"Ma, sigurado ka bang anak mo ako? Hindi ba ako ampon o kaya man anak ni Papa sa ibang babae tapos bago mo pinatay iyong babae ni Papa kinuha mo ako and you raised me that will make me just a Vejar not a Consunji - Vejar as your own o kaya man, napulot lang ako sa tae ng kalabaw tulad ng panay sinasabi ni Kuya Pol sa akin noong bata ako o kaya man naiwan lang ako sa labas ng gate ng bahay natin o sa parking lot malapit sa kotse mo o kaya napalitan ako sa ospital? Anak mo ba talaga ako? Kasi baka nakalimutan mo lang tapos hindi mo talaga ako anak..."My mother's mouth fell open after hearing what I had to say. Alam ko naman ang tungkol sa sakit niya. In fact, lahat kami ay alam na ang sakit niya and true to my words, I avcted surprised. Nangyari iyon nang minsang mag-away sila ni Eleithiya at nawala si Mama sa sarili niya. She got lost. Natagpuan namin siya sa dati niyang silid sa ancestral home nila kung saan si Uncle Hermes na ang nakatira.I was hurt badly when I realized that she d
"Get in the fucking car! Get in the car! Now, Asshole!"Kinuha ako ni Uncle Helios sa kwelyo at pilit pinasasakay sa kotse niya. Kita ko ang galit sa mga mata niya and now, I was wishing that I told him it was a joke and that I didn't mean to piss him off but how can I be free if I say that? Kung papatayin niya ako at least mamamatay akong sinusubukang ipaglaban ang nararamaman ko. Hindi kami magiging malaya kung patuloy akong tatahimik.Haley doesn't need war but I wanna give it toher. She deserves to be fought for. I deserve her and I will fight for her because I love her – love has no boundaries. Love knows no blood relationship – when you love, you love – love has no exceptions.Sumakay nga ako sa kotse ni Uncle Helios. He told the driver to drive away. Humabol ako nang tingin sa mansion namin dahil malaki ang posibilidad na hindi ko na masilayan ang sikat ng araw bukas.Alam ko, papatayin niya ako at dahil siya si Helos Demitri – malaki ang posibilidad na wala nang maghanap sa ak
He ruined everything."Manong pakibilisan po. Kailangan kong maabutan sila Daddy."I couldn't contain my feels anymore. I was crying while in the car. I needed to let it out bago ako humarap kay Daddy at Mama. I couldn't believe that Percy did this to me. Ang akala ko ay maayos na siya sa kung anong meron kami at kung hanggang saan na lang kami. Hindi niya ba talaga maintindihan na ayaw ko at hindi na pwede?I loved him. I really did. I was happy back then. My heart beats faster when he holds my hand or when I see him just around the corner. Tumitigil ang mundo ko kapag naririnig ko ang boses niya.It was back then, now it's all over. I have made my choice and I will stand by it whatever happens.But Percy just have to ruin the things that I worked so hard for!When I reached home, halos takbuhin ko ang distansya ng parking lot papunta sa bahay namin. I went upstairs and looked for my parents. I found Mama in their room. She was sitting on the side of the bed, she was holding a cold c
Life was a lot easier when I didn't know who I really was. I used to bea normal college student. I was the star varsity player of our university. Mahirap ang buhay ko kaya seryoso ako sa paglalaro ng basketball dahil doon sa larong iyon nanggaling ang scholarship ko. Kapag nawala ang scholarship ko, hindi ko na alam kung saan ako pupulutin.I don't have real parents. I was stuck with my adoptive father, isa siyang constructions worker. Magkasundo naman kaming dalawa. Tinutulungan ko siya sa pagtatrabaho kapag wala akong pasok at kapag wala akong laro. Mahal ko ang tatay ko iyon nga lang, walang nakaalam sa university kung ano talaga ang estado ng buhay ko.They all thought that I am rich – a son of a CEO, a very rich man. Kung alam lang nila kung ano talaga ako, siguro ay hindi nila gugustuhin na maging kaibigan ako. Hindi ko alam kung bakit ganoon ang naisip nila sa akin. Wala naman akong binanggit na galing ako sa mayamang pamilya. Hindi rin naman ako magarang magsuot ng damit, wala
"Magkano ang isang order nitong, dinuguan?"Dumako ang tingin ni Adelina sa lalaking nakatayo sa kanyang harapan. Inis na inis na siya dito dahil kanina pa nito binubuklat ang mga lalagyanan ng ulam na kanilang tinda ngunit hanggang ngayon ay hindi pa rin ito nakakapili. Nayayamot na siya. Nakatayo siya doon habang nakahalukipkip at nakataas ang kilay. Pinakikita niya ang inip sa kanyang mukha. Inis na inis na siya. Kulang na lang ay tikman nito ang lahat ng putaheng niluto ni Aling Chona. Si Aling Chona ang may-ari ng karinderya na pinagtatrabahuhan niya."Kahit magkano pa iyan, ang tanong, bibili ka ba?" Lalong tumaas ang kilay niya. Noon lang dumako ang tingin sa kanya ng namimili. Napapailing ito at saka binuksan na naman ang isang kaldero. Sa inis niya ay hinampas niya ang kamay nito at sinimulan niyang bungangaan. Ayaw na ayaw niya ng mga customer na ganito. Iyong buklat nang buklat tapos hindi naman malaman kung anong bibilihin."Kung hindi ka naman bibili, 'wag ka nang magbukl
What's your name?"Matapos ang isang 'di kapani-paniwalang pangyayari ay natagpuan ni Adel ang kanyang sarili sa malaking hardin ng mansyon kasama ang lalaking humalik sa kanya. Hindi siya makapaniwala talaga. Iniisip niiya ang sinabi sa kanya ni Gracia noong nakaraang araw. Iyong tungkol sa unang halik nito kasama si Sebastian. Alam niyang hindi naman si Sebastian ang unang nobyo ng kaibigan at alam niyang hindi talaga ito ang unang halik ni Gracia at iyon ang nakakapagtaka. Tuwing may nobyo ang kaibigan ay ganoon na lamang ang kasabikan nito sa unang halik.At ngayon ay alam na niya kung bakit.Ang nangyari kanina ay ang kanyang unang halik. Isang bagay na hindi talaga niya makakalimutan.Hindi niya makakalimutan ang bawat dampi ng labi ng di-kilalang lalaki. She will never forget the way his lips felt against her. Kumakabog pa rin ang dibdib niya sa tuwing naaalala niya ang nangyari kanina. Gustong-gusto niyang tanungin kung bakit siya hinalikan nito. Wala naman silang relasyon. Ga
"Ano bang nagustuhan mo sa akin? Hindi naman ako mayaman? Nakikita mo baa ng sarili mo, Mazikeen? Nakakalula ang yaman ng pamilya mo."I twitched the side of my lips while listening to Gonzalo Mora – iyong lalaking nililigawan ko mula Grade nine pa lang. Ngayon na nasa Grade 12 na kami at malapit na ang graduation ay tinapat at tinanong ko na sa kanya kung ano bang tingin niya sa akin. Hindi naman kasi ako magtitiis nang ganito katagal kung hindi ko gusto si Gonzalo. Hindi naman biro iyong three years kong panliligaw sa kanya at mas lalong hindi biro lahat ng effort na ginagawa ko para lang maramdaman niya na mahal ko siya.Madalas niyang sabihin sa akin na bata pa ako kaya 'wag daw akong nagsasalita ng ganoon. Balik-aral kasi si Gonzalo. I'm eighteen, siya naman ay twety-two na. Sabi ng mga barkada niya, nagtrabaho daw kasi si Gonzalo noon dahil nagkasakit ang Mama nito at kinailangan ng pera, so he worked hard to support his family.Lalo ko siyang hinangaan noon. I haven't been to h
Sabi ni Gonzalo boyfriend ko na siya at tuwing naiisip ko iyon ay nagha-hyperventilate ko deep inside my human body. Hindi ko rin alam kung paano ako magre-react sa katotohanan na boyfriend mo na daw siya. Anong gagawin ko? Paano ako kikilos sa harapan niya? Magtatawagan na ba kami ng 'baby'?Pero ayaw ko ng 'baby' na endearment kasi baka mabash kami.Nang umagang iyon ay maaga akong nagpunta sa school dahil alam kong maaga anf basketball practice nila. Mataman akong naghintay sa kanya ma dumating. Nasa kandungan ko ang kahon ng sapatos na binili ko para sa kanya.Nakaupo ako sa bleachers at nililibang ang sarili sa kakatingin sa mga langgam na nakapila sa sahig. Naalala ko si Hephaestus noong bata pa kami, manghuhuli siya ng langgam at ilalagay sa bote tapos iihian niya. Masaya na siya noon."Oh, anong ginagawa mo dito?"Nahigit ko ang hininga ko nang marinig ko ang boses ni Gonzalo Mora. Naupo siya sa tabi ko. Nakapam-basketball na siya tapos napansin kong basa iyong buhok niya tapo