"SALAMAT, Lorie," wika ko kay Lorie nang ilapag niya sa harap ko ang tasa ng kape.
Naupo siya sa tabi ko at humigop ng kape. Nasa terrace kaming dalawa.
"Naku, ate. Need talaga natin ng kape kasi parang hindi ako natunawan sa hapunan kanina." Ngumuso siya at naupo sa tabi ko.
"Grabe, pinagpawisan yata kili-kili ko sa dinner kanina."
Pagkatapos ng hapunan ay umuwi na rin si Sky. Sabi niya ay dumaan lang daw talaga siya. Si Craig ay kasama ngayon ni Carina sa kwarto. Gusto ng anak na ang papa nito ang magpatulog sa kanya. Sa loob lang ng isang linggo ay napalapit na talaga si Carina sa ama nito.
When Sky joined us earlier, the dinner became awkward. Mabuti na lang at nandoon si Lorie at ang anak na
"INGAT kayo sa byahe!" bilin sa amin ni Ate Lena nang nagpaalam kami sa kanya."Oh, Carina, magpakabait ka roon, ah." Pinisil ni Ate Lena ang pisngi ni Carina. "Wag ka magpapasaway."Yumakap si Carina kay Ate Lena. "Mamimiss kita, Tita. Uuwi kami agad para di ka ma-sad."Bahagyang natawa si Ate Lena nang pakawalan ang anak ko. "Basta wag ka magpasaway sa mama mo, ah. Saka pasalubong ko.""Opo, Tita."Lumapit si Carina kay Craig na katatapos lang ilagay sa sasakyan ang mga bagahe namin.Ngayon ang byahe namin pa-Maynila. Ang una naming napag-usapan ni Craig, si Carina lang ang isasama niya. Subalit ayaw pumayag ng anak ko na hindi ako kasama. Kaya sa huli ay napil
"ANG daming building!" narinig ko ang namamanghang boses ng anak sa backseat."Papa, pwede tayong pumunta sa mall?" Itinuro ni Carina ang nadaanan naming mall."Sure, sweetheart. Pero diretso muna tayo sa bahay ngayon, okay?" sagot ni Craig sa anak. "Sa ibang araw tayo pupunta sa mall.""Oo nga, Papa. Sumakit pwet ko kakaupo."Halos limang oras bago kami nakarating sa Maynila. Pagdating namin sa NLEX ay mabilis na lang ang naging byahe.Paglabas namin ng Pangasinan ay isang beses pa kaming nag stop over para kumain ng lunch.Buong byahe ay gising si Carina. Dala siguro ng excitement kaya hindi siya nakatulog.
"SARAP mo palang magluto, Lola. Parang si Mama," puri ni Carina sa luto ng ina ni Craig.Kumakain kami ng hapunan sa komedor. Nasa pagitan namin ni Craig ang anak habang nasa harap namin ang mga magulang ni Craig.I looked at Carlos who was in front of me. He was temporarily put on a wheelchair. His face got thin. Nakasuot siya ng bonnet para marahil pagtakpan ang pagkawala ng buhok dulot ng therapy. Subalit sa kabila ng lahat ng iyon ay hindi pa rin naman kumupas ang gandang lalaki niya.We already talked earlier. Humingi ako ng tawad sa kanya. Carlos also apologized to me. Inihingi niya ng tawad sa akin ang nangyari five years ago na siyang naging dahilan ng paglayo ko.I told him none of it was his fault. And then we hugged. We cried for a bit.
PANGALAWANG araw namin ni Carina sa bahay mga Valdez. Kasama ko si Carlos sa garden area. Iginala ko ang tingin sa malawak na garden ng bahay. The whole space was filled with pastel colored flowers. Malapit sa iron wrought chair na kinauupuan ko ay nakatayo ang isang di kalakihang fountain."How are you, Caress?" tanong sa akin ni Carlos na nasa tabi ko. Nakaupo siya sa wheelchair niya. Pagkatapos ng maiksing pag-uusap namin kahapon, ngayon lang kami ulit nagkaroon ng pagkakataong makapag-usap.Si Carina ay kasama ni Tita Arabella sa loob ng bahay. Simula kahapon ay hindi ko masyadong nakakausap si Carina dahil hinahayaan ko na muna siya sa mga magulang ni Craig."Hindi ba dapat ako ang nagtatanong sayo niyan?" sagot ko pabalik kay Carlos."Well, you kn
MAY narinig akong timikhim. Si Carlos. Nakita ko ang aliw sa mga mata niya habang nakatingin sa aming dalawa ni Craig. Si Carina? Bumalik siya sa loob ng bahay para alukin ng donut ang Lola niya."That's some nice flowers, hijo," wika ni Carlos sa anak. "Nagmana ka talaga sa akin. Kahit sa pagpili ng bulaklak, magaling ka."Naramdaman ko ang pag-iinit ng pisngi.Hindi ako nakapag-react. Paano ko sa sagutin si Craig, eh nasa harap namin si Carlos? At itong si Carlos, tila naaliw pa sa nakikita. Natutuwa ba siya na nakikita akong naiilang sa ginagawa ng anak niya?Craig chuckled beside me. Naramdaman ko ang paghawak niya sa sandalan ng iron wrought chair na kinauupuan ko."Of course you're my fathe
HIMALA. Hindi mabigat ang traffic ngayon. Halos thirty minutes lang na byahe ay malapit na kaming makarating sa Manila Memorial kung kung nakahimalay ang mga magulang ko. Sa nakalipas na limang taon ay may improvement naman pala ang mga kalsada sa Metro Manila kahit paano."Anong gustong bulaklak ni Tita?" Mula sa bintana ay napatingin ako kay Craig. Tulad ng sinabi niya kanina ay sumama siya sa amin ni Carina.He was now wearing a black polo shirt, maong pants and boat shoes. Nasa backseat si Carina na abala sa laruan. Dinala niya ang iPad na bigay sa kanya ng Lola niya. Mula nang dumating kami ni Carina ay kung ano-ano na ang mga naibigay ng mga magulang ni Craig sa anak ko. Hindi ko naman sila mapigilan dahil bukod sa nag-iisang apo nila si Carina ay ngayon lang nila ito nakilala."Uh&hell
"GOOD morning, Mama," bati sa akin ni Carina nang umagang iyon. Nilapitan niya ako sa kama at binigyan ng halik sa pisngi. Kagabi ay doon siya natulog sa kwarto ni Tita Arabella."Good morning!" bati ko sa anak. "Ang aga mo naman nagising, anak.""Mama, late na kaya." Sumulyap ako sa relo na nakapatong sa side table ng kwarto. Mag-a-alas ocho ng umaga! Nakalimutan kong mag-alarm. Late na ako natulog kagabi dahil nag-video call kami ni Leandra. Halos dalawang oras kaming nag-usap. Ayaw niya akong tigilan sa mga tanong niya.Pagkatapos kong magbihis ay bumaba kami. Naabutan namin si Tita Arabella sa dining area."Magandang umaga po," nahihiyang bati ko sa matanda nang ibaling ko ang tingin sa hapagkainan. Nakahanda na ang almusal.
"CARINA, hindi mo dapat ginawa iyon," wika ko sa anak nang maiwan kaming dalawa sa elevator. Mabuti na lang at nauna sa aming bumaba ang dalawang babaeng kasabay. Pagdating ng eighteenth floor ay lumabas na sila. "Mama, nagtanong lang naman ako sa kanila," inosenteng sagot niya sa akin. "Masama ba iyon? Di ba sila ang masama kasi nag-chismis sila?" Napaawang ang labi ko. Saan naman niya nalaman ang salitang chismis? "Di ba, sabi ko behave ka lang?" sagot ko sa kanya. Ngumuso siya. "Okay po. Sorry, Mama." Paglabas namin ng elevator ay natanaw ko ang nag-iisang office table sa 34th floor. Sa likod niyon ay isang malaking pinto na may nakasulat na Office of the CEO. Sa gilid ng office table ay mayroong cou