032

PAGKATAPOS naming kumain ng brunch, napagkasunduan naming magpahinga sa may duyan na nasa labas. Hindi pa naman kami puwedeng lumangoy sa dagat, dahil katirikan na ng araw, kaya magpapahinga na lang muna kami.

Masakit pa din ang ulo namin hanggang ngayon dahil sa hang over. Kahit paano kaya ko pa namang tiisin, pero itong kasama ko mukhang malakas talaga ang tama sa kaniya ng ininom na alak.

"Baka bumigay ang duyan."

Tumingin ako sa isa pang duyan na nakakabit sa dalawang puno ng maliit na niyog.

Tag-isa na nga kami, gusto pang makipagsiksikan sa akin.

"Hindi iyan. Matibay 'to," sagot naman niya. Inangat niya nang kaunti ang katawan ko bago siya humiga nang maayos. Pinaunan niya ako sa kaniyang braso saka ako niyakap.

Paano naman kaya ako makakatulog nito?

"Much better," aniya saka bumuntong hininga na tila kuntentong-kuntento sa buhay.

Napangiti ako. "Sweet ka din pala, no?"

"Ayaw mo ba ng sweet?" tanong niya habang hinahaplos ang buhok ko.

"Gusto. Kung titignan ka kasi hind