Kaya nga hindi ganun kasakit, dahil alam ng puso ko kung ano ang totoo at akala ko ayos na akala ko wala na akong nararamdaman pero ang nakakainis meron pa rin.‘Sandali lang na nawaglit sa isip ko ngunit nandito pa rin..’"How about you?" Nang tanungin niya yon ay malakas na kumabog ang dibdib ko."Tumitibok pa rin kahit papaano," pilit kong ginawang literal ang sagot."Silly," bulong niya."Sir, we reached our destination." Mabilis kaming napatingin sa taas kaya naman nagmamadali akong umalis at iniwan si Kent doon upang iwasan ang iba pang tanong.Nang makabalik ay sa pagpasok sa bahay hinarang ako ni Kuya Luke kaya lumabi ako. "Where did you two go?" he asked lumabi ako at tinuro ang damit ko upang malaman niya na may urgent operation ako."Sino?" tanong niya."Mommy ni Jared,” I answered and smile tapos ay nagmamadaling umakyat bago pa man din ako masundan ni Kent Axel.Nang makapasok sa kwarto ko ay dumeretso ako sa banyo dala dala ang mga susuotin at pamalit ko, inabot ako ng
It suddenly occurred to me why Kent Axel is acting nice to me, even though he knows that I am Polaris, who has tried to take his life several times and betrayed him.Is he getting revenge?Mahina akong natawa sa naisip na nakasakit sa sarili kong puso. "Nonsense," bulong ko."W-What?" Lauren questioned."Didn't you grow up a bit? May anak ka na halos mag-aanim na taon na pero utak mo pambata pa rin,” nauubos pasensys kong sabi sa kanya dahilan para awatin ako ni Kuya Zai."Can't you be more sensitive?" I asked straightly looking at her."Sensitive?" sarkastiko niyang tanong."I guess until now hindi mo pa rin alam ang ginawa mong mali 'di ba?" Hinawakan ni Kuya Zai ang kamay ko para awatin."This man loves you and obviously she's the father of your daughter pero harap harapan niya pinakikita mong walang kwenta ang nararamdaman niya." "Saji enough," sita ni Kuya Luke."Can't you see? Noon pa man ikaw na ang puno't dulo ng mga sakit na nararamdaman ng tao. Hanggang ngayon ba naman?" ir
"Sasabihin mo talaga sa bata na hindi niyo siya ginustong dumating? Seriously,” gigil kong sabi."Saji bakit ba ang hilig mo makialam, anak ko yon,” galit na sabi ni Lauren."Totoo naman na hindi namin inaasahan at hindi namin ginusto ang nangyar—""Tanga ka nga talaga, No doubts." Tumayo siya kaya tumawa ako."Ano? Sa tingin mo matatakot ako sa patayo tayo mo?" sumbat ko."Alam mo kung bakit sumingit ako? Kasi alam ko yung pakiramdam ng bata. Alam mo ba kung ilang beses ko narinig na gawa ako sa pagkakamali?" Kumuyom ng sobra ang kamao ko.Mabilis kong pinunasan ang luha na hindi ko inaasahang tutulo dahil sa galit. "Hindi inaasahan? Yun yung mali sa inyong mga magulang eh. Ginawa niyo tapos hindi niyo inaasahan?" Tumayo si Kuya Luke at lumapit sa akin."Nagpakasarap kayo tapos sasabihin niyo bunga ng pagkakamali? Eh kung barilin kita at sabihin ko gawa ng pagkakamali." Sumama ang tingin niya sa akin."Saji tama na." "Alam niyo yung mga tulad niyong walang kwenta? Hindi na dapat bin
"Pag hindi kita nakikita ayos lang ako, pag hindi ko naririnig ang boses mo ayos lang ako. Mula ng maalala ko lahat Kent Axel hindi ko na alam kung papaano magiging normal sa harapan mo,” pagsabi ko sa katotohanan."Malinaw sa ala-ala ko ang huli nating pag-uusap, Kent Axel. Kung gaganti ka lang, ikaw ang bahala pero ilang beses ko hiniling na sana mahuli mo na lang ako bilang Polaris pero ni hindi mo ako mabaril, dahilan para maging kasangkapan ako ng North Luna laban sa’yo,” mahinang paliwanag ko.“Just hate me,” mahinang sabi ko."Mas matutuwa ako kung ganoon ang mangyayari, kesa gamitin mo ako. Mas masasaktan lang ako." Alam kong nakatitig lang siya sa akin."I'm so tired of being hurt by the same man since then," wika ko at pinahid ang luha ko."I thought I’m already done being like this, but now that you're back hindi ko na alam." Mapait akong ngumiti."Ngayong alam mo na ang nararamdaman ko, lumayo ka na." Maayos kong sabi at nilingon siya."Kasi pag lumapit ka pa, baka demonyo
"Pag justifiable homicide ba Kent Axel hindi sinasadya?" Napatingin ako kay Ate Mia na nagtatanong."Justifiable homicide is you killed the person to defend yourself, self-defense,” gwapo na sagot niya kaya naman nakinig lang ako sa usapan nila."Then you can't be charged with murder?" Nakagat ko ang ibabang labi dahil nacurious rin ako."Yeah, justifiable homicide is the killing of a person in circumstances which allow the act to be regarded in law as without criminal guilt. But even though it's self-defense they have to prove that it's really self-defense." Kahit ako ay napatango sa sagot niya."Ganoon pala 'yon," wika ni Ate Mia."What's the difference of first-degree murder to second-degree murder?" Huminga ng malalim si Kent Axel sa tanong ni Ate Mia."Why? did you kill someone?" "Wala, tinatanong ko lang okay?" singhal ni Ate Mia kay Kent."First-degree murder involves any intentional murder that is willful and premeditated with malice aforethought. In short it's already planne
"Hindi ka naman tumakbo—""Ay lobster!" Nanlaki ang mata ko ng sumulpot si Kent."Ano ba, makasulpot!" reklamo ko mas bumilis ang tibok ng puso ko."What makes your heart beat faster? Hindi ka naman tumakbo?" tanong niya kaya umirap ako."Wala kang pakialam okay?" saad ko at tinalikuran na siya pero halos lumabas ang mata ko nang hulihin niya ang braso ko at muling iharap sa kanya dahilan para masandal ako sa sink."A-Ano b-ba?" nauutal kong sita."You're so red.” Nang ituro niya ang mukha ko ay pinalo ko ang kamay niya."It's a make-up called blush on!" singhal ko pa."All around your face? I thought blush on is for cheeks?" Pasimple kong nakagat ang labi sa sinabi niya huli ako doon ah."Why do you know? Bakla,” inis kong sabi at bahagya na siyang itinulak."Bakla what?" he questioned, brows are raised."Hinihintay tayo ng bisita mo okay? Layo nga sabi ko 'wag mo na akong kakausapin eh." Pagpapaalala ko sa kanya pero nagmatigas siya until someone cleared a throat."Did I interrupt s
Matapos ang bakasyon namin na sandali ay bumalik na kami sa normal naming buhay, ilang araw na mula ng makauwi kami at yon yung araw na huli ko siyang nakita dahil busy ako sa ospital at maraming operasyon rin ang dumaan at ngayon makakapagpahinga ako.Nasa doctor's room ako at nakasandal sa mismong sofa pagod na pagod, I should go to my penthouse for a moment gustong gusto kong matulog. Tumayo ako at mabuti na lang bago lumabas ay nakasalubong ko si Kuya Zai."I'm going home muna oppa, I'll see you." Paalam ko at humalik sa pisngi nito."Take care," wika niya at pinagbuksan pa ako ng pinto ng makalabas ay papikit pikit pa akong naglakad papunta sa elevator.I feel so tired, nang makapunta sa ground floor ay lumabas ako ng ospital at naglakad papunta sa hotel building dahil nandoon ang penthouse.Wala akong tulog isang araw na dahil sa sunod-sunod na operasyon, habang naghihintay na makapunta sa floor ko sa hotel ay pumikit muna ako at sumandal sa mismong gilid. Habang nakapikit ay ma
Nagtimpla na lang ako ng kape at dinala sa kanya, naabutan ko siyang ganoon pa rin ang pwesto. Huminga ako ng malalim at inabot sa kanya 'yon tapos sumandal sa single sofa."Did something happened again?""Did you get beaten up?""Oh biyak na naman ang puso mo dahil sa babae kaya ka sa akin tumakbo? C’mon tell me,” naiirita kong sabi."Niloko ka? Pinagsinungalingan? Tapos siguro mahal mo pa rin, binalikan mo—““Saji,” seryosong tawag niya sa pangalan ko dahilan para salubungin ko ang mata niya na mapungay."Tama ako? Bahala ka nga diyan balikan mo pa ulit tutal tanga k--" halos maitikop ko ang bibig ng tumayo siya at derederetso at walang hintong lumapit sa akin halos ibaon ko ang ulo sa malambot na sofa ng yumuko siya habang ang kamay niya ay nakaalalay sa katawan niya mula sa sofa."You talk too much," sambit niya habang nakatingin sa mata ko at nang dumaan ang mata niya sa ilong ko ay napalunok ako damang dama ang panunuyo ng lalamunan. Halos magmura ako sa isip ko ng sandaling nap