Napakurap ako ng ilang beses ng maramdaman ang mainit na kamay ang nakahawak sa kamay ko, una kong nakita ay ang dextrose stand at ang swero. Ngunit wala ako sa hospital room dahan dahan akong bumangon at doon ko nagising ang nakahawak sa kamay ko. "S-Saji," nag-aalala niyang sabi kaya naman matipid akong ngumiti. "A-Attorne—" halos bumalik ako sa pagkakahiga sa kama ng biglaan niya akong yakapin, nakagat ko ang ibabang labi at doon ko napagtanto na nasa penthouse ko, ako. "I'm so sorry, t-this is my fault. I-I was late," bulong niya habang mahigpit na nakayakap sa akin. "A-Ano— h-hindi ako makahinga—" mabilis siyang umayos at nag-aalala akong tinitigan. "S-Sorry," bulong niya kaya naman mahina akong natawa. "What a scene," bulong ko dahilan para titigan niya ako. "You saved me, thank you attorne—" "This happened because of me, don't thank me." Seryoso niyang sabi kaya naman umayos ako ng upo. "Ikaw ba naglagay nito?" tanong ko at inalis na ang swero. "Hyung Luke,
After a week busy na naman ako sa ospital dahil sa punong puno ng operasyon na nangyayari, ang daming pasyente ngunit natatakot kami dahil dumadami ang incidents na nababaril at nasasaksak.Most of them are the same age as Kent Axel and me, hindi naman bago 'yon pero mas bumabata ang tinatakbo na ganoon ang nangyayari. "Doctor, I think you need to fix my heart." Gulat akong napalingon ngunit nakaharap ko kaagad si Kent. "A-Attorney," gulat kong sabi.Napansin ko naman ang pormahan niya ngayon, maayos ang pagkakalagay ng necktie niya at ang longsleeve polo niya ay nakatupi hanggang sa baba ng siko."Galing ka sa client?" tanong ko."Hmm yeah, I met Leona." Kusang nangunot ang noo ko sa sinabi niya."Alone?" "Yup, sa cafe lang naman don't worry. Did you eat na?" tinitigan ko siya ng mabuti ngunit wala namang kataka taka kaya umiling ako upang sagutin ang tanong niya."It's late, come let's eat." Anyaya niya ngunit kusang namula ang mukha ko ng hawakan niya ang kamay ko dahilan para ma
Matapos ang ilang minuto ay inilipat na nila ako ng kwarto, mas tahimik, solo at kumpleto ang gamit sobrang lamig rin. Isinandal ko ang ulo sa headboard at tinitigan lang ang TV na hindi naman nakasindi. "Ano bang nangyari Saji?" napatitig ako kay Kuya Luke. "Papaano kayo napunta sa ganoong lagay ni Lauren? Bakit parehas kayong may tama ng baril?" bumuntong hininga ako ulit. "I don't know oppa, she called me for help but I end up getting this shot from that fucking man. Who's wearing the same thing like you," itinuro ko pa ang mukha ko upang maisip niya na ang tinutukoy ko ay ang isa niyang identity. "Mask?" tanong niya tumango tango. "Then he threw me this gun, and left jumping above the rooftop like crazy." Napatitig naman sa akin si Kuya Luke. "Saji, papaano siya tatalon doon?" Nagtaka ako sa tanong ni Kuya Luke. "How would I know that? Sinilip ko siya after a minute wala akong nakita,” inis kong sabi. "Why does Lauren want me alone to rescue her?" bulong ko sa sari
Isang linggo akong nagpagaling ngunit hindi pa ako pwedeng mag-opera ng mga pasyente dahil mabilis mangalay ang balikat ko. Hindi pa rin nagigising si Lauren at kahit makita ko si Kent Axel dito sa ospital ay hindi ako nagpapahuling tinitignan ko siya pag hindi siya nakatingin. "Oppa, I'll go first. Babalik ako for night shift," paalam ko ngumiti naman si Kuya Luke. "Alright, take care." Kumaway na ako at nginitian lang si Ate Mia tapos ay umalis na ngunit natigilan ako ng pagbukas ng elevator ay nakaharap ko si Kent. Hindi niya ako inimik kaya sumakay na lang rin ako at tinatanaw siya sa malabong repleksyon niya sa pinto ng elevator. "Attorney," wika ko at nilingon siya mabilis naman siyang nag-iwas tingin. "Y-Yes?" tugon niya. "Y-Your zipper," nahihiya kong bulong dahilan para magitla siya at iiwas sa akin ang katawan. Isinara niya iyon tapos ay inayos rin ang suot na necktie. "T-Thank you doctor," bulong niya kaya iniiwas ko na ang tingin. Habang nandito sa elevat
Nagising ako ng marinig ko ang mahinang pag-ubo ni Kent Axel kaya bumangon ako at idinikit ko ang likod ng palad sa noo niya. Ngunit nagtama ang mata namin nang magmulat siya kaya naman napaiwas tingin kaagad ako ngunit pansin ko na nanatili siyang titig sa akin. Inabot ko ang gamot at ang baso na may laman na tubig. "U-Uminom ka na ng gamot," wika ko at inabot 'yon sa kaniya. Dahan dahan siyang sumandal sa headboard at inabot ang gamot na inaabot ko. "K-Kumain ka na ba pero?" tanong ko at pinigil ang kamay niya ngunit umiling siya kaya naman binawi ko kaagad yung gamot. "Ano bang trip mo sa buhay attorney? Nagpapakamatay ka ba ha? May sakit ka na paikot ikot ka pa rin sa ospital pwede ka namang makibalita kay Lauren!" inis kong sabi at padabog na binaba ang baso sa side table niya. Lumabas ako ng kwarto niya at dumeretso sa kusina, nakanguso akong nagsindi ng kalan at tumingin ng pwedeng maluto ngunit wala siyang kahit ano bukod sa chicken legs, potatoes and cheese. Ano b
May tama siya. "S-Saji! Nasaktan ka ba?" Napatingin ako kay Kent Axel na nasa harap ko at tsaka ko siya tinitigan habang humahangos."Kinginang 'yon," gigil kong sabi."Come.” Inakay ako ni Kent Axel kahit pa inaapoy siya ng lagnat.Nang makarating sa sala ay isinandal ko ang ulo sa sofa at kinapa ang balikat ko na pakiramdam ko ay dumugo. Nakagat ko ang ibabang labi at wala akong choice kundi alisin ang pantaas na damit ko."Y-Ya!""Don't look!" sigaw ko at dumaing ng makita ang bumukang tahi dahil sa ginawa niya.Kingina no’n, piniga ba naman!"Tawagan mo si Oppa Zai," utos ko sa kaniya habang iniinda ang kirot at hapdi ng balikat ko."Wait," sagot niya at pumunta sa kwarto nang bumalik siya ay may kausap siya sa cellphone at may dala-dala rin lang comforter at med kit."Lay down," utos niya dahilan para manlaki ang mata ko."I said don't look—""Aish! I don't care about that! You're bleeding!" inis niyang sabi kaya ngumiwi ako."Wala namang makikita tatakpan pa—""Hoy attorney!" bu
Matapos kong makuha ang bagong tahi ay napabuntong hininga ako. "Uminom ka na ba ng gamot?" tanong ko kay Kent Axel na nakasuot ng lose black v-neck kaya kitang kita ang collar bone niya."Mmm," tugon niya."Tip number 1: huwag kang magdadalawang isip na magtano-""Oppa! Nakakainis ka na!" singhal ko at masama siyang tinignan."Joke lang amp- oww tumatawag ang feeling panganay kong pinsan," wika niya at sinagot ang tawag sa cellphone."Yes brader?" pinakinggan ko lang ang pag-uusap nila."Huh? Si attorney? Kasama ko bakit?" nangunot ang noo ko."Hinahanap ni Lauren? Isama ko rin si Saji.. Oo sige pupunta kami ngayon na," napairap ako at ngumiwi."Kayo na lang pumunta, pinaiinit ng babae na yon ang ulo ko." Inayos ko pa ang suot suot na hoodie ni Kent ngunit seryoso akong tinignan ni Kuya Zai."Sumama ka, dali na." "Oppa ayaw-""I said come with us, huwag ng makulit." Nangunot ang noo ko at bumuntong hininga na lang."Gege," bulong ko at tumayo na."Kuhanan mo siya ng makapal na damit
Dalawang linggo ang lumipas at dalawang linggo na lang rin bago ang birthday ko, hindi pa rin ako pwedeng humawak ng scapel kaya wala akong magawa kundi magstay sa ER at magrounds."Pahinga bunso," napalingon ako agad kay Kuya Luke kaya nginitian ko siya."Uuwi rin ako mamaya oppa, 'wag kang mag-alala." Seryoso kong sabi."Okay, that's good. Rest malapit na ang Birthday mo," napangiti na lang ako."Nothing special oppa," ngiwing sabi ko at tumikhim na lang. Mahina na lang natawa si Kuya Luke kaya nag-paalam na ako at napagdesisyonan na umuwi muna upang magpahinga dahil wala rin naman akong magawa sa ospital dahil hindi ko magawang magtagal sa loob ng operating room.Habang naglalakad ako papunta sa penthouse ay natigilan ako ng makasalubong si Sierah kasama ang yaya niya, may dala-dala itong kahon at nakangiting tumigil sa harap ko kaya nginitian ko rin siya. "Hmm what's with your smile?" bati ko."Mommy and daddy said that this is for you tita, for your coming birthday." Nakangiting