Prince Anhiro Point of ViewLumabas ako sa kwarto namin ni seyah at sa living room nagdiretso. Bakit ba kasi pumunta pa siya dito? Buti nalang hindi niya nakita si seyah at buti nalang talaga wala ang ate Anthea ko, kung hindi, magkakaroon ng gera dito sa bahay."Hindi na ako babalik sa Japan." straight to the point kong sabi."3 years na kayong naninirahan dito at 2 years nalang ang natitira. Pagkatapos nun, magpapakasal na tayo diba? 'Yun ang sabi ng lolo mo." "Kosuri." mahinahon kong tinawag ang pangalan niya."Kosuri. Huh! Kosuri. Napakagandang pakinggan sa tainga ko. Sa tuwing tinatawag mo ng ganyan ang pangalan ko." Napatungo nalang ako sa kanyang sinabi."Maghihintay nalang ako. Kung kailan mo gustong bumalik sa Japan." Hindi ako tumitingin sa kanya."Okay lang. Kasalanan ko din naman kung bakit nangyari ito eh. S-sige. A-alis na ako." kinuha na niya ang kanyang bag at tumayo na at umalis samantalang sinundan ko siya ng tingin hanggang sa makaalis na siya. Huminga ako ng malal
Mesaiyah's Point of ViewPinasakay niya din ako sa kanyang motor. Pinagpagod niya lang ako sa paghahabol sa kanya.Nasa school na kami at magkasabay kaming naglalakad sa hallway, buti nalang wala ang mga student council officer sa gate. Diretso lang ang tingin niya sa daan habang nakalagay ang dalawa niyang kamay sa magkabilang bulsa ng kanyang pantalon at as always..nakasuot siya ng bonnet na black at ako naman..sinisilip ang kanyang mukha na nakatungo.Tumitingin din siya sakin pero saglit lang. Napatigil kami parehas sa paglalakad dahil sa mga estudyante na humarang samin. Ito na ang mga student council officer."Cutting class o late?" tanong ng SC president ng school."Late..kaming pumasok." sagot ko at tumungo."Ahh. O-okay lang..k-kahit malate kayo. Tara na guys. A-alis na tayo." nauutal na sabi nung president. Bakit nagka ganun 'yun?Kilala ko siya pero hindi kami masyadong close, lagi kasi naming nakakalaban ni Angelo 'yan sa mga contest, quiz at sa kung ano-ano pa ang nangyay
Terra's Point of ViewInuunat ko ang dalawa kong kamay papunta sa kusina para magluto ng almusal ni kerk. Haaay! Lasunin ko na kaya 'yang lalaki na 'yan para mawala na sa buhay ko pero hindi pwede, kailangan ko pang bayaran ang utang ng mga magulang ko sa kanya."Mukhang malalim ang iniisip mo babe." sabi niya at naupo sa ibabaw ng lamesa ng kusina."Iniisip ko lang na lagyan ng maraming sulfur chloride o muriatic acid ang pagkain mo para mamatay kana.""Woah! Woah! Bakit gusto mo na akong mamatay?""Isa kang napakalaking kuto na tumubo sa aking ulo at napakasarap mong tirisin." with action pa 'yan na sabi ko. Lumapit siya sakin at umakbay."Alam mo babe. Kailangan mo lang ng ki-----Aww!!Ouch!!Hooooooh!!Awwww!!" Alam kong hahalikan niya ako kaya agad kong hinarangan ng mainit na sampi ang labi ko. Hahahahaha!"Wag mo akong halikan. Humanap ka ng hahalikan mo. Wag ako o kaya bumili kana lang ng babaeng hahalikan mo tutal marami ka namang pera." Nagwalkout siya sa sinabi ko. Buti nga sa
Mesaiyah's Point of ViewAnd then the next day...And then the next day again..Araw-araw dumadalaw sa school namin si Kosuri para kay stranger. Hindi ko pa din nasasabi kay stranger ang pinapasabi niya. Hindi ko alam kung ayaw kung sabihin o sadyang walang pagkakataon para sabihin 'yun sa kanya.Naglalakad ako papunta sa office of the principal para dalhin ang file na pinabibigay ng adviser ko nang bigla kong nabanggaan si Dianne or should i say, sinadya niyang banggaan ako. Siya ang SC President ng school at ang exalted na estudyante dahil sa katalinuhan niya."Sorreh. Ha. Sorreh." she said in a maarte way. Feeling si Steffy Cheun na nasa My love from the star. Hindi bagay sa'yo!"O-okay lang." sagot ko habang pinupulot ang mga papel na nahulog. Hindi man lang niya ako matulungan, siya na nga ang nambangga."Mesaiyah. You're a loser as always." hindi ko nalang pinansin ang sinabi niya kundi dumiretso na sa office ng principal namin. Pagkatapos kong maibigay ang mga file, nakikita ko
Author's Point of ViewPagkatapos na kausapin ni Anhiro si Mesaiyah na makahulugan. Agad nitong tinawag si Razec para puntahan si Dianne na nanakit kay Mesaiyah para turuan ng leksyon na nararapat sa kanya. Nakita nila itong kasama ng iba pang student council officer na masayang nagkukwentuhan sa waiting shed ng school.Every end corner nito ay meron ding ibang estudyante na nagkukwentuhan at iba't-iba ang topic pero ang pinaguusapan ng mga student council ay si Mesaiyah lalo na si Dianne na tuwang-tuwa sa nangyari na hindi nito alam, nagkamali siya ng inaway na babae. Napayuko ang lahat na parang may prinsipe na darating ng makita nila si Anhiro."Kayong lahat ay inaalis ko sa pagiging officer niyo dito sa school." mahina ngunit madiin at naiintindihan naman nila ang kanyang sinabi. Gulat ang lahat sa sinabi ni Anhiro lalong-lalo na si Dianne at nagsimula ng magkwentuhan ang mga tao na nakakakita."Dianne. You..have no rights to hurt seyah dahil wala kang alam sa buhay niya." his eye
Mesaiyah's Point of ViewTuwing friday at sabado lang kami kumakanta ayon sa binigay na schedule sakin ni Seth. Kahit na sinabihan kong "walang kwenta" ang may-ari ng runaway house at kahit mausok at mainit ang loob nun, kailangan ko pa din ang trabaho na ito dahil dito ako kumukuha ng perang pambaon ko at iniipon ko din ang sinusweldo ko for a little reason.Si Denstah ang manager ng runaway house at sa kanya din ako kumukuha ng sweldo at sa pagkakaalam ko, may mas mataas pa sa kanya. Kumbaga, Vice President lang si denstah at meron pang President. Hindi ako nakasweldo ngayong sabado dahil wala ang manager namin. Nasa japan daw siDenstah kaya delay ang sweldo ko ngayon samantalang uuwi na sana ako nang mapansin ko si stranger na nasa counter na umiinom kasama si Kosuri. Tatalikod na sana ako sa kanila nang bigla akong tawagin ni Kosuri."Mesaiyah!" I faced them wearing my sweet innocent smile habang nakatingin si stranger sakin na nakakunot ang noo."Come here!" lumapit ako sa kanila
Mesaiyah's Point of ViewKinaumagahan maaga akong nagising. Ewan, siguro trip ko lang na gumising ng maaga. Sa kama pa rin ako humihiga at sa couch naman si stranger. Wala eh, dun daw ang gusto niya.Tumayo na ako at bago ako lumakad papunta sa bathroom, tumigil muna ako sa harap ni stranger at tinitigan muna siya. Bakit ko nga ba siya tinititigan. Ewan. Hindi ko alam.Naalala ko nung nanaginip siya, sabi niya mahal pa rin kita Kosuri pero kung mahal niya si Kosuri, bakit gusto niya itong kalimutan? Ang gulo naman niya.Lalakad na sana ako papunta sa bathroom nang bigla niya akong yakapin."Ano ba! Hindi ka man lang ba magpapaalam na yayakap ka?! Hah?! Waaaaah! Umalis ka nga! Parang kang tuko kung makakapit!!!" sigaw ko."Eh. Ah. Eh, kasi m-may..a-ano..ah..ano..ah.'"Ano? Bakit ka ba ganyan magsalita hah?!" naiiritang tanong ko."Eh kasi, MAY DAGAAAA!!!!""ANOOO???? AHHHHHHHH!!!!!!" dali-dali akong pumatong sa couch pati na din siya."Asan 'yung daga? Ituro mo sakin? Asan?""Ayun oh!"
Mesaiyah's Point of ViewTatayo na din sana ako para sundan siya nang makita kong papalapit sa kanya si Kosuri na ang mukha ay nagtataka. Nakita na naman niya kaming magkasama."M-magkasama na naman kayo?" Nakakunot ang noo niya na tanong pero hindi ako makatingin ng diretso sa kanya."Ahmm. Eh. Nakita ko kasi siyang nakaupo mag-isa sa bench kaya nilapitan ko. Papaalis na din naman ako eh.""Ikaw? Anhiro?""Hindi siya aalis. Ahm. Sige, maiwan ko muna kayong dalawa." singit ko at nagsimula ng lumakad papalayo sa kanila..Sana naman makapag-usap sila ng masinsinan pero kung sa bagay, may point si stranger sa sinabi niya kanina. Bakit nga ba gusto kong bigyan niya ng chance si Kosuri samantalang ang chance na 'yun hindi niya maibigay sakin. Pero humihingi sakin si Kosuri ng tulong, hindi ko pwedeng tanggihan ang humihingi ng tulong. Siguro naman sapat na ang naitulong ko sa kanya ngayon.Nagpunta nalang ako sa runaway house, nagbabakasakaling andun na ang manager namin at makasweldo na a