Chapter 20

I am lost, again. I've tried my best not to do the same mistake but here I am doing it again. I've tried to be the best version of myself but still, I failed miserably.

Hindi na ako nadala. Nabuntis ako na hindi alam ang ama ng anak ko pero hindi pa rin ako natuto. I should have known better. I should have learned from that mistake pero bakit sobrang tigas nitong ulo ko?

Para na naman akong bumalik sa mga araw na hindi ko alam ang aking gagawin. Yung araw na litong lito ako. Walang masandalan kundi ang sarili lang. Ganito na lang ba talaga palagi? Palagi na lang ako nasasaktan?

Paulit-ulit nalang. Kailan pa ba ako matututo? Ilang sakit pa ba sa puso ang kailangan kong maranasan para matuto ako? Pero kailangan ko ba talaga pagdaanan lahat ng 'to?

Why life is always so unfair to me?

Am I that bad person? Am I not lovable?

Bakit lahat na lang ng taong mamahalin ko iniiwan ako? Lahat ng taong napapalapit sa akin, nawawala. Malas ba talaga ako?

Maagang kinuha sa akin ang mga magulang ko.