"M-may kailangan ka ba?" Tanong ko..Sa halip na sagutin ay nilampasan niya ako..Lumapit siya sa tapat ng ref.. Pinanood ko ang bawat kilos niya, simula sa pagbukas,pagkuha ng mga pagkain hanggang sa makalabas siya ng kusina..And the whole time, he never pay any attention on me,even a simple glanceNapabusangot ako.Mag-iisang buwan na kaming magkasama sa iisang bubong.Pero hindi niya parin ako napapatawad..Sa loob ng halos isang buwan na iyon ay pinaramdam niya lang saakin na masama akong tao,manggagamit,na walang kwenta..He never failed to hurt me in any aspect, physical, emotional,mental..___________________MADILIM na sa labas..Hindi ko alam pero mas gusto ko ang mundo kapag gabi..Dito ako nakakaramdam ng kapahingahan..Na pagkatapos ng mga mabibigat at masasakit na nangyari sa buong araw, pinapahiwatig niya sa'kin na pwede akong magpahinga, pwede kong kalimutan ang mundo kahit ilang oras lang..Na pwede kang huminga sa lahat ng mga bagay na nagpapahirap sayo"K-Klare" nabalik ako
NAGISING ang diwa ko sa biglaang pag-alog. Dahan dahan kong iminulat ang mata ko at napagtantong nasa sasakyan parin ako ni Hendrix.Napaayos ako ng upo at sumilip sa labas.. Madilim.Walang nagsisilbing liwanag sa daan maliban sa ilaw na nagmumula sa sasakyan ng lalaki..Ilang oras na ba kaming nasa biyahe? At ano bang klaseng daan ang tinatahak namin ngayon.Bukod sa sira-sira at maputik ay wala rin akong kabahayang nakikita.Malawak na damuhan lang ang nadadaanan naminIlang beses kong sinubukang ibuka ang bibig ko para magtanong, pero pinangungunahan ako ng takot...Sa huli ay mas pinipili ko ang tumahimik at hintayin nalang ang mga mangyayari,kung saan ba talaga kami dadalhin ng sasakyan niya...Saan niya ba talaga ako dadalhin?Binaliwala ko ang mga masasama at negatibong bagay na pumapasok sa isip ko..hindi naman siguro to aabot doon? Kung balak ka niyang....hindi.. Umiling iling ako, palihim rin akong napahawak sa dibdib ko at pinanatag ang sariliILANG oras pa ang nagdaan bago kam
"Hindi tayo nandadamay ng inosente, Hendrix!" Sigaw ng kaibigan"Fvck Luther! She's not innocent!" Sigaw niya rin pabalik, marahas niya pang inalis ang pagkakahawak ng lalaki sa kwelyo niya.."Stop defending her Luther,she's not good as you think!""What about the baby inside her?!""I don't care about that baby!" "It's your child Hendrix for Pete sake!" Umiling iling siya"That baby, is not mine!" "You made a paternity test Drix..And the result says your the father..so either you like it or not,you need to take your responsibility,you need to accept it!" "Accept? I disgusts them both! how can I accept it!"YUMUKO ako..Ang akala kong sakit na matitigil na ay muling bumaon sa puso ko..Okay lang na ako ang kamuhian niya,pero ang bata na wala pang muwang at hindi pa nasasaksihan ang mundo ay hindi ko yon matanggap.Hindi niya to ginusto.Alam kong nabuo lang siya dahil sa plano.Pero anak niya parin to. Sariling dugo at laman, bakit nakakabitaw siya ng mga ganong salita?NAIKUYOM ko
"Tatakbo ka na ba saakin?" Naramdaman ko ang palad niyang hinahaplos na ang buhok ko..Mas kumapit ako sakanya..Sa dalawang araw na nagdaan ay ngayon lang ako nakaramdam ng ganito.Na may kakampi ako.Na hindi ko kailangan solohin ang bigat sa dibdib ko dahil nandiyan siya..Gusto kong umoo,gusto kong tumakbo kay Andrew..Pero kasabay ng kagustuhang iyon ay ang takot na baka madamay siya sa lahat ng to..Ayokong madamay siya sa problemang pinasok ko..MAKALIPAS ang ilang segundo ay dahan dahan akong kumawala..Bukod sa takot ako na baka may makakita samin,ay napansin ko ring nabasa na ng luha ko ang damit niya"S-sorry" umiling siya"You're not okay,Klare" usal niya at binaliwala ang sinabi koMapait na ngumiti ako sakanya bago siya mahinang tinapik sa kaliwang braso.."Okay ako, s-siguro minsan hindi ko lang talaga mapigilang maiyak dahil sa mga nararanasan ko ngayon"..... p-pero okay lang ako, Walang wala to kumpara sa mga napagdaanan ko na noon" "Klare""Tsaka nangako naman ako sayo
HALOS hindi mawala ang ngiti sa labi ko habang nakatingin sa binigay saakin ni Hendrix.. Hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyari.. Nagkaroon siya ng pakialam sa'kin,sa nararamdaman koSinabi niya ring magsisimula kami ulit..Ito na ba yon? Unti unti na bang natutupad ang bagay na paulit ulit kong hiniling.Mapapatawad niya na ba ako"Bakit ngiting-ngiti tayo?" Mas lalong lumawak ang ngiti ko ng sikuhin ni Kate ang braso ko"Sabihin mo ,Klare.Bakit kanina ka pang nakangiti diyan ha?" Napakagat labi ako para patigilan ang sarili mula sa ngiting hindi ko maawat kanina pa..Wtf Klare,nagmumukha kang baliw sa ginagawa mo!"Klare?" Natigil ako sa paglalakad ng humarang siya sa harapan ko.. Napailing ako"W-wala..Masaya lang ako ngayon" nagsalubong ang noo niya"Bakit nga?" Napanguso ako bago"M-mukhang magiging okay na kami ni Hendrix" "Pano mo naman nasabi?" Ngumiti ako"Binigyan niya ako kanina ng gamot.Vitamins para daw samin ni baby" Tumaas ang isang kilay nito"Anong klaseng vitamins n
Warning: ViolenceHALOS lumundag ang puso ko ng marinig ang mga yabag ni Hendrix papaakyat, Dali dali akong tumungo sa pinto ng kwarto, Ni-lock ko iyon para hindi siya makapasok.."KLARE!" Sumandal ako sa pinto ng maramdamang tinutulak niya iyon, Takot na takot ako..Nanginginig ang buong katawan ko lalo kapag naririnig ang pagalit na boses niya mula sa labas..Napatakip ako ng tainga habang umiiyak...Natatakot ako sa kaligtasan ko ngayon,namin..Galit na Galit siya..Kapag mabuksan niya ang pinto ay baka mapatay niya ako sa tindi ng galit niya saakin ngayonI hurt Chloe,yon ang alam niya . Pero wala akong ginawa! Hindi ko siya tinulak!"OPEN THIS FVCKING DOOR KLARE!" Nanginginig na napayakap ako sa sarili habang walang awat sa paghikbi.."KLARE!! OPEN THIS DOOR NOW!" Dahan-dahan akong napaupo dahil sa panghihina ng tuhod..Hindi ko alam ang gagawin ko-"DON'T PRESS MY BUTTON,KLARE! OPEN THIS FVCKING DOOR NOW" umiling iling ako..Malakas niyang sinipa ang pinto dahilan para matumba ako.
LIFE always has its ways to bring you down.It makes you feel worried of something you don't have control of..Minsan nalulungkot tayo sa mga bagay na hindi natin maintindihan..Pakiramdam natin may kulang, pero tayo mismo sa sarili natin hindi alam kung pano ba pupunuan iyon kasi kahit tayo hindi natin alam kung ano ba ang kulang saatin..We just simply go with the flow and let the destiny decide for us.kung saan ba tayo dadalhin ng tadhana ay wala tayong alam.."Masaya po don Tita!" Napabaling ako kay Sid..Katabi ko siya ngayon sa backseat.Sina Carl at Shy ay nasa unahan..Dahil sa pamimilit ni Sid saakin ay napapayag niya akong sumama sa probinsiya nila..Bukod pa doon ay gusto ko ring makalayo kay Hendrix..Gusto ko munang tumakas sa mga bagay na nagpapahirap sa loob ko...Mga bagay na nagpapabigat sa isip ko at dumudurog sa'kin...NGUMITI ako kay Sid..Inayos ko rin muna ang hoodie niya bago muling bumaling sa labas ng bintana..Kung saan man ako dadalhin ng tadhanang sinasabi nila,Hin
'wag kang maingay pogi.Baka magising ang Tita mo?''Bat ka po nandito sa kwalto namin?''utos ni Lolo na gisingin ko na daw kayo''Eh bat ayaw mong gisingin ang Tita ku po?' 'M-mukha kasing pagod siya..hayaan na muna natin siyang matulog' 'pero ikaw kulit..Halika na' RINIG ko ang pabulong na paguusap nila..Gising na ang diwa ko ngunit hinayaan ko muna ang sariling pumikit at pakinggan ang paguusap nila..ILANG sandali lang ay naramdaman ko ang paglabas nila sa kwarto kaya napadilat ako.. Tumulala rin muna ako sa bubong ng ilang segundo bago bumangon..Naabutan ko silang lahat sa hapag..Bahagya silang natigilan sa pagdating ko,pero ng makabawi ay inaya narin nila akong maupo at kumain kasama nila.."Hmm,m-maghihilamos lang po muna ako" paalam ko sakanila..____________________SOBRANG bilis lumipas ang araw..Kung hindi pa sinabi ni Carl ay hindi ko malalamang dalawang linggo na pala ang inilalagi ko dito..Hindi ko ramdam ang paglipas ng mga oras sa lugar na to..Siguro dahil marami