Chapter 17

Hingal ‘kong sinara ang pinto at saka sumandal dito, ramdam ko pa rin ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Hindi ko kayang magsalita kaya naman mabilis ko na lamang siyang tinalikuran at pumasok sa kwarto. Kitang kita ko sa gestures niya na gusto niya akong pigilan ngunit hindi ko alam kung makapagsasalita ba ako once na nag-usap kami. I felt guilty rin naman, ilang beses ko na siyang hindi pinapansin at tinatakbuhan, pero nangingibabaw pa rin ang sama ng loob ko. Also, bakit nga ba niya ako pinipigilan? Bakit nagpapakita na naman siya ng motibo na gusto niya akong makausap? Tinawanan niya lang ang feelings ko and here I am, feeling guilty because I am avoiding him? Umiling ako, sinusubukang burahin iyon sa isip ko. Pumasok na lamang ako sa banyo upang maligo dahil lalo lamang akong pinagpawisan, ang lagkit na ng pakiramdam ko.

It’s already 7:30 o’clock in the evening when I decided to went outside my room, I’m already starving.