CHAPTER TWENTY-TWO
It’s not a one time thing --- those dinners and lunches become very much normal to me. It’s habitual when he is around. Susulpot na lang s’ya sa Reign’s Realm at dadalhin ako sa kung saan. I always went with him. When he isn’t around, someone’s going to deliver food for me. Sabi ni Lolay parang isang community ang gusto n’yang I-feed.
I’m letting him into my system and it’s not good.
Napailing ako. Muli akong bumalik sa ginagawa ko.
I looked at Minerva Hermione. Sinusukatan ko s’ya para sa gown n’yang susuotin for her birthday. Si Justise ang kasama n’ya. Ngayon lang uli s’ya nagpakita matapos iyong insidente. And she’s being feeling close to me again. She knew she was at fault that time.
“Hey, Reign, look at these.” Mimi showed me her tablet. I saw pictures of different breed of puppies. “What should I pick? I want one.”
&nbs
CHAPTER TWENTY-THREEIs the wall high enough? That’s the first thing that came in my mind. Matatag ba? Hindi basta - basta mabubuwag kahit anong bagyo ang dumaan?It is unknown otherwise, tested. Huminga ako nang malalim.Wearing my oversized round and tinted Dolce and Gabbana’s sunglasses, I walked inside a private cafe with grace and confidence. Kahit nanginginig ang buong katawan ko, I won’t let anyone see it. No one.People looked at my direction with arching eyebrows, some are awed. I was just wearing a black button tuxedo blazer dress I made for myself and a Jimmy Choo’s latest pointed toe t-strap stiletto.“Sino s’ya?” I heard them mumbling.The song Dangerous Woman is playing in the background while I enter the damn place to meet with someone. It’s like I am in the runway gracing them wi
CHAPTER TWENTY-FOUR Agad akong dumiretso sa Reign’s Realm. I would busy myself with work. That’s how I cope. Hinayaan kong sakupin ng trabaho ang sistema ko. “Miss Sy, pinabibigay ni Ma’am Justise. Dumaan s’ya rito kanina para iwan sa’yo ‘yan.” I accepted the envelope with a crown crest Lolay handed me. Agad s’yang umalis sa harapan ko at nagpatuloy sa trabaho. I looked and examined the envelope. Akala yata ni Justise kasali s’ya sa royal family. Napairap ako. I could smell the vintage paper she used. Umaalingasaw ang pabangong Alessandrite from Storie Veneziane Collection by Valmont. Binuksan ko ang envelope. Tumambad sa akin ang invitation na galing kay Justise. She’s hosting a party this weekend and I’m invited. It was going to be held at the Inferium’s private lounge. Napangisi ako. I remember I gate-crashed a party there with her. Kinaladkad n’ya a
Pamilyar na pamilyar ang galaw n’ya. Pamilyar ang kabuuan lalo na iyong pagcle-clench ng kanyang panga ultimo iyong paglalakad with oozing confidence and appeal. He looks dangerously handsome. Wala na iyong playful and naughty aura n’ya. Ilang babae na kaya ang na-devirginize n’ya?Bigla - bigla na lang pumasok sa isip ko. Of course, I’m talking about Sioux Kyros Centauri. The only incarnation of a living Greek god. Medyo nakaramdam ako nang pagka-inis ng tuluyang luminaw iyon sa paningin ko. Andito naman pala s’ya sa Pilipinas, but he didn’t even come to see me. Wait?! Ano naman ngayon? It’s not his responsibility to do so! Mas lalo akong na-irita sa naisip ko. Bakit ba parang apektado ako? Naiinis akong sumunod sa kanya kahit pinigilan ko ang sarili ko. Napasinghap ako nang makapasok ako sa parking lot. It’s not an ordinary parking lot, that’s what I’m sure of. It’s parking lot for the
CHAPTER TWENTY-SIX I passed out. That’s the last thing I remembered. I opened my eyes to see an unfamiliar room. Bumaha ng kaba sa dibdib ko. It has been traumatic seeing myself in an unfamiliar room again, lalo pa’t wala pa ako sa matinong wisyo. Napabalikwas ako ng bangon. Agad na nagtama ang paningin ko sa isang mapagmatyag na mata. He’s like an eagle staring at his prey, ready to pounce at any moment. Mayroon siyang hawak na kopita na may lamang alak. And he was smoking. Agad na kumunot ang noo ko. Sitting on the exact replica of the iron throne from Game of Thrones is Sioux Kyros Centauri. Sioux Kyros Centauri. The Greek god incarnate. Tumikhim ito at tumayo. Naglakad siya sa glass window. The room was all made of glass. I could see the lights coming from the outside. Different lights. &nb
CHAPTER TWENTY-SEVEN Bumaling ang tingin ko sa daan. I can’t enjoy the streetlights. Mayroong bumikig sa lalamunan ko at nakakabingi ang katahimikan. Alam ko na ang kahihinatnan nito. Buo na ang loob ko. Ilang beses akong huminga nang malalim. Tinapunan ko siya ng tingin. Sioux looked deadly serious, he was clenching his jaw. Mabigat na mabigat ang hawak niya sa steering wheel. Wala ni isa sa amin ang nagsasalita. Mabilis naming narating ang Reign’s Realm. I’m not sure what I am doing at this hour. Busy myself with work? Probably. Ilang sandali nang nakatigil ang sasakyan pero hindi pa rin ako makagalaw. I sighed again. Tinanggal ko ang seat belt at tinatagan ko ang mukha ko. “Let’s not see each other again.” malamig kong sabi. “Why?” he asked in a dangerous tone. Hinarap ko siya at pi
Kasabay ng pagkawala ni Centauri, nawala rin si Justise kahit sa radar ko. Tita Ingrid came to me one time to ask, wala rin naman akong maisasagot sa kanya dahil hindi ko talaga alam. I didn’t mention the London and Paris she told me. Dahil for sure, doon naman talaga siya hahanapin ng parents niya. Sinalubong ako ni Lolay sa entrance pa lang ng boutique. Agad na napataas ang kilay ko. Iba ang ekspresyon ng mukha niya nang lumapit sa akin. “What?!” I hissed at her. “Wow, umagang galit! Good morning, Miss Sy. Kahit walang good sa morning!” nakangisi niyang sabi. Inabot niya ang isang magazine sa akin. “Basahin mo page three to five!” I arched a brow. “Inuutusan mo ba ako?” iritado kong tanong. Tinanggap ko ang magazine na ibinigay niya. Hindi ako sigurado kung anong mas magandang gawin ko sa magazine, ipapakain ko ba kay Lolay? Nagtaas siya ng kamay na parang sumusuko sa
CHAPTER TWENTY-NINEI was staring at my violin’s case for a long time. Nahanap ko ito habang naglilinis ako ng kwarto ko sa mansyon ni Richard Sy. It was the same as before. Mukhang alaga siya ni Manang, hindi ito gaanong maalikabok.Violin reminded me of my childhood. I used to have recitals and join contests back then. And I always won. I’m very competitive, that’s for sure. I hated losing. Well, it’s a stereotype for a Chinese family. I must be good at everything. I should play at least one instrument, that’s not even enough for some. Tapos kailangan magaling sa lahat. A+ ang grades sa lahat ng subject. But it didn’t matter to me now.Even before I love bitching out people. I wanted to instill fear to my playmates para hindi sila annoying. Napailing ako. I almost lost this violin, sinampal ko sa kaklase kong lalaki dahil ang ingay niya.Binuksan
CHAPTER THIRTY It became a routine for me every morning. Madalas akong umuwi sa mansyon ni Dad kaya madalas ko ring matagpuan si Rainbow. She was trying to win my good side. But no. I already built a wall, at hindi ang lampang si Rainbow ang makakagiba noon. No one. “Miss Sy!” natatarantang bati sa akin ni Lolay. Humahangos siyang lumapit sa akin. Nasa entrance pa lang ako ng boutique. “Someone’s waiting for you inside. Tungkol sa lupa na kinatatayuan ng boutique.” She told me, mukhang stressed na stressed siya sa nangyayari. I gritted my teeth. Hindi ko alam kung ano ang naghihintay sa akin sa loob. Will I see him? Hopefully, to slap him with my stiletto. “Good, you’re here, Reign Sy,” ngumisi ang isang lalaking matangkad. He looks foreign blood to me. By his aura, it’s Centauri’s colleague. Mysterious and dangerous. Hinanap ng mata ko ang isang tao. N