Some say that to see is to believe. I' m not so much of a believer. I'm a realist and people like me do not believe in miracles or the things that the eye cannot see. But when I see it, no matter how much I don't believe something, I will surely believe it.
Buong buhay ko, mag-isa ako. Maagang namatay ang mama ko. Matapos mamatay ng kinalakihan kong ama ay pinatay. Kinuha nila sa akin ang nag-iisa kong kapatid at nang kunin ako ng tunay kong ama ay wala siyang ginawa kundi ang pahirapan ako.
I never knew what love meant, I never knew the feeling of being love or loving. I stopped loving the moment my parents died and my sister was taken away from me.
After that incident, I redesigned my life. I learned to live my life now and love the way it works. Everything in my life right now is about power and money. Natutuhan ko na lahat ng bagay makukuha ko basta may kapangyarihan ako at iyon ang naging motivation ko para planuhin ang lahat ng bagay na gagawin ko sa oras na bumalik ako sa Pilipinas.
My name is, Helios Demitri - formerly known as Hector Santillan. I changed my name because a man called Sancho Consunji ruined my life and took away everything from me. His name was enough to make me angry. His name served as my motivation to empower myself and surpass him. Kukunin ko lsa kanya ang lahat tulad nang pagkuha niya ng lahat sa akin.
Umuwi ako sa Pilipinas nang maihanda ko na ang lahat. I got the plan on motion. Unti-unti ay pumapasok ako sa buhay ni Sancho Consunji at walang makapagpapabago ng plano ko. Dudurugin ko si Sancho. Ipaparanas ko sa kanya ang sakit na naramdaman ko nang kunin niya sa akin ang masaya kong mundo.
Pero akala ko lang iyon. Wehn I saw Sancho's youngest daughter - Yna or Leigh as I like to call her, I knew that my plan changed. I saw in her eyes my mom and I felt that sudden warmth I used to feel when my mom was still alive.
Nagbago ang plano. Kukuhanin ko si Leigh. Wawasakin ko sila at kukunin ko ang kapatid ko. Akin si Leigh. nasa poder ko siya dapat...
Pero ang inaakala kong madali ay napakahirap pala. The Consunjis are very solid. Hindi ko inaakala na ganoon ang klase ng pamilya nila. They stand up for each other no matter what happen and I just can't seem to penetrate to their defense so I had to rearrange my plan.
Nawala ako ng isang taon. Bumalik ako sa Greece at nag-isip nang mabuti. I was gone for a while but I came back and when I came back, bago na rin ang plano ko. Kung hindi ko makukuha si Leigh sa madaling paraan, babawasan ko sila, kukunin ko rin ang pinakamahalagang bagay kay Sancho at iyon ang asawa niya. I knew that he loved his wife very much, and that when I take her, he will do everything just to get her back at ang hihingin ko lang sa kanya ay ang kapatid ko.
Wala siyang magagawa kundi ang ibigay sa akin si Leigh. So, on that night, I ordered my men to take Sheenalyn Consunji.
Matyaga akong naghintay sa bahay ko. Hindi ako makatulog. I had my share of sex that night - still, I couldn't rest my mind. My mind was racing. Bukas na bukas ay makukuha ko na si Leigh, babalik kami sa Greece at ibibigay ko sa kanya ang buhay na dapat ay sa kanyaa. I will spoil her with everything that I can. I will give her everything that she asks for.
That night, I heard a van parking in front of my house. Halos takbuhin ko ang distansya niyon at nang kinaroroonan ko. Napangisi ako nang makita kong may hawak silang babae. Nakataklob ng sako ang ulo at nagpupumiglas. Lumapit ako. Mabils na mabilis ang tibok ng puso ko.
Dahan-dahan kong tinanggal ang takip sa ulo niya. My smile froze.
Hindi si Sheena ang nakuha nila kundi si...
"Yza Consunji." I grit my teeth. "You got the wrong girl!"
"Nanlaban kasi boss. Siya na lang ang nakuha namin. Wala naman sa sassakyan ang nanay niya"
"Pakawalan mo ako!" She said. I looked at her. Somehow, I felt mesmerized by her eyes. Her eyes were something. Then my eyes went down on her lips. For the first time in my adult life, I wondered if a woman was wearing a pink lipstick for her lips were so pink.
"Pakawalan mo ako..." Mahinang wika niya.
I smiled. I don't know why I was smiling. I just looked away for her not to catch my smile.
"Ipasok iyan sa loob."
I have stolen the wrong one and still I am very happy..
And I have no idea why.
"Not all evil men are evil, some are evil men willing to do good, baby..."I closed the story book as I watch my little girl close her eyes while I read a bedtime story for her. I tucked Hyan to bed and kissed her forehead before looking at the crib next to her to check if Haley ---- my three year old baby girl is asleep. I smiled as I look at my best girls.Pinatay ko ang ilaw at lumabas na ng silid nila. Hindi ko isinara ang pintuan para madinig ko kung anoman ang mangyayari sa loob niyon. I went to the boys bedroom where I found my best boys --- Hyron, Hunter and Heath. Hyron is already asleep when I entered their room but Hunter and Heath were still playing doctor who and they only stopped when they saw me."Momma's here! She caught us!" Heath yelled at his younger brother. Namaywang ako."Didn't your dad tuck you two?" Nakataas ang kilay na tanong ko."Dada did but we played him!" Heath said proudly. "Kunwari we sleep na. Kuya Hyron was supposed to be with us but he really did fa
To understand what I am about to tell you, you have to believe in the impossible. You have to believe in those kind of moments where everything counts --- that moment where you could finally say that -- this is it.And in my life, I only said those words five times. I had five moments in my life that I count as the impossible became possible.You wanna know the first moment I said that this is it? It was way back when I realized that I am in deep shit because finally I am in love with her.It didn't take that long before I knew about my feelings for her. It's just really overwhelming to finally have something inside my heart that is bigger than the world it is. Ni hindi ko alam kung paano ko kokontrolin ang nararamdaman kong ito.It is only now that I acted like a teenager who has raging testosterone wheneve she is around. Just one look from her and bam! My world shook. I experienced a chaos inside my body. My walls shook and I am vulnerable. And suddenly, I don't know what to do with
To my lovely wife,It's been... I don't know... eight years since you took your long time vacation, and up until now, I miss you. I still do. Hindi ko masukat, Apollo, kung gaano na ang pangungulilang nararamdaman ko para sa'yo. Sometimes, babe, when I couldn't sleep, I hug the pillow you once laid your head on and just lay there. I would think about our memories together and it's funny how the funny once turns to be the most heart breaking memories I could ever imagine.I miss you, babe... I sometimes wish that you are still with me. That one day, I will wake up with you beside me again – still sleeping. I would stare at your face until you smile and open your eyes. I would kill to hear your voice again, Apollo. I would give up everything just to hold your hand again. I would do everything – even if that's to pawn my soul to the devil – so I could see you again...But... I just have to let it go. Life goes on... Iyan ang sinabi ko kay Laide noong umalis na rin si Adam. I know you two
Dear Mama...I don't know why I am writing you this letter. I just found myself inside Hades'office looking for a piece of paper and a pen. I wanted so much to talk to you. Mama ang bigat-bigat na ng kalooban ko. Hindi naman nagbago ang dahilan, wala ka na at hanggang ngayon napakasakit.Hindi ko nga alam kung ilang beses kong hiniling na sana nandito ka sa tabi ko. I wished for you to meet my kids, to meet my husband and to discover how much of a good person he is. I want you by my side mama. I would kill for anything o have you back. I would even kill Helios if that's what it would take for me to have you back ---but it's too impossible. You have passed n and we all have to move on without you by our sides.And every night for the last five years of my life, I cry because your not with me. I imagined myself having you by my side 'till I am 85 --- lahat yata ng anak ay ganoon ang gusto. There was never a moment in my life when I didn't wish for you.Alam mo, last night, I was watch
"Hindi ba pwedeng tayo na lang ulit, Keith?"Tiningnan ko lang si Nathan. Hindi ako makapaniwala sa naririnig ko mula sa kanya. Nasa dating tagpuan kami – saan iyon? Sa labas ng bahay namnin. Nakaupo kaming dalawa sa tapat ng flower box kung saan niya ako tinanong noong sixteen years old ako. Ang bilis ng panahon, limang taon na iyong nakalipas at break na kami ni Nathan.Nathan and I broke up that night I was about to give him my virginity. He was on top of me – and yes we're in the middle of a very heated make out session but then, he uttered someone else's name and that's the start of a very heated argument which ended our relationship. I thought that I'm gonna hate Nathan forever, but two days later, we became friends again. Mula noon, wala nang Natkeith – meron na lang Nathan at Keith.Minsan kapag iniisip ko, nanghihinayang ako sa naging relasyon namin ni Nathan – sa kanya ko naramdaman iyong kilig na hinahanap ko. He showers me with compliment and surprises. Oo nga at indi siya
Nakilala ko siya noong eighteen ako. Back then, my hair was silver and very short. Palagi niyang pinupuntahan iyong batambatang professor ko sa Psychology. Palagi ko silang nakikitang nagla-lunch at nagkakape. Naisip ko, siguro sila, o baka mag-asawa. Pero noong una hiniling ko n asana magkapatid lang silang dalawa but when I saw him kiss her, alam ko na. Medyo nakadama pa nga ako nang panghihinayang.Bakit ba lahat ng lalaki sa mundo, kundi taken ay bading naman?"Tomorrow, I need you to pass your three hundred word essay about multiple personality disorder, also known as MPD. I want you to discuss about its effect and it originated."I was taking down notes, pero sa isip ko ay naroon pa rin ang lalaking iyon sa isipan ko. Tiningnan ko si Professor Escalona. She's perfect. Napakaganda niya, maganda ang kurba ng katawan niya. Is she having sex with him?"Alright? Dismiss, see you tomorrow."Nagpa-iwan ako. Iniisip ko kung itatanong ko na ba kay Ma'am ang bagay na matagal ko nang iniis
I met him back in my university. Hindi na siya estudyante tulad ko. I guess he's a bit older than me. I am nineteen and he's twenty-two. Akala ko nga estudyante siya noong una ko siyang makita sa library ng eskwelahang pinag-aaralan ko pero hindi, according to the other student's assistant, he works in the library.Mula noong nakita ko siya noong araw na iyon, may kung anong palaging humahatak sa akin pabalik sa lugar na iyon para lang tingnan siya. I am kinda shy so I just couldn't come up to him and ask him his name or introduce myself because my heart gets chaotic every time I see him.I like him. He's mysterious. Hindi ko pa kasi siya nakakausap kaya hindi ko pa nakikita kung anong meron sa likod ng seryosong mukha niya at itim na itim na mga mata.I like watching him arrange books and all. I like watching his face gets bored and then he will smirk and shake his head as if asking himself why he was inside that boring library.Hindi naman kasi siya bagay doon. I imagine him to be a
"Halika na, 'wag ka nang sumimangot diyan!"Pinanlakihan ko ng mga mata ang asawa kong ayaw na namang tumayo mula sa pagkakahiga niya sa kama. Imbes na mainis ako ay natutuwa lang ako sa kanya. I realized this morning that there are a lot of things to be thankful and to be happy about and waking up beside him is one of those things and the best part of it is I have forever to do that."Lukas Consunji!" Sigaw ko. Tumayo ako at umupo sa tyan niya. Hinigit ko ang sando niya tapos ay sinampal ko siya. Pero wala pa ring epekto. Namaywang ako. I grinned. "Ay, natanggal iyong bra ko.""Where? Let me see!"Bigla ay bumangon siya. Natawa ako bigla nang malakas. Napasimangot naman siya."Apollo naman eh! Ilang linggo na tayong diet! Tara na kasi!" Wika niya habang nakasimangot sa akin. Binelatan ko siya."Eh! Red flag nga kasi! Bumangon ka na at tumawag na si Papa Sancho. 'Wag ka daw male-late sa board meeting ninyo, babe kaya maligo ka na, lika na..." Hinawakan ko siya sa kamay. Parang bata pa