ISLA’S POV
It seems that everyone was living their lives while I was still stuck on the information and revelations. Dapat ba akong maging masaya sa kanila? Minsan, naiisip ko na pakiramdam ba nila na mababaw lang ‘yong mga nalaman ko at ako lang ang nag-iisip na big deal ‘yon? Kasi… bakit parang okay naman na sila agad?
My head was still in chaos and yet, here they are…
The revelations ruined me… so bad na hanggang ngayon hindi ‘yon nawawala sa isip ko, hanggang ngayon hindi nawawala ‘yong bigat at sakit sa puso ko.
Walang nagsalita ulit sa kanila dahil hinihintay nila ang magiging sagot ko. Nakatingin silang lahat sa akin at nakaawang ang kanilang mga labi.
“Anak, aalis ka?” Inulit ni Mama ‘yong tanong ni Papa kanina. Humakbang siya pero kita ko ang pag-aalangan niyang lumapit
ISLA’S POV“Omg! I’m here!”“Ayun! Ten na tayong girls!” Nginitian ko si Angel na kakadating lang sa harap ng firm na meeting place namin. Nag-peace sign siya sa akin at pumunta na siya sa mga kaibigan niya.“Grabe ang lamig!”Napahinto ako at napalingon kay Sasa na nakasandal sa van na gagamitin namin. Kinikiskis niya ang kaniyang mga palad saka ilalagay sa kaniyang mukha. Madaling araw kasi ang naka-set na time ng alis namin papunta sa Vigan.Tinanggal ko ‘yong scarf sa leeg ko at saka ko binigay sa kaniya. Magrereklamo sana siya at tatanggi kaya lang ay tinalikuran ko na siya agad at saka chineck ‘yong mga kasama ko kung kumpleto na kami. Hindi naman kasi ako masiyadong nilalamig since kanina pa ako palakad-lakad para tignan kung sino pa ang kulang.
ISLA’S POVMabilis na natapos ang isang araw. Last night na namin ngayon at sinabihan kami na pwede naming gawin ang mga gusto naming na hindi related sa OJT. They let us hang around the place.Sinabihan ko naman ibang mga kasama namin na mag-iingat sila at bumalik sila ng hotel nang maayos pa rin.Napilit naman ako ni Sasa na lumabas. Balak ko sanang matulog na lang at magpaiwan sa room namin kaso knowing Sasa na sobrang makulit, napilit niya ako.And here I am, hila-hila niya sa mahabang kalye. In fairness, hindi naman ako nabo-bored dahil sobrang ganda dito, lalo na kapag gabi. And naalala ko na ang tawag dito ay Calle Crisologo. Sabi ng tour guide namin kahapon na, hindi raw kumpleto ang pagpunta mo sa Vigan kapag hindi mo masusubukang maglakad dito.Feel na feel ko ang ambiance ng lugar. Mafi-feel mo talaga na para kang bumalik sa panahon ng mga kastil
ISLA'S POVNapaawang ang mga labi ko sa gulat. Nakangiti lang siya sa akin na parang naghihintay ng sasabihin ko o kung ano ang ire-react ko.Ano ba nga dapat ang ire-react ko?Revelation na naman 'to. Tsk.Dahil sa hindi ko rin talaga alam ang sasabihin ko ay muli ko siyang tinalikuran at saka mablis na lumayo sa kaniya.Bigla akong nataranta sa hindi malamang dahilan.Bakit niya kailangang sabihin 'yong mga 'yon? Anong akala niya? Na matutuwa ako?Oo, break na kami pero it doesn't mean na… nevermind!Binalikan ko si Sasa at mabilis ko lang naman siyang nahanap. Nasa harap siya ng store ng mga souvenirs."Buti naman nandito ka na!" sigaw niya nang makita ako. "Look, ang gaganda! Bilhan ko si Rain…" Napatikom siya ng bibig at napalingon siya
ISLA'S POV"Formal daw ba talaga?""Oo nga! Nabasa mo na ba 'yong email o hindi pa?" naiinis na sagot ni Sasa sa akin.Binasa ko naman na, gusto ko lang makasiguro ulit. Malay mo, baka namalikmata lang ako o namali ng basa. Tsk.Nakapangalumbaba ako at napasimangot. Bakit kasi formal? Hindi naman ako mahilig sa mga gano'n."Bakit ka ba nakasimangot dyan? Need natin mag-beauty rest para sa party mamaya sa firm," sabi ni Sasa habang nagtitimpla ng kape niya.Halos kakagising lang namin at sabi niya nabasa niya daw email ng firm na may party mamayang gabi at formal pa.Binasa ko lang no'ng binalita niya sa akin kanina.Humigop ako sa kape ko. "Alam mo naman na hindi ako sanay sa mga gano'n. Iniisip ko pa lang, alam ko nang mababagot lang ako mamaya."Tinaktak
ISLA'S POVTotoo pala 'yong moment na ganito. Iyong hindi mo inaasahang makita 'yong taong minsang naging importante sa buhay mo tapos mag-i-slow mo bigla 'yong paligid at siya na lang ang nakikita mo na para bang nawala na ang mga tao sa paligid at naiwan na kayong dalawa.At bakit ko nga ba nakalimutan na malaki ang posibilidad na mayro'n din siya? Bakit ba nawala sa isipan ko na isa siya sa mga share holders ng firm?Kulay kapeng mga mata ang bumungad sa akin pagkabukas ko ng pinto. Parang ang tagal kong hindi nakita 'yong mga matang 'yon.Napatulala ako at para kong nalunok ang dila ko dahil sa gulat."Congratulations, you just got your first slow-mo entrance," bulong ni Sasa sa akin kaya parang bigla akong natauhan at bumalik ulit sa realidad.Napakurap ako ng ilang beses at saka ako napalunok."Is
ISLA'S POVNakahawak ako sa batok niya habang siya ay magaan na nakahawak sa baywang ko. Ngayon lang yata ako nagsayaw ng ganito dahil hindi naman ako uma-attend ng mga proms dati sa school.Hindi ko alam kung saan ako titingin. Sinubukan ko sa kanan at kaliwa ko pero mga nang-aasar lang na mga kaklase namin ang nakikita ko.Ayaw ko ng gano'n dahil mas dumadagdag lang sila sa consciousness na nararamdaman ko sa mga oras na 'to."Kung nakamamatay lang siguro ang tingin, kanina pa ako nakahandusay dito.""Ha?"Dahil sa sobrang occupied kung paano ko sasabihin 'yong pabor ko ay hindi ko na naman naintindihan 'yong sinabi niya.Hindi ako makapagsalita dahil hindi ko alam kung paano sisimulan."Ang sabi ko, kung nakamamatay lang ang tingin, malamang kanina pa ako nakahandusay dito," sabi niya
ISLA'S POV"Grabe 'no? May pa-trophy pa sila, sobrang galante ng firm natin," sabi ni Sasa habang papalabas na kami sa hall, kung saan ginanap 'yong event.Kakatapos lang kasi 'yong party at nagtapos 'yon sa pagbibigyan nila sa amin ng mga trophies.Buti na nga lang at natapos na, sumasakit na rin kasi 'tong paa ko, parang gusto ko na nga lang bitbitin 'yong mga sandals eh. Feeling ko magkakapaltos mamaya 'yong paa ko.Napahinto ako bigla nang may maalala. "Anak ka ng tatay mo! May nakalimutan ako."Napahinto rin si Sasa at punong-puno ng pagtataka ang kaniyang mukha."Ano?" Pinasadahan niya ako ng tingin, para makita kung anong bagay ang mga nakalimutan.Ba't ko nakalimutan? Tsk."Basta, mauna ka na sa kotse mo. Sunod ako." Hindi ko na siya hinintay na sumagot pa at kahit masakit '
ISLA'S POV"Graduation ko next week, makakapunta po ba kayo? Well, okay lang naman kung hindi. It's not like, sobrang importante 'yon para uwian niyo dito sa Pilipinas.""Talaga?! Congratulations, anak.""S-salamat, Pa… makakauwi po ba kayo?""Kailan nga ba 'yon? Tignan ko pa, ha? Balitaan kita, anak. P-pasensiya ka na ha?"Kakagising ko lang, dumiretso ako kanina sa kusina dahil may naaamoy akong nagluluto pero pagdating ko ro'n ay wala si Sasa tapos nakita kong nakahain na siya.Pumunta ako sa kwarto niya para tawagin sana siya nang makita ko na may kausap siya, nakaawang lang kasi 'tong pinto niya.Kausap niya yata ang kaniyang mga magulang.Alam ko na hindi dapat ako nakikinig sa usapan nila pero ramdam ko ang lungkot at disappointment niya. Parang gusto ko siyang yakapin nang