SEVENTY FOUR
HINILA siya nito hanggang sa labas at hindi na siya nakaangal pa. Nagpahila na lamang siya, gusto niya mang hilahin ang kanyang kamay na hawak - hawak nito habang naglalakad sila ay hindi niya nagawa dahil mahigpit ang pagkakahawak nito doon.
Sumalubong sa kanya sa kanilang paglabas ang nagkumpol kumpol na sasakyan sa kanilang harapan na nasisiguro niyang sinakyan ng mga tauhan nito. Hindi niya alam kung bakit ganito na ito ngayon ngunit hindi naman niya makuha ang magtanong rito.
Tila ba wala siyang lakas na tanungin ito at isa pa ay parang hindi pa iyon ang tamang oras para tanungin niya ito dahil parang ang gulo - hulo pa ng sitwasyon at isa pa ay parang hindi pa ito makakausap ng maayos.
Inakay s
SEVENTY FIVENAGISING siya na maliwanag na ang buo niyang paligid at mataas na rin ang sikat ng araw. Nagmulat siya ng kanyang mga mata, isang hindi pamilyar na silid ang kinamulatan ng mga mata niya. Hindi iyon ang silid niya at hindi rin iyon ang silid ng mga magulang niya.Ilang beses siyang kumurap bago nag - sink in lahat ng nangyari sa kanyang utak. Doon niya pa lamang naalala ang lahat ng nangyari kagabi. Ang tanging natatandaan niya lang ay ang pagtakip ni Nick ng panyo sa kanyang ilong kung saan iyon na ang naging dahilan ng pagkawala ng malay niya. Hindi niya alam kung ano na ang mga sumunod na nangyari pagkatapos nun at kung nasaan na siya sa mga oras na iyon.Agad siyang nag - inat na. Ng
SEVENTY SIXHINDI niya napansin na napatagal na pala siya sa kanyang banyo. Wala naman siyang gjnawa kundi ang tumunganga lamang doon at hindi niya na napansin na inubos na pala niya ang mahigit kalahating oras na nasa loob nito.Kung hindi pa siya kinatok ni Nick ay hindi niya pa maiisip na lumabas na dahil na rin sa pagsigaw nito sa labas ng pinto kaya naalarma na siya dahil mukhang galit na ito.Nagmamadali siyang lumabas sa banyo at nabuksan niya ito na nakapameywang sa harap ng pinto at nagsasalubong ang mga kilay. Hindi na din magana ang mukha nito dahil mukhang inis na inis na.
SEVENTY SEVENMAGHAPON siyang hindi lumabas ng kanyang silid dahil hindi naman talaga siya makalabas dahil sa kadena na nasa mga kamay niya. Oras - oras ay may pumapasok sa kanyang silid upang i - check siya kung nagugutom o naiihi ba siya.Kanina niya pa tinatanong ang babaeng labas masok sa kanyang silid ngunit wala siyang sagot na nakukuha rito. Tanging tingin lamang ang sagot nito sa kanya at tila ito walang naririnig.Madilim na ng mga oras na iyon at katatapos niyang kumain ng gabihan. Mahaba ang kadenang nasa kamay niya kaya may laya naman ang mga kamay niya na gumalaw at sumubo ng kanyang pagkain at hindi na niya kailangan p
SEVENTY EIGHTTULALA siyang nakatitig sa kisame ng kanyang silid habang panay pa rin ang pagtulo ng mga luha niya. Hindi pa rin ito tumitigil sa pagbagsak nito.Katatapos lamang siyang babuyin ni Nick, katatapos lamang nitong makaraos mula sa init ng katawan nito ng mga oras na iyon. Gusto niyang sampalin ito ngunit hindi niya iyon magawa. Nanatili ito sa tabi niya at pagkatapos ay tinanggal na nito ang panyo sa kanyang bibig."Kung sana hindi kana nanlalaban ay hindi na kita kailangan pang ikadena." Narinig niyang sabi nito. Nabaling ang tingin niya rito at pagkatapos ay sinalubong ang mga mata nito.&nbs
SEVENTY NINEAGAD pala siyang nakatulog pagkatapos siya nitong iwan kagabi. Tanging kumot na lang ang naging panakip niya sa hubad niyang katawan. Ilang saglit pa ay agad na siyang bumangon sa kanyang higaan upang dumiretso na sa kanyang banyo upang siya ay makapagbihis at makaligo na. Pagkatapos niyang makaligo ay agad siyang lumabas mula sa kanyang banyo at naglakad patungo sa kanyang bintana sa loob ng silid niya.Namangha siya dahil sa kanyang nakita sa baba. Naroon lang pala ang pinakita ni Nick sa kanyang larawan na lawn, kung saan sila magpapakasal na dalawa. Napahinga siya ng malalim. Ayaw niya mang magpakasal dito ay wala siyang magawa dahil sa banta nito na papatayin nito ang mga magulang niya. Ayaw niya iyong ma
EIGHTYINABOT niya ang mga kamay nito at hinawakan iyon ng mahigpit. Tiningan niya ito sa mga mga nito at pagkatapos ay hinawakan niya ang pisngi nito."Hindi kita kilala ngunit katulad mo ay bihag lang din ang dito. Magtulungan tayong dalawa para makaalis dito." Sabi niya rito. Napailing ito dahil sa sinabi niya dito.Hindi niya alam kung bakit ngunit mas lalo lamang lumakas ang mga hikbi nito at mas tumindi lamang ang pag - iling nito."Promise makakaalis tayo dito pareho pero kailangan ko lang na makita pa ang mga magulang ko kung nasaan sila." Sabi niya dito, ngunit tiningnan siya nito na tumutulo pa rin ang mga luha sa mga mata nito."Hindi na tayo makakaalis pa dito."
EIGHTY ONENAGISING siya na tuyong - tuyo ang lalamunan niya. Hindi niya alam kung bakit ngunit nasisiguro niyang kailangan niya ng tubig sa mga oras na iyon. Kailangan niyang uminom dahil uhaw na uhaw siya.Halos wala ng tubig ang kanyang bibig ng mga oras ns iyon. Ala una na pala ng madaling araw ng linungin niya ang kanyang wall clock na nakasabit sa dingding ng kanyang silid.Napilitan siyang bumangon at tumayo mula sa kanyang kama. Hindi niya alam kung bakit natuyuan ang kanyang bibig parang ngayon lamang nangyari sa kanya iyon at hindi niya alam kung bakit.
EIGHTY TWONAGISING siya na nasa loob na siya muli ng kanyang silid ngunit ang iponagkaiba lang ay nakakadena na naman muli ang mga kamay niya kung saan wala na naman siyang laya at hindi na naman siya makaalis mula doon.Pinilit niyang hugutin ang kanyang mga kamay mula doon ngunit hindi niya nagawa. Tanging pamumula lamang ng kanyang pulsuhan ang nakuha niya at pagkatapos ay naramdaman niya ang sakit ng kanyang kamay.Niyuko niya ang kanyang sarili. Bakas pa rin doon ang mga dugo na sa malamang ay nakuha niya iyon noong niyakap niya ang kanyang ama noong pagkatapos nitong bariliin nito.