Enzo POV
Pagdating ko sa aking condo ay agad kong hinubad lahat ng aking kasuotan at nagtungo sa banyo. I took a shower para mahismasan sa init na lumukob sa aking katauhan kanina lang. Nagpatangay na naman ako sa aking isipan na mapaligaya ng babae na tinantangi ng aking puso ngunit sa ibang paraan. Gumagamit ako ng iba't -ibang babae para sa panandaliang saya. O kabaligtaran nga ba, dahil sila ang nasisiyahan sa paggamit sa aking katawan, samantalang ako ay nasa isang babae ang imahinasyon, si Eliza, ang babaeng bata pa lang ako ay may kakaibang damdamin na nagpapabaliw sa aking makamunduhang isipan. Naalala ko noon na sa edad na labing-apat ay handa ko na sanang pakasalan si Eliza. Pinagtapat ko ito kay Mommy at pinagtawanan lang ako. Minsan pa nga ay ninanakawan ko ng halik si Eliza kapag siya ay nakatulog sa kanyang silid. Mahilig kasi kaming magsleep-over nila Mommy at Daddy sa kanila at sila din sa amin. But we never share bed with Eliza. Ayon pa kina Mommy at Tita mahirap na baka ano pa ang gawin ko sa kanilang mahal na prinsesa. They knew it all along that I love Eliza at hindi naman sila kumontra. They also want na kami ang magkatuluyan ni Eliza. Kaya lang nang mga panahon na iyon ay we are too young for love. Sabi nga ni Daddy noong nabubuhay pa siya, "Son, masarap pitasin ang prutas kung ito ay hinog na sa panahon.Let Eliza grow up and you, young man, be the man worthy for her. The right time will come for both of you. For now, enjoy your youth!" But the right time has come. I am worthy for her love now but where is my Eliza. Damn this feeling! Sa tuwing iniisip ko si Eliza ay nag-iinit ang aking katawan, especially the thing down there, bigla na lang sasaludo at tumitigas. Binuksan ko ang shower at nagsarili sa ilalim ng dutsa, nagpatangay na naman muli sa damdaming sabik na sabik na makaraos sa kaisipang si Eliza lamang ang makakagawa sa akin. Lumabas ako ng shower at maluwalhating nakaraos. I am now cool down; I slip on a boxer short at sumampa na sa kama upang makatulog. Even in my sleep, si Eliza pa rin ang laman ng aking mga panaginip. She keeps me going each day and each night. She is the woman that keeps me sane and crazy at the same time. "Oh, my sweet Eliza, here I come," may ngiti sa labing usal ko nang tuluyan na akong nakatulog. Maaga akong naggising kinabukasan. Sinipat ko ang orasan sa side table and it's an hour past five in morning. I jump out of bed and do my personal ritual. Nagsuot ako ng jogging pants at isang white fitted v-neck shirt na bumabakat sa aking muscles. Kinuha ko ang susi ng kotse at tuloy na lumabas sa aking condo. I went to the parking lot at pumasok na sa kotse at pinaandar ito. I still have time to jog in the park near Mommy's mansion bago ito maggising na sasabayan ko kumain mamaya sa breakfast. Pinarada ko ang kotse at the side of the park kung saan meron ding iilang kotse na nakahinto. Binaybay ko sa pagtakbo ang paikot at sementadong daan sa parke. Slowly, taking my time, breathing fresh air. Nakakasalubong ko rin ang iilang residence dito sa Villa Martha, isang exclusive village dito sa Bonney, Texas. Yes, this place is soothing for Mommy's mental health condition. Malayo sa usok, busy at mataong lugar sa New York kung saan una kaming pinadala ni Titodad. When I had my own money and built my name. Dito ko binuhos ang aking yaman sa pagpapaggawa ng mansion ni Mommy. When I had enough consumed fresh air, tinigil ko na rin ang pagtakbo. Hinihingal akong bumalik sa kotse at kumuha ng bimpo at bottled water sa compartment. Pinunasan ko ang basang-basa kong mukha, at tinungga ang tubig. Halos maubos ko rin ang laman ng bote. I held a deep sigh and napatigil ng tumunog ang aking smartphone. Ini-on ko ang green caller button na naka loudspeaker. Bumungad sa akin ang boses ng aking Secretary na si Ms. Deborah, isang 45 years old na half-Filipino Mexican. She is working for me five years ago, at isa siya sa malaking tulong sa akin upang mas mapalago ko ang aking negosyo. I found a mother figure in her at the same time an efficient worker. "Hello, good morning Hijo Renzo, I already booked a ticket for you to Manila at 3 am tomorrow. I will email you the details after this call, " malumanay na sabi ni Ms. Deborah on the other line. "Oh, thank you so much Miss. I'll drop by the office by 10 this morning. Please prepare the documents I need to sign and other details of our latest projects." "Noted Hijo. Bye and take care," sabi niya pa. I ended the call at pinaharurot ang kotse sa mansion ni Mommy. I can't wait to share the good news to Mommy that finally I am coming home to the Philippines to personally search for Eliza. Siguradong magana ang kain ni Mommy ng breakfast mamaya. "Hintayin mo ako Eliza parating na ako," usal ko.Enzo POVHatinggabi pa lang ay nasa airport na ako, waiting for my name to be called at the boarding area. Alas 3 pa naman ang flight ko pero ito ako, excited at di mapakali. This is my first time to travel alone going back to the Philippines, where my heart is. Umabot din ng sampung taon ang paghihintay ko sa pagkakataong ito. It's now or never, tapos na ang pagtitimpi ko na si Titodad ang nasusunod at nagdedesisyun sa anong dapat gawin sa paghahanap kay Eliza at pati na rin sa pagtugis sa totoong may sala sa pagpatay sa mga magulang ni Eliza.It's fucking 10 years, sa loob ng mahabang panahon nagpakalunod ako sa pag-aaral, pag-aalaga kay Mommy at pagpapayaman. Ngayon ang tamang panahon para harapin ang multo ng nakaraan at mabigyang hustisya ang karumaldumal na pagpaslang sa mga magulang ni Eliza. Palagi na lang sinasabi ni Titodad na ginagawa niya ang lahat ng kanyang makakaya para malutas ang kaso, Nakakakuha din minsan ng lead at mga suspects pero pinapalabas din sa kulangan
Enzo POVThe waiting is now finally over.Sa wakas, nakalanding na rin ang eroplanong lulan ko. Mahigit 10 minutes din ang nilakad ko papuntang arrival area kung saan damang-dama ko na ang mainit at maingay na paligid ng NAIA airport. Talagang nasa Pilipinas na nga ako.I thought I could not go against Titodad's rules. Puwede ko pala siyang salungatin and I did it. Isa sa mga pinagsisihan ko ay kung bakit ngayon ko lang ito ginawa. I've wasted many years of being manipulated by Titodad's decisions. But on the contrary, may maganda din itong naidulot sa akin. I've became who I am, I am now a billionaore on top, I can buy and own anything that pleases me.I can live in luxury and spend expensively. Ngunit, kahit ano pa man ang yaman na mayroon ako ngayon ay hindi pa rin sapat dahil may malaking bahagi ng puso ko ang kulang, tinangay ni Eliza ng siya ay mawala. Tila hindi na yata ito mabubuo pang muli kung hindi ko makikitang buhay si Eliza.Kinapa ko ang aking smartphone sa bulsa at ini
Enzo POVMag-aalas tres na ng hapon na mapagpasyahan kong lumabas ng silid matapos makapagpahinga . Nakaligo at nakapagbihis na rin ako ng faded jeans at black fitted shirt. Naabotan ko si Aling Lupe na nagtitimpla ng kape sa kusina at gumagawa ng meryenda. "Oh, Sir Renz! Nakapagpahinga ka ba ng mabuti? Dadalhan pa sana kita ng meryenda, ito o ginawan kita ng kape at sandwich, eh, hindi ko kasi alam ano ang hilig mo Sir!! pasensya na po," mahabang sabi ni Aling Lupe."No, it's okay, Aling Lupe! Medyo busog pa nga ako sa dinami ng kinain ko kanina sa lunch. Ang sarap mo kasi magluto, o ito na naman, may pakain naman uli, talagang tataba ako nito, " pabirong sabi ko sa kanya at sabay dampot ng kape sa kanang kamay at sandwich naman sa kaliwa.The coffee tastes good as it fills my throat, matapang pero suwabe ang lasa at pati na rin ang sandwich na may palamang guava jelly. "Aling Lupe, what kind of coffee is this? ngayon lang ako nakatikim ng ganito, kakaibang kape," tanong ko sa ka
Eliza POV"Wow, this is huge and magnificent place, Mommy and Daddy, I love it here," usal ko ng matanggal na ang piring sa aking mga mata." We're glad you love our birthday gift for you, our princess!" sabi ni Mommy."We really intend to give this place to you anak and build your castle and name it, Villa Eliza," pahabol na sabi ni Daddy.I can't contain my happiness, mangiyak-ngiyak ko silang niyakap at hinalikan. Nag-group hug kami at sabay ding bumitaw sa isa't isa. Si Mommy ang unang nagsalita."You've grown so sweet and appreciative, our baby Eliza. Kahit iniispoil ka na nito ng Daddy mo ay napakabait at malambing mo pa rin," ang sabi niya sabay pisil sa aking pisngi."Mom, hindi na po ako baby," wika ko na nagmamamktol pero may ngiti pa rin sa labi."Naku, my love hindi na nga yan baby, eh may Enzo na nga yan," ang tukso ni Daddy na kumindat pa sa akin."Forever baby pa rin kita Eliza kahit pa man may Enzo ka na. You're just turning 12 tomorrow, baby ka pa rin nuh," pagkukumbin
Eliza POV "Uminom ka muna ng tubig anak ng mahimasmasan ka," sabi ni Inay. Lumipas na ang ilang minuto ng ako'y gisingin ni Inay mula sa aking masamang panaginip ngunit mabilis pa rin ang pintig ng aking puso. Kung matatawag ba iyong masama gayong napakatamis dahil napanaginipan ko na naman ang aking sinisinta. Ngunit, malaking bahagi ng aking panaginip ang sakit, tagos sa puso at isipan ang karumaldumal na pagpaslang sa aking mga magulang. Bumangon ako sa higaan at ininum ang isang basong tubig at inilapag sa maliit na mesang nasa gilid ng aking maliit na kama. Pilit akong ngumiti at nagmungkahi kay Inay. "Matulog na kayo uli Inay, okay na po ako." "Anak, talaga bang okay ka na? Matagal-tagal na rin nang huli kang managinip ng masama, anong nangyari?" nag-alala tanong ni Nanay. "Tulad ng sabi ko 'nay, bumalik na po si Enzo.Nagkita ho kami sa may baywalk kanina pagkagaling ko sa school." "Nakilala ka ba niya? Kung gayon hindi ka na ligtas dito, anak," nababahalang sabi ni Inay.
Eliza POV After two months............. "According to the late great American inventor Thomas Edison, "Sucess is 99% perspiration and 1% inspiration." I am quite confident that this piece is wisdom needs a little revision. I believe that hard work and inspiration are distinct entities- ingredients to make a dream to come true. Allow me to tell you my secret formula: if "S" stands for success then "S" equals "A" plus "B" plus "C" plus "D". "A" being 99% perspiration, "B" 1% recreation, "100%" inspiration, "D" is stop wondering why success totalled 200% because as I said, it's a secret formula. Period. This day, our success is more than 100% because we feel so inspired that's why we defy the limits of what success is. Yes, I believe that each of us here is an inventor. You are a Thomas Edison yourself. I am a Thomas Edison in my own right. You have your own formula for success, and I have mine. I believe that it is us who invent our success and create our own failures. It is us who inv
Eliza POV "Kumusta Toning?" sabi ko sa kanya sabay abot ng isang beer in can ng matapos na kaming kumain. Nagpapahangin at nakatunghay siya sa mga bituin sa langit ng naabotan ko siya sa aming munting hardin sa likod ng bahay. Isa ito sa mga libangan ni Inay Linda ng patigilin ko na siyang magtinda sa palengke. Ayon pa sa kanya nakakalibang ang paghahalaman at nakakawala ng pagkabagot. Nasisiyahan din ako sa kinalabasan ng kanyang pag-aalaga sa aming halaman na ngayon ay malalago na at kaaya-aya sa paningin. "Anong kumusta? ikaw ang dapat kung kumustahin Esay? Ngayon, nakapagtapos ka na, tuloy pa rin ba ang iyong plano?" "Walang nagbago Toning parehas pa rin ng dati. Ikakasa ko ito hanggang uli," seryoso kung sabi sa kanya. "Good, good! Tandaan mong nandito lang ako parati para suportahan ka." "Heh, ilang buwan mo akong hindi dinadalaw 'nuh kahit nga sa training ground natin wala ka." "Alam ko naman na bihasa ka na kaya pwede na kitang bitawan, at saka may pinapaggawang bagong p
Eliza POVSlight SPG !!!Pagkapasok ko sa aking silid ay tinungo ko ang aking cabinet at kumuha ng spaghetti top at isang maikling maong shorts. Nagmadali kong hinubad ang aking graduation dress na binili ko lang sa ukay-ukayan. Ganito ako katipid sa aking kasuotan, para sa akin mas mahalaga ang matustusan ang araw-araw na pangangailangan namin ni Inay Linda tulad ng gamot at pagkain at bayarin sa kuryente at tubig.Tinupi ko ang hinubad kong graduation dress at isinuot ang kinuhang damit pambahay. Nilagay ko sa tray ng mga maruruming damit ang graduation dress at kumuha ako ng hanger at isinabit ang toga na ginamit ko kanina sa graduation program. Nang matapos ako sa aking ginagawa ay isang buntong hininga ang pinakawalan ko. Naupo ako sa aking pang-isahan na higaan at kinuha ang isang hindi kalakihan na salamin sa ulohan ng aking higaan. Doon ko ito tinatago dahil nakasanayan ko ng pagmasdan ang tinatago kong pilat sa loob ng mahigit sampung taon.Dahil minabuti ko ng manatili sa loo