Pinahid ko ang luha dahil naka make up ako at hindi maaring masira ito, tumingala ako ngunit nagulat ako ng may masandalan ang ulo ko dahilan para lingunin ko ito. "A-Attorney," bati ko at mabilis na pinunasan ang luha."Are you happy because they greet you, or are you unhappy because they greet you? are you sad because you're mad at them or are you sad because they make them remember how hard your life as a kid? That's what my mind's been thinking." Napalunok ako at iniiwas ang tingin ng maluha ako."My mind's been askin', is she crying because she's asking herself why life is so cruel with her?" mariin kong nakagat ang ibabang labi ng maluha at umiling iling."The truth is I am so happy, I've been a kid with parents but feels like I don't have them. Them, suddenly greeting me feels so good. The truth is I am happy because they look so problematic, stress because they don't know how they will greet me." Ngumiti ako habang lumuluha at tsaka mahinang natawa."Hindi ko ba alam, habang t
"Wala naman talaga akong pakialam noon kung sino o anong gusto mo lalo na ng wala akong naalala," nakabusangot kong sagot. "Nagkaroon pa nga ako ng crush kay Aries pero biglang nagbago 'yon hindi ko alam kung kailan, ayoko kasi magkaroon ng feelings sa’yo, our organization are rivals. Pero iniwasan ko kasi alam kong wala akong pag-asa. Pero habang tumatagal nagiging pasaway ako," bulong ko. "Naiinis ako kasi nagsimula akong makaramdam ng selos, pero hindi ako yung tao na porket hindi mo ako gusto dapat hindi ka na rin gusto nang gusto mo. It's like I wish for your happiness," saad ko. "I want to kiss you," bulong niya dahilan para manlaki ang mata ko at mapalunok. "N-No," sagot ko na ikinatawa niya. "Did you know that I was manipulative before? Like Lauren is wrong but I'm always on her side since she’s a sister to me not until you and her had a fight, It's the first time I sided with you not because you're wrong or right." Umirap ako at binawi ang kamay ko. "Kailangan ako
"W-What the hell," bulong ko habang nasa harap ng napakaraming regalo na hindi ko mawari kung kani-kanino galing. Nakapamewang naman si Kuya Luke sa harapan ko at si Kent Axel ay nakaupo sa isang silya na para bang sumasakit na ang ulo niya nakikita pa lang ang mga regalo. "May gunting na, cutter, kumpleto buksan mo na lang. Hinihintay na ako ng asawa ko, bye bye." Maarteng sabi ni Kuya Luke kaya napairap ako at kumaway na lang. Nang makalabas si Kuya Luke ay napalunok ako at naupo sa mismong carpet kaya naman ng marinig ko ang mahinang tawa ni Kent Axel ay tiningala ko siya. "What a mess," bulong niya at inayos ang buhok niya at ibinulsa ang kamay sa jogging pants na suot. Naupo siya sa malapit sa akin tapos ay kinuha ang random na kahon at inabot sa akin. "I'll help," saad niya at inabot ang cutter. Nang mabuksan ay binuksan ko 'yon ngunit halos matulala ako sa nakita, nangunot ang noo ni Kent Axel ng tignan ko siya dahilan para kunin niya ang kahon at siya rin ay magula
"D-Did you us--" "I did, but he suddenly disappeared. Again," nanlulumo na sabi ni Kent Axel kaya binalik ko 'yon sa kaniya. "Target?" tanong ko. "That guy in mask, natamaan ko siya. Dalawa nasayang ang limang bala ko sa kaniya," wika ni Kent Axel at itinago na ang baril niya hanggang sa masuri ko ang kabuohan niya, pawis na pawis ang leeg at noo niya habang ang suot niyang itim na shirt ay naalikabukan at ang pants niyang gray ay ganoon pa rin. "Attorney, wala ka bang work?" tanong ko. "I always have my schedule and time, don't worry. Hindi ka dapat naglalakad ng mag-isa pag hindi matao ang paligid lalo na't dalampasigan ito," wika niya kaya lumunok ako at napatingin sa pinong buhangin. "I can walk alone in the dark, don't worry." "Do you need to work later?" he asked. "Hmm yes." "Did you eat dinner? I can company you wala naman akong clients," maayos niyang sabi at tumikhim pa dahil parang may bumara sa lalamunan niya. "Sure," sagot ko na lang at nagpauna ng magl
Makalipas ang trenta minuto ay nakuha ko kaagad ang results ngunit bumuntong hininga ako ng makita ang resulta, lumapit sa akin ang pasyente ko habang inaayos ang pagkakabutones ng polo niya. "What's with the face? Am I severe?" tanong niya kaya seryoso ko siyang tinignan. "I'll discuss it with you," wika ko. "So am I really dying without having a girlfriend, how cruel." Mahina siyang tumawa kaya naman tumikhim na lang ako at sinenyasan na siya naiwan naman na si Nurse Chi para i-gather ang ibang results na mamaya pa matatapos. Nang makabalik sa office ko ay seryoso akong pinanood ni Mr.Balerian. Naupo ako sa harap niya at ibinaba ang result. "You need to be hospitalize so I can prevent those harmful attacks that can happen, I will do anything to keep you safe and secured in this hospital Mr--" "Just call me Gavin, I hate being called so formal such as Mr.Balerian." Pagrereklamo niya kaya tumango ako. "Why didn't you take care of it before? I know that you have a heart probl
Hanggang sa naalala ko ang cake na inalok ni Gavin, ang patient ko na malala na ang lagay but I'll try my best to make him do what he wants to do. "B-By the way attorney, i-if you only have limited time left. What would you do to spend the time you have?" biglang tanong ko, bahagyang lumuwag ang pagkakahawak niya sa kamay ko. "I would spend it with the people I love, if I only have a week left I would love you more. I would hug you, my parents, my noona." Tumikhim siya sandali. "I would spend it loving my love ones more so that I won't regret leaving," wika niya kaya naman bumuntong hininga ako. "Why?" "W-Wait— are you sick or something?" biglang tanong niya at hinarap ako kaya naman kumabog ng malakas ang dibdib ko. "I am healthy, it's just that my patient who have the same age with us." Sagot ko. "You pity your patient?" tanong niya kaya mahina akong tumango. "I would be sad too if I'm on his shoe," he added and walked with me. "I will be sad too," sagot ko. "Whe
Hindi ko sinagot ang tanong niya at kumain na lang, tumikhim rin siya at kumain na lang. Naging tahimik ang hapag kainan hanggang sa matapos kami ay tinulungan niya ako sa mga gamit ko.Hindi na siya muli pang nagsalita matapos no'n kaya naman nang malapit na sa floor ng penthouse ko ay tinignan ko siya ngunit deretso lang ang tingin niya."Kent Axel,” pagtawag ko sa kaniya dahilan para lingunin ako."Hmm?" tugon niya."I want to be yours officially," wika ko dahan-dahan at kinakabahan, natigil siya at tila nag process pa sa isip niya ang sagot ko.‘Sabagay yung noon ako pala nag-aya..’"Y-You mean you're accepting me already?" bahagya pa siyang nautal kaya tumango tango ako hanggang sa bumukas na ang elevator ay nilingon ko siya."W-Wait—""Tara na, sa loob mo na i-process yan,” natatawang sabi ko at hinawakan ang kamay niya ngunit siya ay tahimik ngunit halatang hindi makapaniwala.Nang mabuksan ang penthouse ko ay nilingon ko siya na nakatulala pa rin kaya naman inabot ko ang kamay
"Look at that.” He pointed my nose which made me look away and stood up. "Let's just stay outside, I'll prepare some food,” maayos kong sabi at naglakad na sinabayan niya naman ako at saktong paglabas ng kwarto ay may kumatok sa penthouse kaya naglakad ako papunta doon. "Huwag mong tapatan ang pinto," paalala ni Kent Axel kaya tumango ako at nasa gilid ako ng buksan ang pinto ngunit si Kuya Zai lang naman ito. "Natatanaw ko ang binata diyan ah," nang-aasar na sabi ni Kuya Zai kaya ngumisi na lang ako. "You mean my boyfriend?" pabulong kong sabi upang hindi marinig ni Kent Axel na ikinatawa naman ni Kuya Zai. "Yung cake na pinabibigay ni Mr. Gavin yung VIP patient mo ihahatid ko lang.” Inabot niya 'yon kaya napangiti ako. "Thanks oppa.” Inabot ko ang pisngi niya upang dampian ng halik at kinuha ang cake. "Una na ako, inaantay ako ng panganay ko." Nakangiti niyang paalam kaya kumaway ako at humarap na kay Kent Axel na inaayos ang nagulong sofa ko. "That's the cake I saw