May next chapter pa po
“Ate, kumain ka na,” “Ayaw kong kumain!” Tumagilid ako ng higa at ipinikit ang mata. “Ako na diyan, Cha,” rinig kong boses ni Kei. “Demi, you need to eat for the baby.” Galit ko silang tiniginan. “Bingi ba kayo? Sabi ko hindi ako gutom!” “Demi!” Naiinis na tumayo ako para harapin si Kei. “Ano ba Kei, sabi ng hindi ako gutom.” “Why are you like that?” kunot noong tanong niya. “Stop being selfish and eat this. This is not for you. This is for the baby.” Natigilan ako sa biglang pagtaas ng boses ni Kei. Natigilan ako sa sinabi niya at napahawak sa tiyan ko. “You’re in pain? And what? Gusto mo rin pahirapan ang anak mo?” “Kuya,” tawag ni Cha kay Kei. “No Cha. Your ate need to understand na sa hindi niya pagkain, may batang naaapektuhan sa ginagawa niya.” Sunod-sunod ang luhang bumagsak mula sa mata ko kaya umupo ako sa kama at kinuha ang kutsara sa plato. Bawat subo ko ay iyak ako nang iyak. Nakita kong lumuhod si Kei para magpantay ang paningin namin. “Please take care of y
TEIVER TEJADA (His childhood memories) (3 years old si Demi at 6 naman si Teiver) “Tei, you’re 3 years older than Demi. She’s a girl so you can’t kidnap her to be your playmate,” I scoffed when Lianne said that. I want to play and I don’t even have a friend here. “Why is she so small and tiny?” I asked while eating the pancake that she gave me. Yummy pancakes. “Because she’s still a baby, Tei,” she said. I looked at her baby, she’s pinching my arm. She’s so tiny. She looks like a doll. “Is she a baby or a doll?” Lianne laughed at me. I don’t even try to crack a joke. “Silly. Of course, she’s a baby. Demi Moore, come here.” The little doll went to her mother. I don’t think she’s even breathing. What’s her name again? Mimor? “Princess, this is your kuya Tei na lagi kang kinikidnap at dinadala sa park.” “O-ya!” I flinched when I heard her calling me kuya. “It’s not o-ya. Ku-ya!” “O-ya!” I sighed when she pronounced it wrong again. This tiny little doll is dumb. “You two are
“Sir Kei, ang gwapo niyo po,” ngumiti at kumaway ako sa sinumang studyanteng nadadaanan ko. “Good afternoon, sir Kei,” geez. I thanked God hindi ko pinili maging teacher. It’s not for me. It’s not my thing being kind as Kei. Maraming studyante ang kunwari nagpapa check ng schoolworks nila kahit na hindi naman kailangan. Even teachers, they keep trying to flirt me. Gusto kong magreklamo pero hindi ko magawa because this is not Kei’s thing. Masiyado siyang considerate and I’m not. I sighed and sleep in my table here in the faculty room. Why would I even agreed to Kei? Siya sana dito. “Tei, your food,” napaangat ako nang tingin at kumunot ang noo ko nang tumambad sa akin ang isang babae. “I’m Ylaya. Kei asked me to bring this food to you,” she smiled shyly. Napaayos ako ng upo at napatingin sa pagkain. She’s whispering, para kami lang dalawa makarinig. Walang nakakakilala sa akin dito na ako si Tei and not Kei. Well except to this woman in front of me. She’s cute. “Maraming may
“Ngayon ka lang?” Kei asked, when he opened the door for me. “The school is full of dumb students,” Kumunot ang noo niya and tried to asked me what happened. I don’t even in the mood to reply kaya pinagsarhan ko siya ng pintuan. “You home, Tei?” text ni Yla. I replied yes and off to the bathroom to shower. Early in the morning, pasok ulit ako sa skwelahan at nakasabayan ko iyong tangang babae na hindi ko alam kung nag-iisip ba o hindi. Nasa likuran niya ako kaya malaya kong napagmamasdan ang mukha niya mula sa gilid. My lips twitch up when I noticed how sharp her nose is. She has almost a perfect pair of lips together with her porcelain skin. But she didn’t stand out because she’s hiding her beauty in her old-fashioned clothes. Lumiko na ako papunta ng faculty room while she’s walking straight ahead to her room. Bandang uwian, Ylaya texted if she can invite me for a dinner and I said yes. Nagmamadali na akong pumunta ng faculty to get my things when I see Demi again in the benc
“What are you doing here?” my brother’s brow arched when he sees me entering his room. “That girl in your car, what’s her name?” I asked kahit alam ko na anong pangalan niya/ “Stop your plan whatever it is. She’s not a girl you should mess with, Tei.” Naikuyom ko ang kamao ko but didn’t say a thing. “She’s my secretary and she’s still young.” Dagdag niya. Secretary? Napataas kilay ako. Ano bang tingin niya sa akin? Gurang? “Bakit may maleta ka?” tanong ko nang mapansin ang maleta na nakakalat sa kwarto niya. “Dubai,” simpleng sagot niya. “Anong gagawin mo doon?” Tumingin siya sa akin at pinagsingkitan ako ng mata. “I won’t tell you,” aniya at iniwan ako sa kwarto niya. Tumiim bagang ako. He’s hiding something. Kaya I called Ylaya to ask kung alam ba niya bakit pupunta si Kei ng Dubai. “Gusto nilang kunin ang Donio. Bakit?” Donio? Kilala ko ang mga Donio. Si Fernandez Donio ba? The father of little demon? “Wala naman. He’s alone?” “I think isasama niya ang bagong secretary
Demi is acting like Lianne. She took care of me like I am her responsibility. It’s a small detail ngunit ang simple niyang pagbalat ng shrimp, sa pag-ihip ng mainit na soup para ibigay sa akin at kahit ang simpleng dumi sa damit ko na inaalis niya ay malaking bagay na. Si Lianne lahat ng naaalala ko. I left her my credit card to her. Hindi ko alam anong paggagastusan niya. Kung ubusin man niya ay wala akong paki-alam. Nasa resting chair ako, nakasandal habang pinapanood si Demi na kumakain mag-isa. I’m guarding her obviously just in case may mang-harass sa kaniya. But she’s thinking nambababae ako. Tumayo ako at lumapit sa kaniya. Itinukod ko ang kamay ko sa tuhod ko t nilapit ang mukha ko sa mukha niya. Napagmasdan ko sa malapit ang mukha niyang namumula na. This woman doesn’t know what beauty she possessed. She’s a trophy very beautiful. The beauty beyond words. “Feed me,” I said. I thought ayaw niya, ngunit nagulat ako nang subuan nga niya ako ng pagkain. I was taken aback
Pa ulit ulit na nag ring ang doorbell sa labas. Hindi ko pa man puntahan, alam kong si Kei iyon. Nang malalim na ang pagtulog ni Demi, saka ako tumayo para puntahan ang kapatid ko. Pagkabukas ko pa lang ng pinto, kamao ko na agad ang sumalubong sa kaniya. “Leave!” “Akin na si Demi!” “She’s staying here in my pad!” “Nababaliw ka na ba?” galit ko ulit siyang sinuntok. Nagpipigil lang ako. Napapagod na akong magkunwari na suportado ako kay Demi dito sa walang kwenta kong kapatid. “Ikaw ang nababaliw! Umalis ka Kei at huwag mo ‘kong galitin!” “Uuwi lang ako kung kasama ko si Demi. Hindi siya pwedeng manatili dito sa condo mo!” Nanginginig na ang kamao ko habang nakatingin sa kaniya. “Anong sabi mo? Uuwi ka Kei sa ayaw at sa gusto mo ng mag-isa!” Galit siyang tumayo at kwinelyuhan ako. Kitang kita ko ang galit sa mga mata niya. Alam ko. Alam kong laging nagpapaubaya si Kei sa akin. Pero nagpapaubaya rin ako sa sarili kong paraan. “I’m so sick of you, Tei! Laging nalang ikaw kasi
“I told you to go there dahil sa ‘yo naman mapupunta ang kumpanyang ito,” I arched my brow at him saka pinaglaruan ang ballpen sa kamay ko. Ayaw ko. Kung gusto niya, siya mag-isa ang pumunta ng France. Hindi ako aalis dito kung nandito si Demi. “Bakit ba ayaw mo? This is not my job!” “Then you go there. Ikaw naman ang acting CEO ngayon,” Hindi siya makapaniwala ng tignan niya ‘ko. Patuloy pa rin ako sa pag ikot-ikot ng ballpen sa daliri ko. Bigla nalang siyang pumasok dito and told me to go to France. “Fine! Isasama ko si Demi!” Aniya at lumabas ng opisina. Napatayo ako at agad na napasunod sa kaniya. What? Isasama niya si Demi sa France? Hindi ako papayag. Kung pupunta siya ng France, pumunta siya ng mag-isa. Iiwan niya si Demi dito. Mabibilis ang lakad ko na sinusundan si Kei pabalik ng opisina niya ngunit pagkapasok namin sa loob, naabutan namin si Demi. Nanlalaki ang mata ko nang makita ang suot niya. What was that woman thinking? Is she really that dumb? Nasunod ang ting