, nakakumot na siya ngunit wala pa rin siyang saplot. Napalingon siya sa kanyang tabi, wala na ito roon ngunit bakas pa rin ang ulo nito sa pinag unanan nito. Kinuha niya ang unan at inamoy, naiwan doon ang mabangong amoy ng shampoo nito. Kaya napapikit siya habang inaamoy amoy iyon.Ilang sandali siyang nasa ganung posisyon na nasa ibabaw niya ang unan at hawak - hawak niya. Hanggang sa ibinaba na niyang muli ito sa tabi niya. Kinusot - kusot niya muna ang kanyang mga
TWENTY SEVENILANG saglit itong natahimik at hindi nagsalita pagkatapos ay muling lumingon sa kanya."Someday malalaman mo rin ang lahat." At muli ay tumalikod na ito at tuluyan ng iniwan siyang nakatayo doon. Pinanuod niya lamang na papalayo itong naglalakad papasok sa bahay.Ano ang ibig sabihin ng mga sinabi nito? Ibig sabihin ay hindi lang ang pagkakautang ng kanyang mga magulang ang dahilan kung bakit siya nandito ngayon?Napapaisip tuloy siya kung ano nga ba talaga ang totoong dahilan nito. Nasisiguro niyang may mas malalim pang dahilan kung bakit siya nasa islang iyon ngayon.Natigi
TWENTY EIGHTNAKATITIG si Addie sa likod ni Manang Cita habang nagluluto. Hindi siya umalis doon kahit pa pinapaakyat siya nito sa kanyang silid at sinabing tatawagin na lamang kapag nakaluto na ito. Umupo lamang siya doon at pinapanuod ito sa kanyang pagluluto.Habang naghahanda ito ng mga iluluto ay humarap ito sa kanya."Ilang taon kana hija?" Biglang tanong nito na sinulyapan lamang siya at pagkatapos ay muling itinuon ang pansin sa mga hinihiwang gulay na iluluto nito.Nagulat siya sa tanong nito, hindi niya inaasahan na magtatanong ito tungkol sa kanya.
TWENTY NINENAKATITIG siya sa kanyang kisame, kanina niya pa gustong matulog ngunit hindi siya dalawin ng antok.Nananatili pa rin sa kanyang isip ang mga kwento ni Manang Cita kaninang umaga, hindi niya alam pero parang nagiging mas curious pa siya sa kwento nito.Kaninang umaga na tinawag nito ang matanda upang makipag - usap ay hindi na niya ito muling nakita pa. Tanging si Manang Cita na lamang ang nakita niyang bumalik galing sa labas at wala ito, kaya sa pagkakaalam niya wala ito sa isla.Kung ano man ang pinag - usapan ng mga ito ay siguradong napakaseryoso nito dahil ayaw pa nitong iparinig kung ano man ang pinag - us