Tumango si Rose. “Oo, ako nga.” Nag-alok si Rose kay Jay ng isang maganda at mapagmataas na ngiti.“Sige.” Ang mga labi ni Jay ay napangiti rin, pero ang emosyon na nilalaman nito ay mahirap makita. “Sumama ka sa ‘kin.”Nang umalis si Rose kasama ang presidente, narinig niya ang mga interviewer na bumubulong ng dasal para sa kaniya, “Binibini, kung ako sa ‘yo, magdadasal na ako para sa sarili ko!”Hindi mapigilan ni Rose na makaramdam ng kaunting pagsisisi. Kahit na pwede niyang sabihin na personal na sinabi ni Jay na pwede niyang ihack ang kahit kaninong computer sa loob ng headquarters, walang nakapagsabi na hindi siya bibigyan ng gulo ni Jay dahil dito!Dinala ni Jay si Rose sa kaniyang pribadong opisina. Umupo siya sa yayamaning itim na sofa at tumingin sa babae sa kaniyang harapan gamit ang kaniyang mga mata na tila mata ng isang lawin, maiging nag-oobserba mula sa itaas.Ang makeup ni Rose ay natural, maayos, sariwa, at propesyonal. Ito ay bahagyang elegante rin at ito ay bahagya
Nanliit ang mga mata ni Jay nang pag-isipan niya kung ano ang nalalaman niya sa sikreto ni Rose.Noong nakaraang ilang taon, mayroon siyang inutusan na imbistigahan si Rose. Hindi niya maaaring pekehin ang mababang edukasyon niya. Ang kaniyang major sa kolehiyo ay tungkol sa literatura at pamamahayag. Ito ay total na walang koneksyon sa network security.Kaya paano niya natutunan ang kakaibang teknik na ito sa paghahack?Napagtanto ni Rose na kung hindi niya bibigyan si Jay ng malinaw na sagot, ang paghihinala ni Rose tungkol sa kaniya ay tiyak na hindi matatapos. Kung may uutusan si Jay na imbistigahan siya dahil doon, baka matuklasan niya ang tungkol kina Robbie at Zetty. Kung mangyayari ‘yon, pakiramdam ni Rose ay mas marami ang mawawala sa kaniya kaysa sa kaniyang makukuha.“Tinuro ko ito sa sarili ko,” biglang sabi ni Rose.Tumitig nang diretso si Jay sa mga mata ni Rose at napuno ng pagkalito ang kaniyang ulo. “Naging ganito ka kagaling galing lamang sa pagtuturo sa sarili mo?” ‘
Nanlisik ang mga mata ni Jay nang makita niya si Rose na hinaharangan si “Jenson” tulad ng isang manok na pinoprotektahan ang kaniyang mga sisiw.Nakaramdam siya ng kaunting inis, anak niya si Jenson, eh. ‘Ang lakas naman ng loob niyang kuhain si Jenson mula sa akin?’“Halika rito, Jenson.” Inangant ni Jay ang kaniyang kamay at sinubukang kuhain palayo si “Jenson”.Yumuko si Robbie. Mahirap para sa kaniyang sundin ang utos ni Jay.Alam niya na ang kasalukuyan niyang pangalan ay “Jenson” at dapat ay sinusunod niya ang kaniyang Daddy.Gayunpaman, nakilala siya ng kaniyang Mommy bilang si Robbie at ang kaniyang Mommy ay hindi kailanman hahayaan siyang makuha ng kaniyang Daddy. Ang kaniyang Mommy at Daddy ay naglalaban dahil sa kaniya, ano ‘ng dapat niyang gawin?”Hinawakan ni Rose nang mahigpit si Robbie at hindi siya nagpapakita ng anumang senyales ng pagbitaw sa kaniya.Natatakot si Rose na kapag nadala si Robbie pabalik sa bahay ng mga Ares, malalaman ni Jay na mayroon siyang dalawang
“Kung bigla ka na lang maglalaho, paano ako parurusahan ni Daddy?” Patuloy na tanong ni Robbie.Si Grayson ay nagulat sa katanungan ni Robbie. “Kung maglalaho ako,” seryoso niyang sabi, “Malamang ay hindi iyon mapapansin ni Ginoong Ares.”Kumurap ang maliwanag na mga mata ni Robbie. “Oh, eh ‘di, mas maganda kung maglalaho ka?”Nagtatakang minataan ni Grayson si Robbie. “Hmm. Sa kanluran ba sumikat ang araw ngayon imbis na sa silangan? Medyo kakaiba ka ngayon, Master Jenson.”Tumayo si Robbie mula sa sofa at naglakad patungo kay Grayson habang nakataas ang kaniyang mga kamay. Mayroong maliit na ngiti sa kaniyang mukha.“Ginoo, dahil ba palasalita ako ngayong araw?”“Hindi lang iyon, pero mas maraming emosyon ang pinapakita ng mukha mo ngayong araw,” nag-iisip na sinabi ni Grayson.Nagpatuloy si Robbie na maglakad patungo sa kaniya. “Ginoo, kung itataas mo ang mga kamay mo, mayroon pa akong isang sorpresa!”Walang alinlangan at dahan-dahang inangat ni Grayson ang kaniyang mga kamay. Nang
Pagkatapos umalis ni Robbie sa Grand Asia, agad niyang tinawagan si Jenson sa kaniyang smartwatch at mabilis na sinabi kay Jenson ang tungkol sa nangyari—ang paraan kung paano mag-away ang kanilang Daddy and Mommy mula sa simula hanggang sa huli.Noong tapos na siya, nababahala niyang tinanong si Jenson para sa kaniyang opinyon. “Jenson, ano sa tingin mo ang dapat kong gawin ngayon? Mukhang nakilala ako ni Mommy. Iniisip niya siguro na nakuha ako ni Daddy. Sigurado akong malungkot ngayon si Mommy.”Nag-isip nang sandali si Jenson bago niya sabihin, “Magpalit na tayo ulit.”Napagtanto ni Robbie ang ibig sabihin ni Jenson pagkatapos ng ilang sandali. “Ang ibig mong sabihin ay magpalit ulit ng pangalan?”“Oo. ‘Yon lang ang paraan para hindi na maghinala sina Mommy at Daddy.” Sabi ni Jenson.“Siguro nga ito na lang ang paraan,” sabi ni Robbie. “Babalik na ako sa Splendid Town ngayon at bumalik ka na sa Horizon Colors.”“Sige.”Nang pagplanuhan ng dalawang bata ang susunod nilang galaw, sin
‘Para siyang si Rose! Hindi ako makapaniwala na bibigyan siya ni Rose ng mga ganitong ideya!’‘Napakasamang babae talaga ni Rose.’“Sino’ng nagsabi sa‘yo niyan?” Sabi ni Jay, ang kaniyang inis ay bahagyang lumalaki.Nang makita ni Jenson ang naiinis na tingin sa mukha ng kaniyang Daddy, tumigil siya sa pagsasalita dahil alam niyang mas magagalit lamang siya.Sinisi ni Jay si Rose.Sa sumunod na araw, nagpunta nga si Nancy sa bahay ni Jenson tulad ng sinabi sa kaniya. Nagdala siya ng maraming regalo at mga kasuotan para kay Jenson.“Salamat, Binibining Nancy,” mabait na sabi ni Jay.“Masyado kang mabait, Jay,” sabi ni Nancy. “Ang cute-cute ni Jenson. Siyempre, gusto kong alagaan siya.”Mapanglaw na umupo si Jenson sa tabi ni Jay, ang kaniyang mga mata ay nakatingin sa tumpok ng yayamaning mga damit na binili ni Nancy para sa kaniya...Nang nakita niya ni Nancy na nakatitig, mabilis niyang tinanong si Jenason, “Jens, gusto mo ba ang mga damit na binili ko para sa ‘yo?”Naalala ni Jenson
Hindi lang talaga nakakasuot si Jenson ng mga damit na kasing lamig at komportable ng Smart Baby Tiger dati.Pagkatapos hanapin ni Nancy ang mga damit ng Smart Baby Tiger, binigay niya ang kaniyang selpon kay Jay. Nang makita ni Jay ang makukulay na mga damit pambata, napakunot ang kaniyang mga kilay. “Kailan mo pa nagustuhan ang mga ganitong klase ng damit? Ang liwanag tignan ng mga ‘to!”Nainis si Jenson. “Bata pa lang ako!” Sabi niya.Napansin ni Jay ang presyo na nagmumula sa sampu hanggang ilang daang yuan. Nagtataka siyang tumingin kay Jenson. “Sigurado ka bang gusto mong magsuot ng ganitong mumurahing damit?”Tumango si Jenson. Gusto niya lamang magsuot ng mga damit na kaparehas ng kay Robbie para mas masayahan siya.Bumuntong-hininga si Jay nang may naiinis na itsura sa kaniyang mukha. “Kahit kailan ay hindi bumili si Daddy ng damit mula sa internet.”Makulit na sumagot si Jenson, “Hindi naman para sa ‘yo ang mga damit na iyon, eh.”Tumingin si Jay kay Jenson. Sa paglaki ni Jen
Tumakbo pababa si Josephine habang nakahawak sa kaniyang nagasgas na noo. Naglakad siya patungo kay Jay at nag-inarte sa harap nito, “Jay, ang anak mo ay kinawawa ako at wala kang gagawin?”Tahimik na tumingin si Jay kay Josephine...“Alam mo naman na ayaw niyang hinahawakan mo siya,” matigas niyang sabi, “pero patuloy mo pa rin siyang nilalapitan. Ikaw ang nagdulot nito sa sarili mo.”Si Josephine ay lubos na naiinis. “Akala ko naman kasi ay maayos na siya. Iyon lang naman ang dahilan kung bakit pumunta ako rito upang bantayan siya. Hindi ko naman alam na magiging ganito siya ulit.”Ang gwapong mukha ni Jay ay bahagyang nagdilim. “Walang sakit si Jenson.”Sinabi ni Josephine sa isang mahinang tinig, “Alam mo naman kung may sakit ba talaga siya o wala. Jay, pinapaalala ko sa ‘yo na ang tunay na Jenson ay malamig at arogante? Nakita mo gamit ang dalawa mong mga mata noong araw na iyon noong dinala mo siya sa bahay natin, para siyang ibang tao! Puno ng buhay, masiyahin, mahinhin, at maga